|
|
| خط ۱۴: |
خط ۱۴: |
| == ردّ اتهام از داوود == | | == ردّ اتهام از داوود == |
| در رد اتهام از داوود(ع) پاسخ های متفاوتی از جانب عالمان [[شیعه]] گفته شده است: | | در رد اتهام از داوود(ع) پاسخ های متفاوتی از جانب عالمان [[شیعه]] گفته شده است: |
| *قرآن کریم به تحریف قوم یهود اشاره می‌کند و از انبیای الهی رفع اتهام می کند؛ {{قرآن|مِنَ الَّذِينَ هَادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ|ترجمه=برخی از کسانی که یهودی اند، حقایق [کتاب آسمانی] را [با تفسیرهای نابجا و تحلیل های غلط و ناصواب] از جایگاه های اصلی و معانی حقیقی اش تغییر می دهند|سوره=نسا|آیه=۴۶}}
| | قرآن کریم به تحریف قوم یهود اشاره می‌کند و از انبیای الهی رفع اتهام می کند؛ {{قرآن|ترجمه=بعضی از یهودیان، حقایق [کتاب آسمانی] را [با تفسیرهای نابجا و تحلیل های غلط و ناصواب] از جایگاه های اصلی و معانی حقیقی‌اش تغییر می‌دهند|سوره=نسا|آیه=۴۶}} |
| * داوود پیامبر چگونه در حال نماز بود که از نماز، غفلت ورزید و فکرش به خاطر یک کبوتر از خداوند سلب و به آن پرنده جلب شد.
| | بزرگان شیعه معتقدند که امکان ندارد که داوود(ع) در حال نماز، حواسش به یک کبوتر جلب شده و به دنبال آن برود و نماز خود را رها کند، زیرا چنین کاری در شأن یک پیامبر نیست مخصوصا داوود(ع) که در قرآن به عنوان خلیفه الهی از او یاد شده است. همچنین چگونه ممکن است که داوود(ع) همسایه و فرمانده سپاه خود را نشناخته و اطلاعی از حضور او در میدان جنگ نداشته باشد. |
| * داوود پیامبر چقدر غفلت داشته است که همسایه‌اش را نمی‌شناخته و فرماندهان سپاهش را نمی‌شناخته و چگونه از فرستادن آنها به میدان نبرد آگاهی نداشته و…
| | آنها معتقدند چنین تحریفی توسط عالمان یهود برای توجیه رفتار زشت خود در تورات انجام گرفته است و این تهمت توسط افرادی دروغگو وارد متون اسلامی شده است و با ظاهر آیات قرآن مخالفت دارد. |
| * در قرآن آمده است که داوود شخصاً فرماندهی نظامی را عهده‌دار می‌شد و در میدان جنگ حاضر می‌شد.
| | طبرسی مفسر شیعه در پاسخ به این تهمت گفته است که اگر یک فرد عادی چنین کاری کند از عدالت ساقط می‌شود، پس چگونه ممکن است در حق یک پیامبر که امانت داری اولین شرط آن است چنین چیزی گفته شود.<ref>طبرسی، فضل‌بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، تهران،انتشارات فراهانی، ۱۳۶۳ش، ج ۲۱، ص ۹۲طبرسی، </ref> |
| * آیا از شأن یک پیامبر و خلیفه الهی بعید نیست که دنبال یک پرنده نمازش را قطع کند؟ و مناجات با خداوند برایش اینقدر سهل بوده است؟ از داوودی که در مناجات خود به قدری سوزناک با خدا راز و نیاز می‌کرد که تمام کائنات و هستی با او همصدا می‌شدند و کوه‌ها و سایر موجودات از سوز مناجاتش تحت تأثیر قرار می‌گرفتند، چنین رفتاری صادر شود و به این آسانی این حالت (محراب) را به هم بزند؟ آیا خداوند این چنین فردی را با خطاب «خلیفه» یاد می‌کند، و آیا اصلاً چنین فردی صلاحیت دارد که خلافت الهی را عهده‌دار شود؟ این تحریف توسط عالمان یهود که برای توجیه رفتار زشت خود بدان متمسک شده‌اند، در تورات انجام گرفته و توسط عده‌ای دروغگو و تحریف‌گر وارد متون اسلامی شده است که هم با ظاهر آیات قرآن متناقض است و هم از شأن یک پیامبر کاملا بعید است. هر عاقلی این گونه داستانها را مسخره‌آمیز دانسته و به دیده انکار می‌نگرد و قبول نمی‌کند.
