trustworthy
۶۹۸
ویرایش
علت قربانی کردن در عید قربان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
==حكمت و فلسفه قربانى كردن براى خدا== | ==حكمت و فلسفه قربانى كردن براى خدا== | ||
قربانی در سیر مناسک حج نوعی عبادت است و خداوند در قرآن کریم درباره حکمت قربانی فرموده است: {{قرآن| لنْ ینالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِنْ ینالُهُ التَّقْوى مِنْكُمْ كَذلِكَ سَخَّرَها لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى ما هَداكُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنین<ref>حج، ۲۷.</ref>}} این جمله پاسخ از سؤالی است كه ممكن است سادهلوحى توهم كند كه خدا از این قربانى استفاده مىكند و بهرهاى از گوشت و یا خون آن عایدش مىشود. خداوند در جواب فرموده است چیزى از این قربانى‌ها و گوشت و خون آن‌ها عاید خدا نمىشود، چون خدا منزه است از جسمیت و از هر حاجتى. تنها تقواى شما به او مىرسد، آن هم به این معنا كه دارندگان تقوى به او تقرب مىجویند. و یا ممكن است كسى كه آن طور سادهلوح نیست چنین توهم كند كه با اینكه خدا منزه از جسمیت و از هر نقص و حاجتى است و از گوشت و خون قربانى‌ها بهرهاى نمىبرد دیگر چه معنا دارد كه ما حیوانات خود را به نام او قربانى كنیم؟. | |||
در جواب این گونه سؤال فرموده است که این قربانى‌ها اثرى معنوى براى آورنده اش دارد و آن صفات و آثار معنوى است كه جا دارد به خدا برسد، به معناى اینكه جا دارد به سوى خداى تعالى صعود كند و صاحبش را به خدا نزدیك كند آن قدر نزدیك كند كه دیگر حجابى بین او و خدا نماند. و مراد از تکبیر و ذکر خداوند به کبریایی و عظمت که در ذیل آیه آمده، هدایت به اطاعت و عبودیت خود او است. و معناى آیه این است كه: خداوند آن حیوان را این چنین براى شما مسخر نمود تا همان تسخیر وسیله هدایت شما به سوى اطاعت و تقرب به سویش شود، شما آن را قربانى كنید و در هنگام قربانى كردن و یاد كبریاء و عظمت او در برابر این هدایت بیفتید.<ref>طباطبايى، محمدحسين، ترجمه تفسير الميزان، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چ ۵، ۱۳۷۴ ش.ج ۱۴، ص۵۳۰.</ref> | در جواب این گونه سؤال فرموده است که این قربانى‌ها اثرى معنوى براى آورنده اش دارد و آن صفات و آثار معنوى است كه جا دارد به خدا برسد، به معناى اینكه جا دارد به سوى خداى تعالى صعود كند و صاحبش را به خدا نزدیك كند آن قدر نزدیك كند كه دیگر حجابى بین او و خدا نماند. و مراد از تکبیر و ذکر خداوند به کبریایی و عظمت که در ذیل آیه آمده، هدایت به اطاعت و عبودیت خود او است. و معناى آیه این است كه: خداوند آن حیوان را این چنین براى شما مسخر نمود تا همان تسخیر وسیله هدایت شما به سوى اطاعت و تقرب به سویش شود، شما آن را قربانى كنید و در هنگام قربانى كردن و یاد كبریاء و عظمت او در برابر این هدایت بیفتید.<ref>طباطبايى، محمدحسين، ترجمه تفسير الميزان، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چ ۵، ۱۳۷۴ ش.ج ۱۴، ص۵۳۰.</ref> | ||