آفت اشرافی‌گری روحانیت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوال}}

سؤال: درگذشته علمای شیعه زندگی ساده ای داشتند، اما امروز شاهد اشرافی گری برخی روحانیون هستیم که آسیب به جایگاه حوزه و روحانیت وارد می‌کند؟

علمای متعهد همواره از گذشته تا به امروز در کمال سادگی زندگی کرده و به وظایف خود در ترویج و تبلیغ معارف و احکام دین عمل نموده‌اند

در طول تاریخ، نهاد اصیل روحانیت به عنوان مردمی‌ترین گروه اجتماعی و حامی منافع توده‌های عظیم مردمی در برابر ظالمان و سرمایه‌داران متجاوز به حقوق محرومان اجتماعی موضع‌گیری نموده است. افتخار روحانیت اصیل در طول تاریخ تشیع، استقلال از نظام‌های حکومتی و چه بسا ایستادگی در برابر آنان به نفع توده‌های محروم اجتماعی بوده است. روحانیت شیعه را ائمه معصومین بر اساس تضاد با قدرت‌های ظالم و دفاع از مظلوم به وجود آوردند و به لحاظ معنوی متکی به خداوند و به لحاظ اجتماعی متکی به مردم توصیف می‌شود.<ref>مطهری، مرتضی، پیرامون انقلاب اسلامی، تهران: انتشارات صدرا، ۱۳۷۸، ص۱۸۶</ref>

در این بین، حساب عده معدودی از روحانی نمایان که با دور افتادن از مشی علمای راستین و متعهد، گرفتار دنیا طلبی و زندگی اشرافی شده‌اند، از حساب قاطبه روحانیت جداست و به استناد این عده بسیار اندک نباید روحانیت را به کنار گذاشتن زندگی ساده و گرایش به اشرافی گری متهم نمود. در میان قشر روحانی نیز همچون همه اقشار اجتماعی خوب و بد وجود داشته و ملاک ارزیابی باید مشی عمده روحانیون باشد نه عده معدود دنیا طلب.

واقعیت آن است که روحانیت اصیل با حفظ زهد علمی و تقوای الهی خود را همواره از مطامع مادی و دنیوی به دور نگه داشته است و امروزه همگان شاهدند که وضع معیشتی طلاب که بخش عمده‌ای از روحانیت را تشکیل می‌دهد، در سطح اقشار پایین جامعه قرار دارد. البته روحانیونی که به دلیل اقتضای شغلی جدیدی که پیدا نموده‌اند همچون قضاوت، استادی دانشگاه، مسئولیت عقیدتی سیاسی ارگان‌های مختلف و … از حقوق و مزایایی بر اساس قوانین نظام پرداخت‌های کشوری برخوردار هستند ارتباطی به طلاب و روحانیون نداشته و حقوق و مزایایی که این افراد دریافت می‌کنند به تناسب جایگاه شغلی و اداری آنها می‌باشد و بر اساس قوانین پرداخت می‌شود.

صرف نظر از تعداد معدودی از روحانیون که در مسئولیت‌ها و مناصب حکومتی حضورداشته و از حقوق و مزایایی همچون سایر مسئولان برخوردارهستند. اکثرروحانیونی که به تحصیل، تدریس، تبلیغ و پژوهش اشتغال دارند، از سطح زندگی ساده ای برخوردارند و در حالی ناجوانمردانه و غیر منصفانه متهم به رسیدن به نان و نام می‌شوند که بالاترین شهریه پرداختی به بالاترین رتبه علمی در حوزه علمیه، از حداقل حقوق کارگران و کارمندان بسیار کمتر بوده و نمونه‌های فراوانی از طلاب و روحانیون هستند که با سختی روزگار می‌گذرانند و اگر در پرتو برخی سیاست‌ها و مدیریت‌های نادرست اقتصادی اقتصاد و معیشت مردم دچار مشکل شده است، بدنه روحانیت نیز همچون مردم با این مشکلات روبرو هستند.