آیه «انا لله و انا الیه راجعون»: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۱۵۶ [[سوره بقره]] درباره [[صابران]] است و به افراد مصیبت‌دیده با گفتن اینکه همه چیز از جانب خداوند است، آرامش می‌دهد. [[امام علی(ع)]] معتقد بود هنگامی که می‌گوییم {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ…}} به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار می‌کنیم و وقتی می‌گوییم {{قرآن|... وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ}} به این معنا است که ما انسان‌ها، ابدی نبوده و روزی می‌میریم.<ref>مرحوم طبرسی، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.</ref>

این آیه نشان می‌دهد در برابر مصیبت و بلا تنها تسلیم خداوند باید بود<ref>منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص: ۳۴۳</ref> و حکمت این توصیه خداوند این است که مؤمن در موقع مصیبت، به ذلت، ناامیدی و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادی او بر مقام معنوی غلبه پیدا نکند.<ref>دین و زندگانی، محسنی، شیخ محمد آصف، ج۱، ص۳۲</ref>

در روایات آمده که هر فردی بلایی ببیند، این آیه را بخواند، ثواب بزرگی می‌برد.<ref>منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ملا فتح الله کاشانی، ج۱، ص: ۳۴۴</ref> از [[پیامبر(ص)]] نقل شده که چهار خصلت، انسان را غرق در نور خداوند می‌کند:

{{جعبه نقل‌قول|پیامبر(ص) فرمود: «هرگاه مصیبت زده، مصیبتش را به یاد آورَد و استرجاع کند (إنّا للّه بگوید)، هر چند [از مصیبتْ] بسیار گذشته باشد، خداوند، پاداشی مانند روز مصیبتش برای او می‌نویسد»<ref>حکمت نامه امام حسین، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷</ref>}}مفسران، آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانسته‌اند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.</ref> مراد از گفتن (إنا للَّه)، توجه و ایمان به حقیقت معنای آیه است که آدمی، بنده خداوند است.<ref>ترجمه تفسیر المیزان، طباطبایی، ج۱، ص: ۵۳۱</ref>

مفسران در مورد آیه «إنا للَّه» توضیح داده‌اند که مالکیت حقیقی، تنها برای خداوند است و هیچ انسانی در این مالکیت، شریک نیست و مالکیت انسان نسبت به خودش و اموالش، ظاهری و مجازی است. اگر انسان این را بداند، در وقت مصیبت، بی‌طاقت نمی‌شود؛ زیرا می‌داند چیزی را از دست نداده و مالکیت چیزی را ندارد. فردی که ایمان دارد، همه چیز را برای خداوند دانسته و هیچگاه در برابر بدبختی‌ها، خود را نمی‌بازد.<ref>ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۱، ص: ۵۳۳</ref>

این آیه توجه به این واقعیت است که همه به سوی او بازمی‌گردند و اعلام می‌کند که اینجا سرای جاویدان نیست. کمبود و نابودی نعمت‌ها یا زیادی آن‌ها، همه زودگذر هستند. همه این‌ها، وسیله‌ای است برای پیمودن مراحل تکامل و رسیدن به رستگاری.<ref>تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۱، ص: ۵۲۵</ref>