۲۵۰
ویرایش
Whitenoah91 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Whitenoah91 (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح ارقام) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
خداوند میتوانست همگان حتی منکران لجوج را وادار به پذیرش ایمان کند؛ اما چنین کاری نکرد؛ زیرا ایمان اجباری، بیارزش و فاقد معنویت و تکاملی است که انسان به آن نیاز دارد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۰، ص۲۲۲.[http://lib.eshia.ir/50082/10/222]</ref> نعمت اختیار و آزادی اراده یکی از مهمترین عوامل تکامل انسان است، خداوند انسان را موجودی انتخابگر آفرید، و او را هدایت اجباری نکرد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۱، ص۱۶۸.[http://lib.eshia.ir/50082/11/168]</ref> | خداوند میتوانست همگان حتی منکران لجوج را وادار به پذیرش ایمان کند؛ اما چنین کاری نکرد؛ زیرا ایمان اجباری، بیارزش و فاقد معنویت و تکاملی است که انسان به آن نیاز دارد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۰، ص۲۲۲.[http://lib.eshia.ir/50082/10/222]</ref> نعمت اختیار و آزادی اراده یکی از مهمترین عوامل تکامل انسان است، خداوند انسان را موجودی انتخابگر آفرید، و او را هدایت اجباری نکرد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۱، ص۱۶۸.[http://lib.eshia.ir/50082/11/168]</ref> | ||
کسانی که از روی ترس و اضطرار، ایمان میآورند، ایمان آنها ارزشی ندارد. وقتی عذاب را ببینند، البته ایمان میآورند، ولی ایمان اضطراری (و از روی ترس) فایدهای ندارد. ایمان اختیاری، مقبول درگاه الهی است و آدمی را به سوی سعادت زندگی دنیا و آخرت سوق میدهد، اما ایمان اضطراری که در هنگام دیدن عذاب است، نه در درگاه خداوند قبول است، و نه دردی را از او درمان میکند.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۱۸۵.[http://lib.eshia.ir/50081/10/185]</ref> | کسانی که از روی ترس و اضطرار، ایمان میآورند، ایمان آنها ارزشی ندارد. وقتی عذاب را ببینند، البته ایمان میآورند، ولی ایمان اضطراری (و از روی ترس) فایدهای ندارد. ایمان اختیاری، مقبول درگاه الهی است و آدمی را به سوی سعادت زندگی دنیا و آخرت سوق میدهد، اما ایمان اضطراری که در هنگام دیدن عذاب است، نه در درگاه خداوند قبول است، و نه دردی را از او درمان میکند.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۱۸۵ و ۱۸۶.[http://lib.eshia.ir/50081/10/185]</ref> | ||
==مطالعه بیشتر== | ==مطالعه بیشتر== | ||
ویرایش