trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
کشف الحیل (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←جایگاه و ویژگی‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
}} | }} | ||
== جایگاه و ویژگی‌ها == | == جایگاه و ویژگی‌ها == | ||
کشف الحیل نوشته عبدالحسین آیتی کتابی است در رد آیین بهائیت و روشنگری درباره روش‌های تبلیغی آنان که توسط نویسنده‌ای که خود قبلاً بهائی بوده و با این روش‌ها آشنا بوده نوشته شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن بن علی، الذّريعة إلى تصانيف الشّيعة، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۳۳.</ref> گفته شده که آیتی این کتاب را به روش سؤال و جواب و با بیان ساده نوشته تا مخاطب عام بتواند مفاهیم آن را به راحتی دریافت کند.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذّريعة، ج۱۸، ص۳۳.</ref> در سؤالات مطرح شده در جلد اول این کتاب موضوعاتی درباره تاریخ و عقاید بهائیت مطرح شده و مورد نقد قرار گرفته است. | کشف الحیل نوشته عبدالحسین آیتی کتابی است در رد آیین بهائیت و روشنگری درباره روش‌های تبلیغی آنان که توسط نویسنده‌ای که خود قبلاً بهائی بوده و با این روش‌ها آشنا بوده نوشته شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن بن علی، الذّريعة إلى تصانيف الشّيعة، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۳۳.</ref> گفته شده که آیتی این کتاب را به روش سؤال و جواب و با بیان ساده نوشته تا مخاطب عام بتواند مفاهیم آن را به راحتی دریافت کند.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذّريعة، ج۱۸، ص۳۳.</ref> در سؤالات مطرح شده در جلد اول این کتاب موضوعاتی درباره تاریخ و عقاید بهائیت مطرح شده و مورد نقد قرار گرفته است.<ref>آیتی، عبدالحسین، کشف الحیل، تهران، چاپخانه خاور، ۱۳۰۷ش، ص۹-۱۰.</ref> | ||
مدرس تبریزی، مؤلف کتاب ریحانة الادب، معتقد است که آیتی انتظار داشت که از سوی سران بهائیت به نقدهای کتاب کشف الحیل پاسخ داده شود. به گزارش او تا زمان تألیف ریحانة الادب (۱۳۶۹ق- ۱۳۲۸ش) هیچ پاسخی به نقدهای این کتاب داده نشده بود. مدرس تبریزی احتمال می‌دهد که ترس سران بهائی از پاسخ‌های بعدی و افشاگری‌های دیگر آیتی موجب این سکوت بوده است.<ref>مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، تهران، انتشارات خیام، ۱۳۶۹ش، ج۵، ص۲۲.</ref> | مدرس تبریزی، مؤلف کتاب ریحانة الادب، معتقد است که آیتی انتظار داشت که از سوی سران بهائیت به نقدهای کتاب کشف الحیل پاسخ داده شود. به گزارش او تا زمان تألیف ریحانة الادب (۱۳۶۹ق- ۱۳۲۸ش) هیچ پاسخی به نقدهای این کتاب داده نشده بود. مدرس تبریزی احتمال می‌دهد که ترس سران بهائی از پاسخ‌های بعدی و افشاگری‌های دیگر آیتی موجب این سکوت بوده است.<ref>مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، تهران، انتشارات خیام، ۱۳۶۹ش، ج۵، ص۲۲.</ref> | ||