کاربر:Sajjadkarimi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{شروع متن}}

{{سوال}}

{{پایان سوال}}

ظاهراً موضوع سئوال در رابطه با دستور خداوند است که به ملائکه دستور داد: براي آدم سجده کنيد همه سجده نمودند مگر ابليس كه تكبر ورزيد و سجده نكرد، جريان اين واقعه در هفت سوره قرآن بيان گرديده است.<ref>بقره/34، اعراف/11، اسراء/61، كهف/50، طه/116، حجر/33 و ص/73.</ref>

درباره اينكه مقصود و منظور از سجده در اين آيات چيست؟ سه وجه ذكر گرديده است:

*اين سجده، سجده براي خدا بوده و حضرت آدم مثل قبله بوده است.

*منظور از سجده، سجده به معناي لغوي است يعني خضوع نه سجده اصطلاحي، يعني هفت عضو را بر زمين گذاشتن و به خاك افتادن.

*اين سجده، سجده اصطلاحي بوده و براي آدم بوده است، نه اينكه «آدم» قبله باشد.<ref>فخر رازي، تفسير كبير، بيروت، دار الاحياء التراث العربي، چاپ سوم، ج1، ص212ـ213.</ref>

ملاحظه مي فرمائيد كه از وجوه مذكور، فقط وجه آخر دلالت بر مسجود واقع شدن آدم مي كند.

«عبادت فروتني در برابر كسي است كه او را خدا (اعم از واقعي و پنداري) يا پروردگار و كارگردان جهان (همه و يا بخشي از آن) و يا عهده دار كارهاي خدايي بدانيم».<ref> . سبحاني، جعفر، فرهنگ عقايد و مذاهب اسلامي، قم، توحيد، چاپ اول، 1373، ج3، ص97.

</ref> بنابراين اعتقاد به الوهيت و ربوبيت، عنصر مقوم عبادت مي باشد.