پیش نویس:سید بن طاووس: تفاوت میان نسخه‌ها

رضی الدین در سال ۶۴۱ ه.ق وارد حله شد<ref>کتابخانه ابن طاووس و...، ص ۲۷.</ref> و اندکی پس از استقرار، در سه شنبه هفدهم جمادی الثانی همان سال همراه دوست وارسته‌اش سید محمد بن محمد آوی به زیارت امیرمؤمنان علی(ع) شتافت.<ref name=":5">نجم الثاقب، ص ۲۸۵ و ۲۸۶.</ref> آن‌ها نی‌مروز چهارشنبه به نجف گام نهادند و شب پنجشنبه نوزدهم جمادی الثانی زیر باران عنایت علوی قرار گرفتند.<ref name=":5" /> محمد آوی سیمای رؤیایی وصول رضی الدین را در رؤیا مشاهده کرد و بامداد خطاب به همسفرش چنین گفت:

فرمانروای مغول در دهم صفر ۶۵۶ سید را فرا خوانده، امان نامه‌ای برای او و یارانش صادر کرد.<ref name=":8" /> سید که در پی راهی برای بیرون بردن مؤمنان از پایتخت بود، هزار تن را گرد آورده، با حمایت سربازان هلاکوخان آنان را به حله رساند<ref>[

در این روزگار هلاکو از وی خواست مقام نقابت علویان را بپذیرد. رضی الدین که در آغاز این پیشنهاد را رد کرده بود با شنیدن پیامدهای رد درخواست هلاکوخان از زبان خواجه نصیرالدین طوسی، ناگزیر این مقام را پذیرفت و برای بیعت علویان مراسم ویژه‌ای برگزار کرد.<ref>هدیة الاحباب، شیخ عباس قمی، ص ۸۰.</ref> سه سال پس از آن، روزی بیماری بر پیکر سرور فقیهان عراق سایه افکند و سرانجام در بامداد دوشنبه سال ۶۶۴ ه.ق روان الهی اش به آسمان پرکشید.<ref>کتابخانه ابن طاووس و...، ص ۳۳.</ref>