زبان وحی به پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

خداوند پیام خود را توسط فرشته وحی، به زبان مردم به پیامبر می‌رسانید، و بعد هم پیامبر عین همان کلمات را برای مردم بیان می‌کرد. براساس آیات قرآن، پیامبران به زبان قوم خودشان با مردم صحبت کرده و دین را تبلیغ می‌کردند: {{قرآن|ترجمه=ما هیچ رسولی را نفرستادیم، مگر به زبان همان قوم که برای آنها فرستاده شده بود.|سوره=ابراهیم |آیه= ۴}} هم‌زبانی پیامبر با قومش، حتی در مورد پیامبرانی که دعوت جهانی داشتند نیز وجود داشت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه،  ۱۳۷۴ش،  ج۱۰، ص۲۶۹.</ref>

در روایات در مورد زبان [[وحی]] پیامبران آمده که وحی به انبیاء به زبان قوم‌شان بوده است. از امام باقر(ع) روایت شده است که حضرت فرموده‌اند خداوند وحی را فقط به زبان عربی نازل نموده‌‌است و هر پیامبری آن وحی را به زبان قوم خودش می‌شنید.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه دارالوفاء، ج۱۱، ص۴۲ و ج۱۶، ص۱۳۴، ج۱۸، ص۲۶۳،</ref>

علامه طباطبائی در مورد [[قرآن]] معتقد است، قرآن هم الفاظ آن و هم عربی بودن آن در وحی دریافت شده است.<ref>طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1360ش، ج 11، ص101</ref>