رخدادهای مهم جنگ صفین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}'''رخدادهای مهم جنگ صفین''' محاصره شریعه فرات توسط شامیان، شهادت عمار یاسر، لیلةُ الهَریر و بر سر نیزه کردن قرآن توسط شامیان تلقی شده است. نبرد صفین جنگی میان سپاه امام علی(ع)، خلیفه مسلمانان، با سپاه شام به رهبری معاویة بن ابوسفیان به‌دلیل عدم پذیرش خلافت امام(ع) توسط معاویه بوده است.  

به نقل از منابع، در ابتدای جنگ، سپاه شام زودتر به شریعه فرات رسیدند و با رسیدن سپاه عراق، به دستور معاویه، از برداشتن آب توسط سپاه عراق جلوگیری کردند. پس از اینکه در جنگی شریعه به دست عراقیان افتاد امام علی(ع) از منع شامیان از آب توسط سپاهیانش جلوگیری کرد. عمار یاسر، صحابی رسول خدا(ص) بود که در روز ۹ صفر سال ۳۷ق در رکاب امام علی(ع) به‌شهادت رسید. پیامبر(ص) در روایتی قاتلان عمار را گروهی گناهکار و سرکش خوانده بود.

لیلة الهریر و روز بعد از آن مهم‌ترین مقطع زمانی جنگ صفین دانسته شده است. گفته شده که در این شب نبرد واقعى ميان سپاهیان امام علی(ع) و یاران معاویه به اوج خود رسید و سپاه شام در معرض شکست قرار گرفت. به نقل از منابع، از پس شکست سنگین سپاه شام در لیلة الهریر و روز پس از آن سپاه شام با نظر عمر عاص برای فرار از شکست قرآن‌های موجود در لشکرگاه را بر سر نیزه کردند. هدف آنان از این کار ترک جنگ و واگذار کردن نتیجه آن به حکمیت (داوری قرآن) دانسته شده است. این رخداد موجب بروز اختلاف در سپاه امام علی(ع) و پذیرش حکمیت از سوی امام(ع) شد.  

نبرد صفین جنگی میان سپاه امام علی(ع)، خلیفه مسلمانان، با سپاه شام به رهبری معاویة بن ابوسفیان به‌دلیل عدم پذیرش خلافت امام(ع) توسط معاویه بوده است. گفته شده که معاویه خون‌خواهی خلیفه سوم را بهانه‌ای برای سرباز زدن از پذیرش خلافت امام(ع) و آغاز جنگ قرار داد.<ref>جعفریان، رسول، تاریخ خلفا (از رحلت پیامبر تا زوال امویان)، قم، انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۲ش، ص۲۷۳-۲۷۸.</ref> قسمت عمده رخدادهای این نبرد در ماه صفر سال ۳۷ هجری قمری در منطقه صفین در کنار فرات و در نزدیکی شهر رقه در شام (سوریه امروزی) رخ داده است.<ref>جعفریان، تاریخ خلفا، ص۲۸۷-۲۸۹.</ref> نبرد صفین را نبردی سخت و مهلک قلمداد شده که در صورت ادامه یافتن می‌توانسته امت اسلامی را به کلی نابود کند.<ref>منقری، نصر بن مزاحم، پیکار صفین، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، ترجمه پرویز اتابکی، تهران، انتشارات آموزش انقلاب اسلامی، ۱۳۷۰ش، مقدمه مصحح، ص۱.</ref>  

هرچند در میانه جنگ شکست سپاه شام قطعی به نظر می‌رسید، معاویه با حیله عمرو بن عاص از شکست خود را رهانید و نتیجه جنگ را به حکمیت کشانید و به همین دلیل جنگ صفین بدون نتیجه به‌پایان رسید.<ref>شهیدی، سید جعفر، تاریخ تحلیلی اسلام (تا پایان امویان)، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref> تعداد کشته‌شدگان نبرد صفین مختلف گزارش شده است؛ نصر بن مزاحم منقری در کتاب وقعة صفین جمع کشته‌شدگان از سپاه عراق و شام را هفتاد هزار نفر به‌قلم آورده که از این تعداد چهل و پنج هزار نفر از لشکر شام و بیست و پنج هزار نفر از لشکر عراق بوده‌اند.<ref>منقری، نصر بن مزاحم، وقعة صفین، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، قم، منشورات مكتبة المرعشی النجفی، ۱۴۰۳ق، ص۵۱۳-۵۱۴.</ref>

به نقل از منابع، در ابتدای جنگ، سپاه شام زودتر به شریعه (محلی که می‌توان به راحتی از رودخانه آب برداشت) فرات رسیدند و با رسیدن سپاه عراق، به دستور معاویه، از برداشتن آب توسط سپاه عراق جلوگیری کردند.<ref>منقری، پیکار صفین، ص۲۱۹.</ref> امام‌(ع) با فرستادن قاصدهایی از معاویه خواست تا از بستن آب بر روی سپاهیان عراق خودداری کند؛ زیرا اگر خود زودتر به شریعه می رسید از برداشتن آب توسط شامیان جلوگیری نمی کرد. معاویه از پذیرش درخواست امام امتناع کرد و ادعا کرد آنچنان که شما آب را بر عثمان بستید ما هم آب را بر شما می بندیم.<ref>منقری، پیکار صفین، ص۲۲۰.</ref>  

پس از چیره‌شدن تشنگی بر سپاه عراق امام(ع) به آنان اجازه داد که بر سر آب با سپاه شام بجنگند و نتیجه جنگ چیرگی آنان بر شریعه بود. با آنکه برخی از عراقیان معتقد بودند که باید آب را بر شامیان ببندند امام(ع) دستور داد تا از برداشتن آب توسط آنان جلوگیری نشود.<ref>منقری، پیکار صفین، ص۲۲۱-۲۲۲.</ref>