automoderated
۵۴۳
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
زید بن علی بن الحسین پیش از قیام خود در سال ۱۲۲ق بر ضد امویان، دو نفر را به منظور فراهم آوردن نیرو به خراسان فرستاد، این نشان میدهد که برخی مناطق ایران آمادگی برای پذیرش دعوت شیعی داشتهاند. بعد از شهادت زید در میان شیعیان خراسان حرکتی پدید آمد، آنها عقیده خود را آشکار کردند و ظلم امویها را در حق آلرسول(ص) برای مردم بیان میکردند.<ref>یعقوبی، احمد بن یعقوب، تاریخ یعقوبی ۲/۳۲۶، پیشین.</ref> | زید بن علی بن الحسین پیش از قیام خود در سال ۱۲۲ق بر ضد امویان، دو نفر را به منظور فراهم آوردن نیرو به خراسان فرستاد، این نشان میدهد که برخی مناطق ایران آمادگی برای پذیرش دعوت شیعی داشتهاند. بعد از شهادت زید در میان شیعیان خراسان حرکتی پدید آمد، آنها عقیده خود را آشکار کردند و ظلم امویها را در حق آلرسول(ص) برای مردم بیان میکردند.<ref>یعقوبی، احمد بن یعقوب، تاریخ یعقوبی ۲/۳۲۶، پیشین.</ref> | ||
پس از کشته شدن | پس از کشته شدن زید، فرزندش یحیی از کوفه به ری آمد و بعد از مدتی توقف، به خراسان رفت. یحیی مدتی در خراسان به امید استفاده از نیروهایی که در آن نواحی گرایش شیعی داشتند، از این شهر به آن شهر میرفت.<ref>جعفریان، رسول، تاریخ تشیع در ایران، قم، انتشارات انصاریان، ۱۳۸۵ش، ص۱۶۴.</ref> | ||
در سال ۱۲۷ در فاصله میان قیام یحیی بن زید و روی کار آمدن بنیعباس، عبدالله بن معاویه خروج کرد و پس از مدتی بر شهرهای فارس، حلوان، فومن، اصفهان، ری، همدان، قم و اصطخر مسلط گردید، اما اندکی بعد حرکت او شکست خورد. حرکت او تا حد زیادی به نشر افکار شیعی در ایران کمک کرد.<ref>جعفریان، رسول، تاریخ تشیع در ایران، ص۲۱۰.</ref> | در سال ۱۲۷ در فاصله میان قیام یحیی بن زید و روی کار آمدن بنیعباس، عبدالله بن معاویه خروج کرد و پس از مدتی بر شهرهای فارس، حلوان، فومن، اصفهان، ری، همدان، قم و اصطخر مسلط گردید، اما اندکی بعد حرکت او شکست خورد. حرکت او تا حد زیادی به نشر افکار شیعی در ایران کمک کرد.<ref>جعفریان، رسول، تاریخ تشیع در ایران، ص۲۱۰.</ref> |