trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
حرکت امام حسین(ع) از مکه به کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها
ابرابزار
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} {{شروع متن}} {{سوال}} امام حسین(ع) بدون پایان بردن حج خود به سمت کربلا حرکت فرمود؛ دلایل این کار و رخدادهای مربوط به این کار چه بوده است؟ {{پایان سوال}} {{پاسخ}} {{درگاه|امام حسین}} == منابع == {{پانویس|۲}} {{شاخه | شاخه اصلی =تاریخ | شاخه فرعی۱ =ت...» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo }} | {{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo}} | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}}'''حرکت امام حسین(ع) از مکه به کربلا''' را حرکتی در ادامه حرکت او برای احیاء امر به معروف و نهی از منکر از طریق قیام علیه حکومت جور یزید بن معاویه تلقی کرده‌اند. به نقل از منابع تاریخی، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در روز سه‌شنبه هشتم ذی‌الحجه سال ۶۰ قمری از مکه به‌سوی عراق حرکت کرد. | ||
در کنار این هدف اصلی امام حسین(ع) برای خروج از مکه، نامه‌های مردم کوفه و دعوت آنان از امام حسین(ع) برای امامت قیام علیه حکومت شام را نیز مؤثر تلقی کرده‌اند. علت دیگر خروج امام حسین(ع) از مکه به سوی کربلا این دانسته شده که به دستور یزید بن معاویه، عمرو بن سعید بن عاص به‌ظاهر به‌عنوان امیر حاج ولی در واقع به‌منظور انجام مأموریت ترور امام(ع) وارد مکه شده بود. امام حسین(ع) تصمیم گرفت به‌خاطر مصون‌ماندن احترام مکه، بدون شرکت در مراسم حج، مکه را به‌سوی عراق ترک کند. | |||
به نقل از شیخ مفید، به گزارش امام حسین(ع) برای خارج شدن از مکه به‌سوی عراق حج خود را ناتمام گذاشت. او برای این کار نیت خود را از حج تمتع به عمره مفرده برگرداند و از احرام خارج شد. برخی دیگر، برخلاف نظر کسانی چون شیخ مفید گفته‌اند که [[امام حسین(ع)]] برای عمره تمتع محرم نشد و عمره تمتعش را به عمره مفرده تبدیل نکرد، بلکه امام(ع) با عمره مفرده وارد مکه شد و با طواف وداع یا عمره مفردهٔ ماه ذی الحجه، بدون تبدیل نیت، از مکه خارج شد. | |||
== کلیات و جایگاه == | |||
به نقل از منابع تاریخی، امام حسین(ع) در روز سه‌شنبه هشتم ذی الحجه سال ۶۰ قمری از مکه به‌سوی عراق حرکت کرد.<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض الزرکلی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۶۰.</ref> این روز در تقویم حج اسلامی مطابق با روز ترویه (روز برداشتن وذخیره‌کردن آب برای حج) است. در همین روز مسلم بن عقیل، فرستاده امام حسین(ع) به کوفه نیز قیام کرد. به نقل از منابع امام حسین(ع) به همراه ۸۳ نفر که ۶۰ نفر از آنان از شیعیان کوفه بودند از مکه به سوی عراق حرکت کرد.<ref>ابن‌سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق محمد بن صامل السلمی، طائف، مکتبة الصدیق، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۴۵۱.</ref> | |||
حرکت امام حسین(ع) از مکه به عراق با ناتمام گذاشتن اعمال حج برای آغاز قیام علیه ظلم و برپاداشتن امر به معروف و نهی از منکر را ادامه مسیر هدایت الهی که توسط پیامبر(ص) و امام علی(ع) آغاز شده بود دانسته‌اند.<ref>«[https://snn.ir/fa/news/783723/آغاز-قیام-امام-حسین-ع-از-مکه-به-سوی-کربلا آغاز قیام امام حسین (ع) از مکه به سوی کربلا]»، در تارنمای خبرگزاری دانشجو، درج: ۱۹ مرداد ۱۳۹۸ش، بازدید: ۲۷ خرداد ۱۴۰۳ش.</ref> | |||
== علت خروج از مکه == | |||
