automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
تعطیلی حدود در زمان غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها
←موافقان اجرای حدود در زمان غیبت
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
اکثر فقیهان شیعه معتقد هستند که در زمان غیبت امام معصوم، فقهای جامع الشرایط می‌توانند حدود را جاری کنند. با این وجود برخی از فقهای شیعه اقامه حدود در زمان غیبت را جایز ندانسته‌اند. اگرچه برخی فقهای طراز اول [[شیعه]] در خلال مباحث فقهی اجرای حدود را در زمان غیبت مجاز ندانسته‌اند؛ ولی فقهای طرفدار جواز اجرای حد در زمان غیبت در اکثریت هستند. | اکثر فقیهان شیعه معتقد هستند که در زمان غیبت امام معصوم، فقهای جامع الشرایط می‌توانند حدود را جاری کنند. با این وجود برخی از فقهای شیعه اقامه حدود در زمان غیبت را جایز ندانسته‌اند. اگرچه برخی فقهای طراز اول [[شیعه]] در خلال مباحث فقهی اجرای حدود را در زمان غیبت مجاز ندانسته‌اند؛ ولی فقهای طرفدار جواز اجرای حد در زمان غیبت در اکثریت هستند. | ||
== موافقان اجرای حدود در زمان غیبت == | == موافقان اجرای حدود در زمان غیبت == | ||
نظر اکثر فقهای شیعه آن است که فقهای جامع الشرایط می توانند در زمان غیبت اقامه حدود کنند. [[شیخ مفید]]،<ref>شیخ مفيد، محمّد بن محمد، المقنعة، قم، كنگره جهانى هزاره شيخ مفيد رحمة الله عليه، چاپ اول، ص۸۱۰. </ref> [[علامه حلی]] ،<ref> علامه حلّى، حسن بن يوسف، قواعد الأحكام في معرفة الحلال و الحرام، قم، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم، چاپ اول، ج۱، ص ۵۲۵.</ref> [[شهید ثانی]]،<ref>شهيد ثانى، زين الدين بن على، مسالك الأفهام إلى تنقيح شرائع الإسلام، قم، مؤسسة المعارف الإسلامية، چاپ اول، ج۳، ص ۱۰۷ به بعد.</ref> [[صاحب جواهر]]،<ref> نجفى، محمد حسن، جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ هفتم، ج۲۱، ص۳۹۳ به بعد.</ref> [[امام خمینی]]<ref>موسوى خمينى، سيد روح اللّٰه، تحرير الوسيلة، قم، مؤسسه مطبوعات دار العلم، قم، چاپ اول، ج۱، ص ۴۸۲ به بعد.</ref> و بسیاری دیگر از فقهای معاصر و متقدم این نظریه را پذیرفته‌اند. | نظر اکثر فقهای شیعه آن است که فقهای جامع الشرایط می توانند در زمان غیبت اقامه حدود کنند. [[شیخ مفید]]،<ref>شیخ مفيد، محمّد بن محمد، المقنعة، قم، كنگره جهانى هزاره شيخ مفيد رحمة الله عليه، چاپ اول، ص۸۱۰. </ref> [[علامه حلی]]،<ref> علامه حلّى، حسن بن يوسف، قواعد الأحكام في معرفة الحلال و الحرام، قم، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم، چاپ اول، ج۱، ص ۵۲۵.</ref> [[شهید ثانی]]،<ref>شهيد ثانى، زين الدين بن على، مسالك الأفهام إلى تنقيح شرائع الإسلام، قم، مؤسسة المعارف الإسلامية، چاپ اول، ج۳، ص ۱۰۷ به بعد.</ref> [[صاحب جواهر]]،<ref> نجفى، محمد حسن، جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ هفتم، ج۲۱، ص۳۹۳ به بعد.</ref> [[امام خمینی]]<ref>موسوى خمينى، سيد روح اللّٰه، تحرير الوسيلة، قم، مؤسسه مطبوعات دار العلم، قم، چاپ اول، ج۱، ص ۴۸۲ به بعد.</ref> و بسیاری دیگر از فقهای معاصر و متقدم این نظریه را پذیرفته‌اند. | ||
سخن [[شیخ طوسی]] در النهایة نیز به گونه‌ای است که جای تردید باقی نمی‌گذارد که وی نیز در صورت برقراری حکومت اسلامی توسط فقیه جامع الشرایط با جواز اجرای حد در زمان غیبت موافق است؛ زیرا اولا اجرای حد بر خانواده و متوالیان را مجاز می شمارد و ثانیا اجرای حد توسط فقیه منصوب از طرف حاکم جائر را نیز مجاز می شمارد؛ البته در این صورت بر فقیه لازم می داند که این کار را به اعتقاد نیابت از امام معصوم انجام دهد و در نهایت بر سایر مومنین نیز واجب می داند که در این کار به چنین فقیهی یاری رسانند.<ref>شیخ طوسى، محمد بن | سخن [[شیخ طوسی]] در النهایة نیز به گونه‌ای است که جای تردید باقی نمی‌گذارد که وی نیز در صورت برقراری حکومت اسلامی توسط فقیه جامع الشرایط با جواز اجرای حد در زمان غیبت موافق است؛ زیرا اولا اجرای حد بر خانواده و متوالیان را مجاز می شمارد و ثانیا اجرای حد توسط فقیه منصوب از طرف حاکم جائر را نیز مجاز می شمارد؛ البته در این صورت بر فقیه لازم می داند که این کار را به اعتقاد نیابت از امام معصوم انجام دهد و در نهایت بر سایر مومنین نیز واجب می داند که در این کار به چنین فقیهی یاری رسانند.<ref>شیخ طوسى، محمد بن حسن، النهاية في مجرد الفقه و الفتاوى، بيروت، دارالكتاب العربی، چاپ دوم، ص ۳۰۰ تا ۳۰۲. </ref> | ||
