trustworthy
۴۷۰
ویرایش
دلیل گریه امام صادق(ع) بر غیبت امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
دلیل گریه امام صادق(ع) بر غیبت امام زمان(ع) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۶
، ۲ اکتبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
{{مهدویت-عمودی}} | {{مهدویت-عمودی}} | ||
{{درگاه|مهدویت}} | {{درگاه|مهدویت}} | ||
==متن روایت== | |||
در حدیثی طولانی [[سُدير صيرفى]] مى‌گويد: من و [[مُفضّل بن عمر]] و [[ابوبصير]] و [[ابان بن تغلب]] به محضر آقايمان حضرت صادق(ع) شرفياب شديم. ديديم حضرت بر روى خاك نشسته و لباسى كه از مو بافته شده و طوق‌دار و بى‌گريبان بود، پوشيده است و مانند مادر فرزند از دست داده جگرسوخته گريه مى‌كند. آثار حزن و اندوه از گونه و رخسارش آشكار، و اشک كاسه چشم‌هايش را پر كرده بود و مى‌فرمود: «اى آقاى من! غيبت تو خوابم را گرفته و خوابگاهم را بر من تنگ كرده و آرامش و راحت دلم را ربوده است. آقاى من! غيبت تو مصيبتم را به مصيبت‌هاى دردناك ابدى پيوسته و از دست دادن یاران، یکی از پس دیگری، اجتماع و شماره ما را از بین برده است. پس احساس نمى‌كنم به اشكى كه در چشمم خشك مى‌گردد و ناله‌اى كه در سينه‌ام آرام مى‌گيرد، مگر آنكه مصائب بزرگ‌تر و دل‌خراش‌تر و پيشامدهاى سخت‌تر و ناشناخته‌تر در برابر ديده‌ام مجسّم مى‌شود». سدير گفت: عقل از سر ما پريد و دل‌هاى ما از غم و اندوه اين پيشامد هولناک و حادثه خطرناک پاره شد، گمان كرديم از اتّفاق ناگوار كوبنده‌اى اين‌چنين گريان و سوگوار است، يا از روزگار به او مصيبتى رسيده است. عرض كرديم: خدا ديدگانت را نگرياند اى پسر خيرالورى! از چه پيشامدى اين‌گونه گريانى و از ديده اشک مى‌بارى؟ چه حالى روى داده كه اين‌گونه سوگوارى؟ حضرت چنان آه عميقى كشيد كه ناراحتى‌اش از آن افزون شد، و فرمود: «واى بر شما، بامداد امروز در كتاب «جَفر» نگاه كردم و آن كتابى است كه علم مرگ‌ها و بلاها و آنچه واقع شده و تا روز قيامت واقع مى‌شود، در آن مندرج است. خداوند، حضرت محمّد(ص) و امامان بعد از او را به آن اختصاص داده است. در موضوع ولادت غايب ما، غيبت، طول عمر او و نیز در گرفتارى‌هاى مؤمنان در آن زمان و شک‌هايى كه از جهت طول غيبت در دل‌هايشان پيدا مى‌شود، تأمّل كردم . اینکه بيشتر آنها از دين برگردند و رشته اسلام را از گردن بردارند. در اثر آن، رقّت مرا فرا گرفت و حزن و اندوه بر من چیره شد.<ref>ابن بابويه، محمد بن على، کمال الدین و تمام النعمة، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، 1395، ج۲، باب ۳۳، ص۳۵۳ | |||
</ref> | |||
حدیثی از امام صادق(ع) نقل شده که ایشان در فراق غیبت حضرت مهدی(ع)، گریه کردند. این روایت، از بحث سند [[روایت]]، منطقی و معقول است، زیرا ندبه [[امام صادق(ع)]]، حکایت از انتظار ایشان، برای [[حضرت مهدی(عج)]] و [[ظهور]] آن حضرت دارد. خمیر مایه انتظار، اشتیاق است؛ یعنی امام صادق(ع)، اشتیاق بر دیدن و ظهور حضرت مهدی(عج) دارد. | حدیثی از امام صادق(ع) نقل شده که ایشان در فراق غیبت حضرت مهدی(ع)، گریه کردند. این روایت، از بحث سند [[روایت]]، منطقی و معقول است، زیرا ندبه [[امام صادق(ع)]]، حکایت از انتظار ایشان، برای [[حضرت مهدی(عج)]] و [[ظهور]] آن حضرت دارد. خمیر مایه انتظار، اشتیاق است؛ یعنی امام صادق(ع)، اشتیاق بر دیدن و ظهور حضرت مهدی(عج) دارد. | ||