آیه صلح: تفاوت میان نسخه‌ها

در تفاسیر ذیل این آیه گفته شده که اسلام جنگ‌طلب نیست و نباید از موضع قدرت، سوء استفاده کرد.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن‏، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۳۴۸.</ref> این آیات مسلمانان را به صلح و سازش (نه تسلیم در مقابل ظلم) بر اساس حقوق متقابل و حفظ اصول دعوت می‌کند.<ref>سبحانی، شیخ جعفر، منشور جاوید، قم، مؤسسه امام صادق (علیه السلام) ـ بی‌تا، ج۱۴، ص۴۰.</ref> شهید مطهری ذیل این آیه گفته است روح اسلام صلح است.<ref>مطهری، مرتضی، جهاد، تهران، صدرا، ص۳۸.</ref> [[امام علی(ع)]] به [[مالک اشتر]] می‌نویسد:<ref>نهج‌البلاغه، نامه ۵۳.</ref> صلح پیشنهادی دشمن را رد مکن، ولی پس از صلح هوشیار باش و از نیرنگ دشمن برحذر باش، چون گاهی نزدیکی دشمن، برای غافلگیر کردن است!<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن‏، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۳۴۸.</ref>

مفاد آیه، لزوم میل به مسالمت و مصالحه است در موردی که مشرکان به مسالمت و صلح قائل گردند.<ref>شهابی، محمود، ادوار فقه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۸۹.</ref>

ابن‌عباس این حکم را به آیه ۲۹ از سورهٔ توبه * (قاتِلُوا الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالله وَلا بِالْیَوْمِ الآخِرِ) * و حسن و مجاهد و قتاده به آیهٔ ۵ از سورهٔ توبه * (فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِینَ حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ) * منسوخ دانسته‌اند لیکن بیشتر آن را منسوخ ندانسته و از جمله دلائل منسوخ نبودن آن را این قرار داده‌اند که آیهٔ * (فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِینَ . .) * در سال نهم از هجرت نزول یافته و آن را پیغمبر صلَّی الله علیه و آله و سلَّم به مکه فرستاده و بعد از آن با اهل نجران مصالحه کرده است.<ref>شهابی، محمود، ادوار فقه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۸۹.</ref>