سیره عالمان در خواندن نماز شب: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از اعمالی که مورد تأکید عالمان می‌باشد [[نماز شب]] است و این سیره علما برگرفته از سفارش و تأکید قرآن و روایات است. آیت‌الله بهجت از جمله عالمانی بودند که به وفور بر خواندن نماز شب تأکید کرده‌اند و نماز شب را کلید سعادت، توفیقات و روزی می‌دانند. درباره شیخ عباس قمّی آورده‌اند: وی در تمام دوره سال، در چهار فصل، حدّاقل یک ساعت قبل از طلوع فجر بیدار و مشغول نماز و تهجّد بود. به عبادت آخر شب و قبل از سپیده دم اهمیّت زیاد می‌داد. درباره امام خمینی گفته شده امام در بیماری، صحت، زندان، خلاصی، تبعید، حتی بر روی تخت بیمارستان قلب هم نماز شب می‌خواندند.

درباره سیره [[امام خمینی]] درباره نماز شب گفته‌اند که نماز شب امام به صورت متواتر بود. ایشان نماز شب را هفتاد سال مقید بودند. شیخ نصرالله خلخالی گفته است: «من طی چهل سال دوستی با امام، ‏شب‌های زیادی را تا صبح با ایشان بودم. هیچگاه ندیدم نماز شب ایشان ترک بشود. امام همیشه قبل از اذان صبح بیدار بودند و در حال عبادت و مناجات به سر می‌بردند». احمد آقا خمینی گفته است: «در نجف شبی در ماه رمضان، پشت بام خوابیده بودم. ‏خانه ایشان یک خانه کوچک ۴۵ متری بود، بلند شدم دیدم که صدا می‌آید و بعد متوجه شدم که آقاست که در تاریکی در حال نماز شب خواندن است و دست‌هایش را طرف آسمان دراز کرده و گریه می‌کند. برنامه عبادی ایشان این بود که شب تا صبح در ماه مبارک رمضان نماز و دعا می‌خواندند.» یکی از اصحاب امام که با ایشان از پاریس به تهران می‌آمد نقل می کرد به احترام امام طبقه بالای هواپیما را به ایشان اختصاص داده بودند تا در آنجا استراحت بکنند و کسی مزاحم ایشان نباشد. بقیه مسافران طبقهٔ پایین بودند او می‌گفت من جسارت کردم گفتم بروم ببینم امام در چه حالی است. وقتی به طبقهٔ بالای هواپیما رفتم دیدم امام نشسته‌اند و مشغول نمازند و به پهنای صورت اشک می‌ریزند و نماز شب می‌خوانند.»<ref>«[http://www.imam-khomeini.ir/fa/c78_65991/برداشتهایی_از_سیره_امام_خمینی_س_/ج_3/فصل_پنجم_تهجد_و_شب_زنده_داری تهجد و شب زنده داری]»، پرتال امام خمینی، بازدید: ۲۴ دی ۱۴۰۲ش.</ref>

یکی از نزدیکان امام می‌گوید: امام در بیماری، صحت، زندان، خلاصی، تبعید، حتی بر روی تخت بیمارستان قلب هم نماز شب می‌خواندند. فرزند امام خمینی می‌گوید: «روزی که از نجف عازم کویت شدیم حدود ساعت چهار صبح حرکت کردیم، درست بعد از اذان صبح، و بعد از آن همه گرفتاری‌ها حدود ساعت دوازده، سرانجام امام در هُتل بصره استراحت کردند. دو ساعت نخوابیده بودند که ساعتشان زنگ زد و بیدار شدند و نماز شب خواندند.»<ref>«[https://rasekhoon.net/article/show/914351/لطايفي-از-سحرخيزي-و-نماز-شب/ لطایفی از سحرخیزی و نماز شب]»، راسخون، انتشار: ۸ تیر ۱۳۹۳ش، بازدید: ۲۴ دی ۱۴۰۲ش.</ref>