| | علامه طباطبایی داستان تورات را از شأن پیامبر الهی به دور می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن‌جهم به او فرمود: پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، انتشارات جامعه مدرسین، 1374ش، ج 17، ص301</ref><ref>ابن بابویه، محمدبن علی، عیون اخبار الرضا ، تهران، انتشارات جهان، بی تا، ج۱ ، ص۱۹۱</ref> |
| * مفسران و دانشمندان شیعه چنین داستانی را خرافی دانسته و مردود شمرده‌اند. مرحوم طبرسی فرموده است: اگر یک فرد عادی مرتکب چنین عملی شود از درجه عدالت و شهادت ساقط شده و متهم به خیانت می‌شود. چه رسد به اینکه این بافته‌ها را در حق یک پیامبر که امانت اولین و مهمترین شرط رسالت است در حق او گفته شود. خیانت به ناموس دیگران و هوسرانی و هواپرستی…<ref>طبرسی، فضل‌بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، تهران،انتشارات فراهانی، ۱۳۶۳ش، ج ۲۱، ص ۹۲طبرسی، </ref>
| | شیخ طوسی نیز این داستان را جعلی دانسته و این رفتار را از مردم پست غیرممکن دانسته است، چه رسد به پیامبری مثل داوود که خداوند درباره انبیاء فرموده: |
| * مرحوم علامه طباطبایی داستان تورات را از این شنیع‌تر دانسته و بسیار سبک شمرده و از شأن پیامبر الهی بعید می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن جهم به او فرمود: پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، انتشارات جامعه مدرسین، 1374ش، ج 17، ص301</ref><ref>ابن بابویه، محمدبن علی، عیون اخبار الرضا ، تهران، انتشارات جهان، بی تا، ج۱ ، ص۱۹۱</ref>
| | : {{قرآن|ترجمه=خدا از میان فرشتگان و از میان مردم رسولانی [برای هدایت مردم] برمی گزیند|سوره=حج|آیه=۷۵}} |
| * شیخ الطائفه طوسی نیز آن را قول مردود و جعلی دانسته و این رفتار را از مردم پست و بی‌منزلت بعید دانسته چه رسد به پیامبری مثل داوود که خداوند درباره انبیاء فرموده:
| | : {{قرآن|ترجمه=و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛|سوره=دخان|آیه=۳۲}} |
| : {{قرآن|اللَّهُ يَصْطَفِي مِنَ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا وَمِنَ النَّاسِ|ترجمه=خدا از میان فرشتگان و از میان مردم رسولانی [برای هدایت مردم] برمی گزیند|سوره=حج|آیه=۷۵}} | | او همچنین معتقد است که چطور ممکن است خداوند کسی را که عاشق زن مردم می‌شود و به خاطر هوای نفس خود یک انسان را می‌کشد به پیامبری انتخاب کند.<ref>طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث، ج۸، ص۵۵۴ و ۵۵۵.</ref> |
| : {{قرآن|وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ|ترجمه=و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛|سوره=دخان|آیه=۳۲}} | |
| خداوند چگونه فردی را که عاشق زنان مردم می‌شود به عنوان پیامبر و امین سرّش انتخاب نموده است و کسی را که به خاطر هواپرستی راضی به کشته شدن یک انسان می‌شود را به عنوان یک پیامبر انتخاب می‌کند.<ref>طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث، ج۸، ص۵۵۴ و ۵۵۵.</ref> | |
| ==منزلت داوود در قرآن== | | ==منزلت داوود در قرآن== |
| آنچه در [[قرآن]] در این مورد آمده است بسیار متفاوت است؛ نام این پیامبر شانزده بار در قرآن به نیکی یاد شده، حضرت داوود از انبیای بزرگ است و خداوند او را در قرآن چنین معرفی می نماید:
| | نام داوود(ع) شانزده بار در قرآن آمده و از او به نیکی یاد شده است. داوود(ع) از انبیای بزرگ است و قرآن او را چنین معرفی می نماید: |
|
| |
|
| * داوود دارای کتاب آسمانی و هدایت به نام «[[زبور]]» است: {{قرآن| وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا|ترجمه=|سوره=نساء|آیه=۱۶۳}} | | * داوود دارای کتاب آسمانی و هدایت به نام «[[زبور]]» است: {{قرآن|ترجمه=و به داوود زبور را دادیم|سوره=نساء|آیه=۱۶۳}} |
|
| |
|
| * خداوند او را به عنوان خلیفه خویش در زمین نامیده است: {{قرآن|يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ|ترجمه=[و گفتیم:] ای داوود! همانا تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف می کند.|سوره=ص|آیه=۲۶}} | | * خداوند او را به عنوان خلیفه خویش در زمین نامیده است: {{قرآن|ترجمه=[و گفتیم:] ای داوود! همانا تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن.|سوره=ص|آیه=۲۶}} |
|
| |
|
| * داوود از انبیایی است که علم لدّنی به او عطا شده است؛{{قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا ۖ وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ|ترجمه=و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم، و آن دو گفتند: همه ستایش ها ویژه خداست، همان که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمن خود برتری عطا کرده است|سوره=نمل|آیه=۱۵}} | | * داوود از انبیایی است که علم لدّنی به او عطا شده است؛{{قرآن|ترجمه=و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم.|سوره=نمل|آیه=۱۵}} |
|
| |
|
| او پیامبر خدا، خلیفه الهی و دارای جایگاه رفیع در نزد پروردگار است. داوود، امین وحی، صاحب اسرار، علم لدنی و حجت الهی بر خلایق بود.{{پایان پاسخ}}
| | {{پایان پاسخ}} |
| | |
| {{مطالعه بیشتر}}
| |
|
| |
|
| ==جستارهای وابسته== | | ==جستارهای وابسته== |
| خط ۴۹: |
خط ۴۵: |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = | | | شناسه =شد |
| | تیترها = | | | تیترها =شد |
| | ویرایش = | | | ویرایش =شد |
| | لینک‌دهی = | | | لینک‌دهی =شد |
| | ناوبری = | | | ناوبری = |
| | نمایه = | | | نمایه =شد |
| | تغییر مسیر = | | | تغییر مسیر = |
| | ارجاعات = | | | ارجاعات = |