جلال‌الدین محدث ارموی: تفاوت میان نسخه‌ها

  | وبگاه =  

}}

محدث ارموی را دارای تعلق خاطری عمیق به [[دانش حدیث]] و تاریخ و رجال، به‌خصوص در ساحت معارف [[اهل‌بیت(ع)]]، دانسته‌اند. وجه بارز میراث علمی محدث ارموی در روزگارش را پرداختن از روی اعتقاد به پژوهش در متون دینی شمرده‌اند.

==جایگاه و شخصیت==

درباره شخصیت سید جلال‌الدین محدث ارموی گفته شده که هرچند سال‌ها از محیط [[حوزه علمیه]] دور بود، به‌لحاظ منش، تا آخر عمر یک حوزوی اصیل باقی ماند.<ref>جهانبخش، «مرحوم محدث ارموی احیاگر میراث تشیع»، ص۷۴.</ref> محدث ارموی را شخصی بی‌توجه به مظاهر دنیا و زندگی مادی توصیف کرده‌اند؛<ref>آل‌احمد، شمس، «در کنار فرات»، هدیه بهارستان به زنده‌یاد استاد میر جلال‌الدین محدث ارموی (احیاگر میراث مکتوب شیعی)،‌ به‌کوشش عبدالحسین طالعی، تهران،‌ کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی ۱۳۸۶ش،، ص۸۰. </ref> حیات او را در دو کار خلاصه کرده‌اند: پژوهش و [[عبادت]] که از نظر او از یکدیگر جدایی نداشتند. <ref>جهانبخش، «مرحوم محدث ارموی احیاگر میراث تشیع»، ص۷۵.</ref> نقل شده که محدث ارموی تا آخر عمر به تألیف و تصحیح متون سرگرم بود و حتی در روز آخر عمرش نیز در حال کار بر روی یک متن بود.<ref>محدث، علی، «مختصری از شرح‌حال و كتابشناسی آثار استاد فقيد سيد جلال‌الدين محدث ارموی»، کتاب ماه کلیات، شماره ۱۱۹، سال ۱۳۸۶ش، ص۱۳.</ref>

پس از [[واقعه مسجد گوهرشاد]] در دوران رضاخان که به بازداشت دو شبه او انجامید، به تهران رفت و قصد هجرت به نجف داشت؛ ولى سرانجام در تهران به استخدام وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش) درآمد. مدتی برای تدریس به تبريز رفت و در دبيرستان نظام آنجا به کار پرداخت. در سال ۱۳۲۰ش و در پی اشغال آذربایجان توسط روس‌ها، به تهران بازگشت و در كتابخانه ملى در سمت ریاست بخش مخطوطات رسید.<ref>محدث، «مختصری از شرح‌حال و كتابشناسی آثار استاد فقيد سيد جلال‌الدين محدث ارموی»، ص۱۲.</ref> محدث ارموی در دانشگاه تهران به تکمیل تحصیلات جدید خود پرداخت و در رشته ادبیات عرب دکتری گرفت.<ref>طالعی، عبدالحسین، هدیه بهارستان به زنده‌یاد استاد میر جلال‌الدین محدث ارموی (احیاگر میراث مکتوب شیعی)،‌ تهران،‌ کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی ۱۳۸۶ش، ص۲۴.</ref>

==آثار==

=== تصحیح متون ===