علت اصلی خروج امام حسین(ع) از مکه به‌سوی عراق را در ادامه برنامه اصلی امام حسین(ع) برای احیای حق و قیام علیه حکومت ظلم یزید بن معاویه قلمداد کرده‌اند.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۱۴۰.</ref> هدفی که امام(ع) در جریان خطبه‌ای در مکه در میان بنی‌هاشم از آن یاد کرده است. امام(ع) در انتهای این خطبه به کسانی که با او در سفر به کربلا همراه خواهند شد و در این راه به شهادت خواهند رسید وعده می‌دهد که به بهشت برین خواهند رسید و وعده رسول خدا(ص) در برپایی حکومت الهی در زمین را تحقق خواهند بخشید.<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، تهران، مجمع جهانی اهل بیت(ع)، ۱۴۳۳ق، ج۲، ص۲۳۹.</ref> | |||
در خروج امام حسین(ع) از مکه به‌سوی کربلا نامه‌های مردم کوفه و دعوت آنان از او برای امامت قیام علیه حکومت شام را نیز مؤثر دانسته‌اند.<ref>مطهری، حماسه حسینی، ج۱، ص۱۳۶–۱۳۸.</ref> امام حسین(ع) در مکه به نامه‌های متعدد دعوت کوفیان پاسخ مثبت داد و عموزاده خود مسلم بن عقیل را به سوی کوفه فرستاد. امام(ع) در این نامه گفت که اگر خواسته اکثریت مردم و نظر افراد آگاه کوفه همان باشد که در نامه‌ها بوده، برای همراهی با قیام کوفیان به‌سرعت به‌سوی کوفه حرکت خواهد کرد.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۶۲؛ ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، تحقیق یوسف البقاعی، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۲۱ق، ج۴، ص۹۷.</ref> | |||
علت دیگر خروج امام حسین(ع) از مکه این دانسته شده که با نزدیک‌شدن موسم حج و ورود مسلمانان به مکه برای انجام فرایض حج، امام حسین(ع) مطلع شد که به دستور یزید بن معاویه، عمرو بن سعد بن عاص به‌ظاهر به‌عنوان امیر حاج ولی در واقع به‌منظور انجام مأموریتی پنهانی وارد مکه شده است. مأموریت پنهانی او از سوی یزید این دانسته شده که در هر نقطه‌ای از مکه که امکان داشته باشد، امام حسین(ع) را ترور کند. به همین دلیل، امام حسین(ع) تصمیم گرفت به‌خاطر مصون‌ماندن احترام مکه، بدون شرکت در مراسم حج مکه را به‌سوی عراق ترک کند. | |||
== درباره حج امام حسین(ع) == | |||
به نقل از شیخ مفید، به گزارش امام حسین(ع) برای خارج شدن از مکه به‌سوی عراق حج خود را ناتمام گذاشت. او برای این کار نیت خود را از حج تمتع به عمره مفرده برگرداند و از احرام خارج شد.<ref>شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد | |||
بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۶۶.</ref> برخی دیگر، برخلاف نظر کسانی چون شیخ مفید گفته‌اند که [[امام حسین(ع)]] برای عمره تمتع محرم نشد و عمره تمتعش را به عمره مفرده تبدیل نکرد، بلکه امام(ع) با عمره مفرده وارد مکه شد و با طواف وداع یا عمره مفردهٔ ماه ذی الحجه، بدون تبدیل نیت، از مکه خارج شد.<ref>ابراهیمی، ابراهیم، «نقد و تحلیل رویکردهای حج امام حسین(ع)»، در پژوهش‌های قرآن و حدیث، شماره ۱، پاییز و زمستان ۱۳۸۸ش، ص۲۱–۲۲.</ref> برای این نظر شواهدی ارائه شده است؛ از جمله: | |||
* [[امام حسین(ع)]] بنابر شواهد بسیار از شهادت خود در کربلا به علم امامت اطلاع داشت و تصمیم او برای رفتن از مکه قطعی بود. | |||
* حرکت امام حسین(ع) از مدینه به مکه، در ماه‌های عمره مفرده، یعنی ماه‌های [[رجب]] و شعبان انجام شده است، نه در ماه‌های حج (شوال، ذی القعده و ذی الحجه). | |||
* [[امام حسین(ع)]]، سه روز قبل از خروج از مکه، با ابن‌عباس و محمد حنفیه و برخی دیگر گفت‌وگو کرد کرد. این افراد تلاش کردند تا امام حسین(ع) را از رفتن به عراق منصرف کنند. | |||
* بنابر احکام فقهی شیعه امام حسین(ع) دارای از نظر شرایط فقهی در آن موقعیت مصدود بوده است. مصدود به حاج‌گزاری گفته شده که دشمن یا دیگری از حج گزاردن او جلوگیری کند. بنابر احکام حج، چنین فردی می‌تواند در همان محلی که او را از رفتن منع کرده‌اند، یک شتر یا گاو یا گوسفند قربانی کند و بعد از تقصیر (کوتاه‌کردن مو و ناخن) از احرام خارج شود. اما درباره حج امام حسین(ع) هیچ اشاره‌ای به قربانی‌کردن نشده است، تا قرینه‌ای برای مصدودبودن امام باشد.<ref>ابراهیمی، «نقد و تحلیل رویکردهای حج امام حسین(ع)»، ص۱۶–۱۷.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||