trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
کشف الحیل (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←جایگاه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←جایگاه) |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
}} | }} | ||
== جایگاه == | == جایگاه == | ||
کشف الحیل نوشته عبدالحسین آیتی کتابی است در رد آیین بهائیت و روشنگری درباره روش‌های تبلیغی آنان که توسط نویسنده‌ای که خود قبلاً بهائی بوده و با این روش‌ها آشنا بوده نوشته شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذّريعة إلى تصانيف الشّيعة، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۳۳.</ref> | |||
== نویسنده == | == نویسنده == | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۸: | ||
پس از مرگ عبدالبهاء در سال ۱۳۴۰ق، آیتی به اروپا سفر کرد و در آنجا به باطل‌بودن ادعای سران بهائی مبنی بر اینکه بسیاری از مردم اروپا به این مذهب گرویده‌اند، پی برد. پس از این آگاهی، آیتی این مذهب را ترک کرد. پس بازگشت دوباره به اسلام، تألیف کشف الحیل را دربارهٔ فریبکاری‌های سران بهائی آغاز کرد. او در ۱۳۴۸ق در تهران مقیم شد و به تدریس در دورهٔ متوسطه پرداخت. در این دوران به تحقیقات ادبی روی آورد و در ۱۳۰۸ش نشریه‌ای ادبی ـ انتقادی به نام نمکدان تأسیس کرد.<ref>موسوی بجنوردی، «آیتی، عبدالحسین بافقی یزدی»، ج۲، ذیل واژه.</ref> او در سفری به تهران در سال ۱۳۳۲ش درگذشت و در قم به خاک سپرده شد.<ref>مرسلوند، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ج۱، ص۶۴.</ref> | پس از مرگ عبدالبهاء در سال ۱۳۴۰ق، آیتی به اروپا سفر کرد و در آنجا به باطل‌بودن ادعای سران بهائی مبنی بر اینکه بسیاری از مردم اروپا به این مذهب گرویده‌اند، پی برد. پس از این آگاهی، آیتی این مذهب را ترک کرد. پس بازگشت دوباره به اسلام، تألیف کشف الحیل را دربارهٔ فریبکاری‌های سران بهائی آغاز کرد. او در ۱۳۴۸ق در تهران مقیم شد و به تدریس در دورهٔ متوسطه پرداخت. در این دوران به تحقیقات ادبی روی آورد و در ۱۳۰۸ش نشریه‌ای ادبی ـ انتقادی به نام نمکدان تأسیس کرد.<ref>موسوی بجنوردی، «آیتی، عبدالحسین بافقی یزدی»، ج۲، ذیل واژه.</ref> او در سفری به تهران در سال ۱۳۳۲ش درگذشت و در قم به خاک سپرده شد.<ref>مرسلوند، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ج۱، ص۶۴.</ref> | ||
== محتوا == | |||
== منابع == | == منابع == | ||