رعایت قواعد تلاوت قرآن در خواندن دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

در پاسخ به این پرسش، می‌توان گفت قواعد دو گونه است؛ یکی آن مواردی که عدم رعایت آن موجب تغییر در معنا و مفهوم می‌شود؛ و چه بسا در مواقعی موجب بطلان خواستهٔ ما بشود. به عنوان مثال تفاوت دو حرف هاء و حاء در دو کلمهٔ اَهْوی و اَحْوی، به صورتی که «هاء» در کلمهٔ اَهْوی با محدود کردن هوا در میان تارهای صوتی به صورت ساده ادا می‌شود ولی در اَحْوی حرف حاء حلقی و با گرفتگی خاصی ادا می‌شود.<ref>حبیبی، علی و شهیدی، محمد رضا، روان خوانی و تجوید قرآن کریم، قم، انتشارات روحانی، چاپ اول، ۱۳۷۶، ص۱۰۲.</ref> قسم دیگر قواعدی است که عدم رعایت آن مخلّ در معنا نمی‌باشد. یعنی رعایت آن موارد در تلاوت دعا چندان ضروری به نظر نمی‌رسد، اعم آن موارد عبارت اند از حروف کوتاه (فتحه، کسره و ضمّه) و حروف کشیده (الف مدی، یاء مدی و واو مدی) و مدّ. مانند کلمهٔ شاءَ که در هنگام تلاوت، لازم نیست صدا بیش از اندازه کشیده شود زیرا چه این کار را انجام بدهیم یا ندهیم، در هر صورت معنا را می‌رساند. با توجه به مطالب فوق می‌توان نتیجه گرفت که؛ رعایت قواعد در تلاوت دعا در موارد تمایز حروف‌ها ضروری است ولی در حرف‌های مدی و اِماله لازم نیست.

برای اجابت دعا، رعایت چند نکته ضروری است:

# دعا از دیدگاه قرآن و روایات، آیت الله بیوک خاتمی زنجانی.

۴. عرفان اسلامی ج۶، حسین انصاریان.