automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←معرفی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
قرآن قدس چه | قرآن قدس چه ترجمهای است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
خط ۳۹: | خط ۳۸: | ||
| نسخه الکترونیکی = | | نسخه الکترونیکی = | ||
}} | }} | ||
'''قرآن قدس''' کهنترین ترجمه فارسی چاپ شده و موجود از قرآن کریم است. علی رواقی مصحح و | '''قرآن قدس''' کهنترین ترجمه فارسی چاپ شده و موجود از [[قرآن کریم]] است. [[علی رواقی]] مصحح و ادیب، نسخه خطی قرآن قدس را از گنجینه نسخههای خطی آستان قدس یافت و خود اقدام به تصحیح و چاپ آن کرد. محققان، قرآن قدس را مربوط به سالهای ۲۵۰ تا ۳۵۰ هجری قمری میدانند. | ||
زبان این ترجمه، کهن است و به زبان سیستانی گرایش دارد. | |||
== معرفی == | == معرفی == | ||
قرآن قدس، یکی از متون ارزشمندِ بر جای مانده به زبان فارسی است. این برگردان قرآن کریم، افزون بر فواید دینی از سودمندیهای فراوان زبانی نیز برخوردار است. تعدادی از واژههای به کار رفته در آن، واژههای کهنی هستند که میتوان برای آنها کاربردهای نادری در متون دیگر هم دید. برخی دیگر بی تردید گویشی هستند و در متون دیگر به کار نرفتهاند.<ref>راشد محصل، محمدتقی، و محسن صادقی، «نمونه واژههای «قرآن قدس» در گویشهای خراسان جنوبی»، زبانشناسی و گویشهای خراسان، سال سوم، بهار و تابستان ۱۳۹۰ش، شماره ۴، ص۷۱.</ref> | قرآن قدس، یکی از متون ارزشمندِ بر جای مانده به زبان فارسی است. این برگردان قرآن کریم، افزون بر فواید دینی از سودمندیهای فراوان زبانی نیز برخوردار است. تعدادی از واژههای به کار رفته در آن، واژههای کهنی هستند که میتوان برای آنها کاربردهای نادری در متون دیگر هم دید. برخی دیگر بی تردید گویشی هستند و در متون دیگر به کار نرفتهاند.<ref>راشد محصل، محمدتقی، و محسن صادقی، «نمونه واژههای «قرآن قدس» در گویشهای خراسان جنوبی»، زبانشناسی و گویشهای خراسان، سال سوم، بهار و تابستان ۱۳۹۰ش، شماره ۴، ص۷۱.</ref> | ||
گفته شده این ترجمه به احتمال زیاد کهنترین ترجمه کشف شده و چاپ شده فارسی است که به همت یکی از قرآنپژوهان معاصر دکتر علی رواقی در دو مجلد در سال ۱۳۶۴ انتشار یافت. این ترجمه همانند ترجمه تفسیر طبری و ۱۴۲ ترجمه کهن مبنای کار فرهنگنامه قرآنی، تحتاللفظی است و اندکی آغاز و انجام آن افتادگی دارد. به قرائن و نشانههای زبانشناسی و سبکشناسی مورد قبول اهل فن زمان کتابت این ترجمه در فاصله سالهای ۲۵۰ تا ۳۵۰ هجری قمری است.<ref>«ترجمه فارسی (قرآن قدس)»، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، دوستان و ناهید، چاپ دوم، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۵۵۷ و ۵۵۸.</ref> | |||
قرآن قدس برگردانی است کهن از قرآن به زبان فارسی یا بهطور دقیقتر زبانی سیستانی. با توجه به کاربردهای آوایی ویژهای که در این کتاب وجود دارد به نظر میرسد که زبان این ترجمه متأثر از گونه بلوچی باشد. واژگان و ساختار صرفی این کتاب چنین نشان میدهد که این متن بی گمان در میان نوشتههای موجود فارسی بیشترین پیوند را با زبان فارسی میانه دارد. شماری از واژههای این ترجمه را میتوان در نوشتههای پهلوی دید. علی رواقی خود درباره مترجم میگوید: «دقت وسواسگونه که مترجم این متن در برابرگذاری واژههای قرانی دارد شگفتانگیز است.»<ref>رواقی، علی، «قرآن قدس»، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، دوستان و ناهید، چاپ دوم، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۱۷۰۲.</ref> | |||
زبان قرآن قدس کهن است و فهم آن اگر مددرسانی یادداشتها و تعلیقات توضیحی و لغوی مصحح نبود به آسانی ممکن نبود.<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، قرآن شناخت، تهران، طرح نو، ۱۳۷۹ش، ص۲۹۵.</ref> | |||
== ویژگی == | == ویژگی == |