آیه صلح: تفاوت میان نسخه‌ها

مفسران در توضیح این آیه گفته‌اند از آنجا که به هنگام امضای پیمان صلح غالباً افراد گرفتار تردید می‌شوند در قرآن به پیامبر(ص) دستور داده شده در قبول پیشنهاد صلح تردیدی به خود راه ندهند. امام علی(ع) با توجه به این آیه، در نامه ای به مالک اشتر نوشته است: «صلح پیشنهادی دشمن را رد مکن، ولی پس از صلح هوشیار باش.»

برخی گفته‌اند این آیه با آیه ۵ سوره توبه منسوخ شده است؛ اما این درست نیست، آیه توبه درباره کفاری است که به فکر صلح نیستند و اینکه گفته‌اند که آیه ۶۱ سوره انفال با آیه ۲۹ سوره توبه نسخ شده است قابل قبول نیست بلکه آیه اعراف حاکم بر آن است.<ref>قرشی بنابی، علی‌اکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت‏، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۶۰.</ref> طبرسی صاحب مجمع البیان نیز این آیه را منسوخ نمی‌داند.<ref>طبرسی، فضل بن حسن‏، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۸۵۳.</ref>

قرآن مشتمل بر آیات بسیاری درباره صلح است. برخی از این آیات، درباره روابط برادرانه میان مسلمانان است؛ چنان‌که برخی از آیات جنگ نیز درباره روابط خصومت‌آمیز میان مسلمانان است. اما آیات دیگر صلح ناظر به روابط مسلمانان با غیر مسلمانان است، خواه مشرکان و خواه اهل کتاب؛ هر چند در آیاتی چند، میان مفسّران درباره اختصاص آنها به مشرکان و اهل کتاب اختلاف نظر است.<ref>تقی‌زاده اکبری، علی، قوانین و مقررات جنگ و صلح در اسلام، تهران، زمزم هدایت وابسته به پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق(ع)، بی‌تا، ص۹۵.</ref> نمونه روشن صلح‌خواهی اسلام، صلح حدیبیه است که به رغم برخی مخالفت‌ها، پیامبر(ص) با مشرکان مکه قرارداد صلح امضا کرد.<ref>آخوندی، مصطفی، نظام دفاعی اسلام، بیجا، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بی‌تا، ص۴۵.</ref>