کلمات فرج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کلمات فَرَج‏''' (کلماتی برای از بین بردن غم)، دعایی است که برای [[قنوت نماز]]<ref name=":0">کفعمی، المصباح (جنة الأمان الواقیة)، ص۱۷.</ref> و [[تلقین]] شخص در حال احتضار<ref name=":1">کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.</ref> سفارش شده است. [[کلینی]] از محدثان شیعه در [[قرن چهارم]]، متن کلمات فرج را از [[امام باقر(ع)]] چنین نقل کرده است:

{{ عربی بزرگ|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِینَ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِین<ref name=":1"/>

در روایات سفارش شده بر بالین فردی که در حالت احتضار است، کلمات فرج خوانده شود. ‏<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، زاد المعاد، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۴۲۳ق، ص۳۳۴.</ref> همچنین برای [[تلقین میت|تلقین]] فرد فوت شده نیز سفارش شده از کلمات فرج استفاده شود.<ref>مجلسی، محمدتقی بن مقصودعلی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانبور، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۳۳۷.</ref>

[[ابوحمزه ثمالی]] از [[امام باقر(ع)]] نقل کرده که در قنوت [[نماز جمعه]]، کلمات فرج خوانده شود.<ref>طوسی، محمد بن الحسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۶۵.</ref> همچنین به خواندن این دعا در قنوت همه نمازها، توصیه شده است.<ref name=":0"/>

[[پیامبر اسلام]] به امام علی(ع) آموخت که برای بخشیده شدن، کلمات فرج را بگوید. ‏<ref>ابن‌أبی‌جمهور، عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، قم، دار سید الشهداء للنشر، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۰۴.</ref> همچنین توصیه شده که در زمان گرفتاری و مشکلات، این دعا خوانده شود.<ref>طوسی، محمد بن الحسن، الأمالی، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۶۲۲.</ref>