automoderated، moderator، مدیران، trustworthy
۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==واقعه حره== | ==واقعه حره== | ||
{{نوشتار اصلی|واقعه حره}} | {{نوشتار اصلی|واقعه حره}} | ||
در سال | در سال ۶۳ هجری جریان شورش مردم مدینه رخ داد که به فاجعه «حَرّه» مشهور شد. پس از شهادت [[امام حسین(ع)]] مردم مدینه از عملکرد و فساد [[یزید]] ناراضی بودند. حاکم مدینه بزرگان شهر را به نمایندگی از طرف مردم مدینه به دمشق فرستاد تا از نزدیک، یزید را ببینند و از لطف وی برخوردار شوند و مردم را به اطاعت از حکومت وی تشویق نمایند. | ||
یزید در حضور بزرگان مدینه از شرابخواری و سگبازی و تشکیل بزمها و مجالس فسق و فجور کوتاهی نکرد، اما از آنان پذیرایی به عمل آورد و هدایای گرانبها و پنجاه هزار و صد دینار به آنان بخشید. او فکر میکرد که آنان با دریافت هدایا آنان در بازگشت به مدینه، از او تمجید خواهند کرد.<ref>ر. ک. پیشوایی، مهدی، سیره پیشویان، قم، مؤسسه تعلیماتی و تحقیقاتی امام صادق(ع)، ۱۳۷۲ هـ ش، ص۲۵۵–۲۵۴.</ref> نمایندگان (جز منذر بن زبیر که به [[بصره]] رفت) به مدینه بازگشتند و در اجتماع مردم این شهر اعلام کردند که: ما از نزد شخصی برگشتهایم که دین ندارد، شراب میخورد، تار و تنبور مینوازد، سگبازی میکند و زنان خوش آواز در مجلس او دلربایی میکنند و با مشتی دزد و خرابکار به شبنشینی میپردازد، اینک شما را شاهد میگیریم که او را از خلافت برکنار کردیم.<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الأشراف، بغداد، مکتبه المثنی، ج۴، ص۳۰.</ref> | یزید در حضور بزرگان مدینه از شرابخواری و سگبازی و تشکیل بزمها و مجالس فسق و فجور کوتاهی نکرد، اما از آنان پذیرایی به عمل آورد و هدایای گرانبها و پنجاه هزار و صد دینار به آنان بخشید. او فکر میکرد که آنان با دریافت هدایا آنان در بازگشت به مدینه، از او تمجید خواهند کرد.<ref>ر. ک. پیشوایی، مهدی، سیره پیشویان، قم، مؤسسه تعلیماتی و تحقیقاتی امام صادق(ع)، ۱۳۷۲ هـ ش، ص۲۵۵–۲۵۴.</ref> نمایندگان (جز منذر بن زبیر که به [[بصره]] رفت) به مدینه بازگشتند و در اجتماع مردم این شهر اعلام کردند که: ما از نزد شخصی برگشتهایم که دین ندارد، شراب میخورد، تار و تنبور مینوازد، سگبازی میکند و زنان خوش آواز در مجلس او دلربایی میکنند و با مشتی دزد و خرابکار به شبنشینی میپردازد، اینک شما را شاهد میگیریم که او را از خلافت برکنار کردیم.<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الأشراف، بغداد، مکتبه المثنی، ج۴، ص۳۰.</ref> |