از مجموع اقوال فقیهان موافق اجرای حدود در زمان غیبت می‌توان چنین برداشت کرد که دخالت مجتهد جامع الشرایط در اجرای حدود، بخاطر ولی بودن و قاضی بودن اوست.<ref>مقاله اجرای حدود در زمان غیبت، مجله مطالعات اسلامی:فقه و اصول، حمید مسجد سرایی، عابدین مومنی</ref> | از مجموع اقوال فقیهان موافق اجرای حدود در زمان غیبت می‌توان چنین برداشت کرد که دخالت مجتهد جامع الشرایط در اجرای حدود، بخاطر ولی بودن و قاضی بودن اوست.<ref>مقاله اجرای حدود در زمان غیبت، مجله مطالعات اسلامی:فقه و اصول، حمید مسجد سرایی، عابدین مومنی</ref> | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
برخی از فقهای معاصر ضمن فتوا به جواز اجرای حد توسط فقیه در زمان غیبت، دلایل فقها بر این فتوا را برشمرده‌اند.<ref> موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم، فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج۱، ص ۷۸ به بعد</ref> این دلایل در یک دسته بندی کلی به صورت زیر قابل ارائه است: | برخی از فقهای معاصر ضمن فتوا به جواز اجرای حد توسط فقیه در زمان غیبت، دلایل فقها بر این فتوا را برشمرده‌اند.<ref> موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم، فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج۱، ص ۷۸ به بعد</ref> این دلایل در یک دسته بندی کلی به صورت زیر قابل ارائه است: | ||
=== دلیل عقلی بر لزوم اجرای حد === | === دلیل عقلی بر لزوم اجرای حد === | ||
نظریه عدم جواز اجرای حد در زمان کنونی منجر به تعطیلی بسیاری از احکام کیفری اسلام می‌شود. علاوه بر اینکه تعطیلی این احکام موجب گسترش ارتکاب جرایم و انتشار فساد و هرج و مرج و ناامنی برای مردم و اموال ایشان می‌شود. در حالی که بی تردید نه خدا و نه امام معصوم و نه هیچ یک از فقها به چنین چیزی راضی نیستند. علاوه بر آنکه ضرورتی بر اقامه حد توسط خود امام زمان نیست و حتی در دوران حضور پیامبر و سایر امامان نیز اجرای حد به افراد شایسته واگذار می شده‌است. همچنین مقتضای اجرای حد وجود داشته و از این جهت فرقی میان دوران غیبت و حضور معصومان وجود ندارد. علاوه بر اینکه ثمرات اجرای حد مثل برقراری امنیت و پیشگیری از گسترش ارتکاب جرم و... به عموم مردم | نظریه عدم جواز اجرای حد در زمان کنونی منجر به تعطیلی بسیاری از احکام کیفری اسلام می‌شود. علاوه بر اینکه تعطیلی این احکام موجب گسترش ارتکاب جرایم و انتشار فساد و هرج و مرج و ناامنی برای مردم و اموال ایشان می‌شود. در حالی که بی تردید نه خدا و نه امام معصوم و نه هیچ یک از فقها به چنین چیزی راضی نیستند. علاوه بر آنکه ضرورتی بر اقامه حد توسط خود امام زمان نیست و حتی در دوران حضور پیامبر و سایر امامان نیز اجرای حد به افراد شایسته واگذار می شده‌است. همچنین مقتضای اجرای حد وجود داشته و از این جهت فرقی میان دوران غیبت و حضور معصومان وجود ندارد. علاوه بر اینکه ثمرات اجرای حد مثل برقراری امنیت و پیشگیری از گسترش ارتکاب جرم و... به عموم مردم می‌رسد.<ref> موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم، فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج۱، ص ۸۱ به بعد.</ref> | ||
=== شهرت فتوا بر جواز اجرای حد در زمان غیبت === | === شهرت فتوا بر جواز اجرای حد در زمان غیبت === | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
=== عموم و اطلاق آیات حدود در قرآن === | === عموم و اطلاق آیات حدود در قرآن === | ||
