اعجاز قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن، سراسر پر شده از نشانه‌هایی که دلیل بر اعجازش می‌باشد که متخصصان دینی، آن ها را به دو دسته تقسیم کرده اند: اعجاز بیانی و اعجاز محتوایی؛ عالمان و دانشمندان، معجزه را امری می‌دانند که از توان بشر و انسان‌های عادی خارج است و اینکه قرآن معجزه است تقریبا مورد قبول همه آنان می‌باشد، اما هر شخص برای دانستن اعجاز قرآن، باید به سراغ نشانه‌های این کتاب رفته و بدون هیچ پیش زمینه ذهنی بر این اندیشه کند که آیا این نشانه‌ها، معجزه و خارق العاده هستند یا خیر.

به اعتقاد عالم های دینی، قرآن معجزه ای بی همتا می باشد که در وجه اعجاز قرآن نظرشان متعدد است؛ متخصصان از این جهت، معجزه‌های قرآن را به دو بخش تقسیم کرده‌اند: اعجاز بیانی، اعجاز محتوایی.<ref>رضایی، سعید، اعجاز نور، تهران، انصار المهدی(عج)، چاپ اول، ۱۳۷۹ش، ص۱۱۲</ref>{{همچنین ببینید|چیستی معجزه}}

اعجاز بیانی که به اعجاز ادبی و لفظی هم تعبیر می‌شود یعنی الفاظ و کلمات و جملات و نظم ادبی و قالب قرآن با قطع نظر از اینکه چه احکامی را و چه عالمی را حکایت می‌کند همه معجزه‌اند و دارای چندین وجه است که در ذیل به آنها اشاره می‌شود:

* قرآن، معجزه است بخاطر فصاحتی که دارد.؛ فصاحت یعنی بیان شیرین و واضح و آشکار که هم کلمات قرآن فصیح است، یعنی اداء کلمات قرآنی بر زبان، ایجاد سنگینی نمی‌کند. و هم جملات و کلام قرآن فصیح است، یعنی ضعف تألیف و گره خوردگی ندارد، بلکه سلیس و روان است. معجزه بودنش بخاطر بلاغت است: یعنی علاوه بر اینکه قرآن فصیح است مطابق مقتضای حال سخن گفته، جملات قرآن دارای عمق معنایی و رعایت اوضاع و احوال مخاطبین است.

* قرآن معجزه است چون بیانش در قالب یک قالب جدید است. نه شعر است و نه نثر (عرب آن روز فقط همین دو اسلوب را داشتند) روش بیان قرآن با روش و شیوه جامعه ادبی آن زمان کاملا فرق داشت، قالب آن ابتکاری و فوق قدرت بشر است.<ref>سبحانی، جعفر، الألهایت(ج۳)، تهران، قدس، چاپ سوم، ص۳۱۸.</ref>