توحید از نظر اسلام (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

در اعتقاد طالقانی «توحیدِ اسلام خَلق را از تاریکی اوهام بسوی نور ایمان و از ذلت بندگی بشر و زیر بار قوانین و عادات بشری رفتن بسوی عزت اسلام و بندگی آفریننده جهان پیش می‌برد». حقیقت توحید از اعتراف به زبان و تأثیر در وجدان شروع می‌شود آنگاه در مظاهر حیاتی تجلی نموده انسان را از بندگی شهوات و اوهام و ارباب‌های ساختگی برهاند. بندگی دیگران و تن به قوانین و رسوم و عادات بشری دادن صورت دیگری از بت‌پرستی جاهلی است.

نویسنده در مطلبی مهم اعتقاد خود را چنین می‌آورد که توحید تنها یک عقیده قلبی و درونی نیست که انسان را در معابد متوقف سازد. همچنین یک بحث فلسفی و کلامی نیست که در «گنجینه کتب بایگانی شود». بلکه حقیقتی است که می‌باید در فکر و خلق و عمل تحولی پدید آرد و جهت سیر زندگی و خط مشی اجتماعی را برگرداند. چشم‌انداز فکر انسان‌ها را وسیع و شخصیتش را مستقل سازد.

عنوان فصل دوم «طبیعت غریزه فطرت» است. نویسنده این سه موضوع طبیعت، غریزه و فطرت را عامل فساد و در عین حال عامل نظم و تکامل می‌داند.<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ۱۳۵۸ش، ص۱۱.</ref> از نگاه طالقانی فطرت نخستین ظهور عقل است<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ۱۳۵۸ش، ص۱۲.</ref> و اصل و مبدأ همه معلومات و ادراکات است.<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ۱۳۵۸ش، ص۱۳.</ref> و پیامبران مبعوث شده‌اند تا انسان را به «بهشت ادراکات لطیف فطرت» متوجه سازند.<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ۱۳۵۸ش، ص۱۳.</ref> به همین جهت اولین قدمی که موجود زنده برای آزادی از حکومت خواص طبیعت و قوای نباتی و غرائز حیوانی بر می‌دارد این است که خود را به عقل استعدادی و فطری برساند.<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ۱۳۵۸ش، ص۱۲.</ref>   

فصل سوم «پدیده دین آیه فطرت» نام دارد.<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ۱۳۵۸ش، ص۱۵.</ref> به اعتقاد طالقانی دین برای بیدار گشتن فطرت است. وی در تشبیهی چنین می‌اورد که «دانش‌هایِ محدودِ غرور انگیز مانند چراغی است بدست ره‌نوردی در بیابانِ تاریک که محیط محدود را روشن میسازد ولی حجابِ محیط دورتر است و همان چراغ موجب گمراهی و سقط در پرتگاه خواهد شد. ولی چشم عادی مانند فطرت است که همه فضای بیابان و موجودات را دور و نزدیک را یکسان مینگرد و هرچه جلوتر می‌رود قدرت تشخیص قوی‌تر میگردد».<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ۱۳۵۸ش، ص۱۸.</ref> فصل چهارم کتاب به «مسئولیت انسان نسبت به خود» نام نهاده شده است.<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ۱۳۵۸ش، ص۲۱.</ref>