آیاتی از قرآن در مورد برخی از جرایم به صورت عام و بدون هیچ قیدی دستور به اجرای حد می‌دهد «فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما» <ref> سوره مائده، آیه ۳۸.</ref> «فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ».<ref> سوره، نور آیه ۲.</ref> ادعای محدودیت این آیات به عصر حضور معصومان قابل قبول نیست؛ زیرا عمومیت و اطلاق دستور به اجرای حد در این گونه آیات قرآن، دوران غیبت امام زمان (عج) را نیز در بر می‌گیرد.<ref> موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم، فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج۱، ص ۸۱ به بعد.</ref> | آیاتی از قرآن در مورد برخی از جرایم به صورت عام و بدون هیچ قیدی دستور به اجرای حد می‌دهد «فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما» <ref> سوره مائده، آیه ۳۸.</ref> «فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ».<ref> سوره، نور آیه ۲.</ref> ادعای محدودیت این آیات به عصر حضور معصومان قابل قبول نیست؛ زیرا عمومیت و اطلاق دستور به اجرای حد در این گونه آیات قرآن، دوران غیبت امام زمان (عج) را نیز در بر می‌گیرد.<ref> موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم، فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج۱، ص ۸۱ به بعد.</ref> | ||
=== برخی از روایات معصومین (ع) پیرامون حدود اختیارات فقها === | === برخی از روایات معصومین(ع) پیرامون حدود اختیارات فقها === | ||
از جمله روایاتی که برای اثبات مشروعیت اجرای حد در زمان غیبت بر شمرده شده است، روایت عمر بن حنظلة است که به جهت پذیرفته شدن این روایت در کلمات فقها به مقبولة عمر بن حنظله معروف شده‌است. در این روایت امام صادق با عبارت «... من قد روى حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف أحكامنا...» (یعنی کسی که حدیق ما را روایت می کند و در حلال و حرام ما نگاه کرده و احکام ما را می شناسد) برای شناخت احکام و رفع اختلاف به فقها ارجاع می دهند؛ این عبارت صفاتی را بر می‌شمارد که تنها مصداق آن فقیه جامع الشرایط است. در ادامه امام صادق(ع) می فرماید «...فليرضوا به حكماً، فإنّي قد جعلته عليكم حاكماً ...» <ref> من لا يحضره الفقيه، ج۴، ص۵۱؛ وسائل الشيعة، ج۲۸، ص۴۹.</ref> بی تردید اعلام حد نیز حکمی است که مورد نیاز جامعه و مورد سوال شیعیان است و حد بدون اجرا شدن آن ثمری ندارد. پس مجاز بودن فقیه به اعلام حد برخی جرائم مساوی با اجرا کردن آن تحت نظارت وی است. در حقیقت اطلاق این عبارت برای اثبات مجاز بودن اجرای حد در زمان غیبت کافی است. <ref>موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم، فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج۱، ص ۸۰.</ref> | از جمله روایاتی که برای اثبات مشروعیت اجرای حد در زمان غیبت بر شمرده شده است، روایت عمر بن حنظلة است که به جهت پذیرفته شدن این روایت در کلمات فقها به مقبولة عمر بن حنظله معروف شده‌است. در این روایت امام صادق با عبارت «... من قد روى حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف أحكامنا...» (یعنی کسی که حدیق ما را روایت می کند و در حلال و حرام ما نگاه کرده و احکام ما را می شناسد) برای شناخت احکام و رفع اختلاف به فقها ارجاع می دهند؛ این عبارت صفاتی را بر می‌شمارد که تنها مصداق آن فقیه جامع الشرایط است. در ادامه امام صادق(ع) می فرماید «...فليرضوا به حكماً، فإنّي قد جعلته عليكم حاكماً ...» <ref> من لا يحضره الفقيه، ج۴، ص۵۱؛ وسائل الشيعة، ج۲۸، ص۴۹.</ref> بی تردید اعلام حد نیز حکمی است که مورد نیاز جامعه و مورد سوال شیعیان است و حد بدون اجرا شدن آن ثمری ندارد. پس مجاز بودن فقیه به اعلام حد برخی جرائم مساوی با اجرا کردن آن تحت نظارت وی است. در حقیقت اطلاق این عبارت برای اثبات مجاز بودن اجرای حد در زمان غیبت کافی است. <ref>موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم، فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج۱، ص ۸۰.</ref> | ||
روایات دیگری نیز در این زمینه وجود دارد که قابل استناد است و منابع تفصیلی به آن پرداخته‌اند.<ref> موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم، فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج۱، ص ۷۸ تا ۸۱.</ref> | روایات دیگری نیز در این زمینه وجود دارد که قابل استناد است و منابع تفصیلی به آن پرداخته‌اند.<ref> موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم، فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج۱، ص ۷۸ تا ۸۱.</ref> | ||