۲۵۰
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Whitenoah91 (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح ارقام) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
مطابق روایت «در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد خوشحالی مینماید …» آیا کسی که به مرگ اعتقاد دارد نمیتواند خوشحالی کند؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
روایتی از [[امام رضا(ع)]] نقل شده | روایتی از [[امام رضا(ع)]] نقل شده که می فرمایند: | ||
{{عربی بزرگ| | {{عربی بزرگ| | ||
|ترجمه= | | ترجمه = در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحالی میکند و در شگفتم كسى كه يقين دارد به تقدير، چگونه غمگین شود و در شگفتم از كسى كه دنيا و زير و رو شدن آن را بر اهلش میبیند، چگونه به آن اعتماد كند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۹؛ ترجمه اصول کافی، ترجمه محمدباقر کمرهای، قم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۸۷</ref> | ||
}} | |||
خوشحالی در اخلاق اسلامی، به خودی خود نه بد است و نه خوب. | |||
از نظر [[قرآن]] خوشحالی نسبت به فضل و رحمت الهی پسندیده است: | |||
{{قرآن|قُلۡ بِفَضۡلِ ٱللَّهِ وَبِرَحۡمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَلۡيَفۡرَحُواْ هُوَ خَيۡرٌ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ}}<ref>یونس، ۵۸.</ref> | |||
خوشحالی به هر قیمتی و عدم توجه به عاقبت انسان، در تفکر اسلامی نهی شده است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۶.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} |
ویرایش