فترت وحی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱. قبل از نازل شدن سوره‏ ضحى که حداکثر چهل روز بوده است. ۲. قبل از نازل شدن سوره مدثر که پس از آن وحى مستمر شده است. ۳.در اثناء سوره مریم: پس از نزول بخشى از سوره‏ مریم حداکثر چهل روز در وحى فترت پدید آمد. ۴. پیش از سوره‏ کهف پیش از نزول سوره‏ کهف، حداکثر چهل روز جریان وحى متوقف شد.<ref>حویزى؛ تفسیر نور الثقلین، ج۳، ص۲۵۵</ref>

مستشرقین همچون لامانس (م۱۹۳۷م) و رژی بلاشر (۱۹۷۳م) پیرامون قرآن و فترتِ وحی نظراتی دارند که نمیتوان آنها را بدون هیچ تحلیلی عنوان کرد چرا که آنها فقط دریافت‌های خود را مطرح کرده و اینکه این نظریات آنان درست باشند نمی‌توان به آنها استناد نمود.<ref>الصغیر، محمّدحسین علی، خاورشناسان و پژوهشهای قرآن، ترجمه محمّدصادق شریعت، قم، مؤسسه مطلع الفجر، ۱۳۷۲، چاپ اوّل ص۱۳.</ref> مستشرقین در همه زمینه‌ها تخصصی و غیر تخصصی مانند اسلام شناسی، عرب شناسی و هندشناسی و غیره با اطلاعات، سلیقه و فرهنگ حاکم بر خودشان نظر داده‌اند.<ref>روش ضمیر، محمدابراهیم، درآمدی بر معرفی مستشرقان و قرآن پژوهی، مجله الهیات و حقوق تابستان و پاییز ۱۳۸۱ - شماره ۴ و ۵ ص۱۹۳</ref>

به طور کلی مستشرقین در خصوص فترت وحی و تأثیر آن در مکی و مدنی بودن مطالبی را مطرح کرده اند که ما به طور خلاصه به نظر دو تن از این شخصیت‌ها اشاره می‌کنیم:

۱. لامانس، در كتاب « الاسلام »مسئله فترت و تأثیر آن در سوره های مکی را مطرح می‌کند. این مستشرق می گوید که چون فترت در وحی در زمانی اتفاق می‌افتاده است که پیامبر اسلام (ص) در مکه بوده است و لذا این مسئله بر سوره‌های مکی تأثیراتی داشته که در سوره های مدنی دیده نمی‌شود و آنها عبارت اند از:  

- كوتاهي سوره‌ها

- آيات و سور جمله واحداند که معناي كاملي ندارد.

- همراه قسم و سوگند به پديده هاي طبيعي وحسي.