پیش نویس:ضرورت رشد دادن ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها

مراد از علم در این مقاله ادراکاتی است که از طریق درس خواندن در حوزه و دانشگاه و محافل علمی دیگر کسب می شود. علم آن چیزی است که برای انسان تصور و تصدیق ذهنی را به همراه دارد. اما مراد از ایمان نوری است که وارد قلب می شود. ایمان آن ادراکی است در حیطه تصور و تصدیق ذهنی نیست بلکه از جنس نور بوده و با جان و دل مؤمن گره می خورد.

انسان مؤمن برای سعادت و عاقبت به خیری لازم است تا علوم دینی فراگرفته شده را به قلب خود برساند و به جان خود گره بزند. انسان در این صورت می تواند این علوم و معارف را به همراه خود به عالم پس از مرگ منتقل کند. علم حتی اگر علم توحید باشد تا زمانی که با دل و جان گره نخورده است معلوم نیست انسان را عاقبت به خیر کند. علم با رسیدن به قلب تبدیل به ایمان می شود. بنابراین تحصیل ایمان امری ضروری برای انسان مؤمن است.

==رشد ایمان با عمل صالح==

خداوند در آیه دهم سوره فاطر می فرماید:{{قرآن|إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ ۚ|ترجمه=حقایق پاک [چون عقاید و اندیشه های صحیح] به سوی او بالا می رود و عمل شایسته آن را بالا می برد.|}} [[علامه طباطبایی]] ذیل این آیه  توضیحی پیرامون رابطه اعتقاد حق که می توان از آن تعبیر به ایمان کرد و عمل صالح بیان می کنند. بر اساس توضیح ایشان عمل صالحِ خالص موجب راسخ شدن ایمان و اعتقاد حق می گردد<ref>طباطبایی، المیزان، 1375ق، ج17، ص23</ref>.