پرش به محتوا

کاربر:A.rezapour/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

ابرابزار
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
آثار: بروجردي‌ علاوه‌ بر تصحيح‌ و طبع‌ مجموعه‌اي‌ از آثار متقدم‌ اماميه‌ چون‌ الخلاف‌ شيخ‌ طوسى‌، قرب‌ الاسناد حميري‌ و جامع‌ الرواة اردبيلى‌ نك: رازي‌، آثار...، /9؛ دوانى‌، همان‌، 93-96؛ استادي‌، 95، آثار فراوانى‌ از خود برجاي‌ گذارده‌ است‌. گفتنى‌ است‌ كه‌ در حيات‌ وي‌، تنها پاره‌اي‌ از تقريرات‌ فقهى‌ و اصولى‌ او به‌ طبع‌ رسيد. رضا استادي‌ در مقاله‌اي‌ با عنوان‌ «آثار و تأليفات‌ آيت‌الله‌ بروجردي‌» فهرست‌ جامعى‌ از اين‌ آثار به‌ دست‌ داده‌ است‌ ص‌ 87-04؛ نيز نك: رازي‌، گنجينه‌، /51-52.  
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour}}
آثار علمى‌ بازمانده‌ از بروجردي‌ را مى‌توان‌ به‌ چند دسته‌ تقسيم‌ كرد:
{{شروع متن}}
نخست‌ تقريرات‌ فقهى‌ و اصولى‌ كه‌ به‌ وسيلة جمعى‌ از شاگردان‌ او ضبط و تحرير شده‌ است‌. از ميان‌ تقريرات‌ فقهى‌ مى‌توان‌ به‌ نهاية التقرير در مبحث‌ نماز به‌ قلم‌ محمد فاضل‌ لنكرانى‌ در مجلد قم‌، 420ق‌؛ البدر الزاهر، دربارة نماز جمعه‌ و نماز مسافر در يك‌ مجلد به‌ قلم‌ حسينعلى‌ منتظري‌ قم‌، 362ش‌؛ زبدة المقال‌، تقريرات‌ بحث‌ خمس‌ در يك‌ مجلد به‌ قلم‌ عباس‌ ابوترابى‌ قم‌، 414ق‌ / 372ش‌؛ مجموعه‌اي‌ در يك‌ مجلد مشتمل‌ بر موضوعات‌ غصب‌، وصيت‌ و منجزات‌ مريض‌ و ميراث‌ ازواج‌ با عنوان‌ تقريرات‌ ثلاثة، به‌ قلم‌ على‌ پناه‌ اشتهاردي‌ قم‌، 413ق‌؛ «الصلاة فى‌ اللباس‌ المشكوك‌» و «القضاء» به‌ قلم‌ عبدالرسول‌ شريعتمداري‌ جهرمى‌؛ و نيز «رسالة فى‌ القبلة» به‌ قلم‌ محمدتقى‌ ستوده‌ نك: فقه‌ اهل‌ البيت‌ ع‌، -6 اشاره‌ كرد. نسخه‌اي‌ از تقريرات‌ اصولى‌ بروجردي‌ توسط حسينعلى‌ منتظري‌ جمع‌آوري‌ شده‌، و در حيات‌ خود او با نام‌ نهاية الاصول‌ به‌ طبع‌ رسيده‌ است‌ تجديد چاپ‌: قم‌، 415ق‌، جلد در يك‌ مجلد. از علماي‌ ديگر كه‌ به‌ جمع‌آوري‌ تقريرات‌ اصولى‌ بروجردي‌ اقدام‌ كرده‌اند، بايد به‌ امام‌ خمينى‌ با عنوان‌ لمحات‌ الاصول‌ قم‌، 421ق‌/379ش‌ و نيز مهدي‌ حائري‌يزدي‌ با عنوان‌ الحجة فى‌ الفقه‌ اصفهان‌، 419ق‌ اشاره‌ كرد. لطف‌الله‌ صافى‌ گلپايگانى‌ نيز، تقريراتى‌ از بحث‌ حجيت‌ شهرت‌ تهيه‌ كرده‌ است‌ نك: بروجردي‌، «بحث‌ حجية»، 80-87. شايان‌ ذكر است‌ كه‌ آراء و نظريات‌ اصولى‌ بروجردي‌ در كتاب‌ شرح‌ كفاية الاصول‌ بهاءالدين‌ حجتى‌ بروجردي‌، از شاگردان‌ خاص‌ وي‌ در بروجرد كه‌ بنا به‌ تصريح‌ استاد بر مبانى‌ فقهى‌ و اصولى‌ وي‌ مسلط بوده‌، و از او اجازة اجتهاد داشته‌، آمده‌ است‌ قم‌، 412ق‌، مجلد.
{{سوال}}
دستة دوم‌ از آثار بروجردي‌ را رساله‌هاي‌ عمليه‌ و فتوايى‌ تشكيل‌ مى‌دهد كه‌ به‌ وسيلة ديگران‌ تنظيم‌ شده‌ است‌. از مهم‌ترين‌ اين‌ رساله‌ها، توضيح‌ المسائل‌ به‌ زبان‌ فارسى‌ است‌ كه‌ به‌ دست‌ على‌اصغر كرباسچيان‌ معروف‌ به‌ علامه‌ و به‌ ياري‌ برخى‌ از فضلا نگارش‌ يافته‌، و به‌ تأييد بروجردي‌ رسيده‌ است‌ استادي‌، 03. ديگر از اين‌ رساله‌ها، مجمع‌ الفروع‌، به‌ زبان‌ فارسى‌ و به‌ سبك‌ العروة الوثقى‌، تأليف‌ سيدمحمدكاظم‌ طباطبايى‌ يزدي‌ كه‌ توسط على‌ آشتيانى‌ تدوين‌ شده‌، و از نظر كثرت‌ فروع‌ ممتاز است‌ آقابزرگ‌، طبقات‌، /09؛ استادي‌، 02- 03. همچنين‌ المسائل‌ الفقهية به‌ زبان‌ عربى‌ آقابزرگ‌، همانجا و نيز متنى‌ فتوايى‌ با عنوان‌ مناسك‌ الحج‌ كه‌ در 328ش‌ چاپ‌ شده‌، و بار ديگر به‌ نام‌ توضيح‌ المناسك‌ تنظيم‌ و منتشر شده‌ است‌ استادي‌، 03. رسالة عملية بروجردي‌ با عنوان‌ نورالهدي‌ توسط محمدحسين‌ ناشرالاسلام‌ هندي‌ شوشتري‌ به‌ زبان‌ اردو ترجمه‌، و در 369ق‌ در هند به‌ طبع‌ رسيده‌ است‌. اين‌ رساله‌ شامل‌ ابواب‌ طهارت‌ تا ارث‌ است‌.
آیت‌الله بروجردی نسبت به تقریب مذاهب چه تفکر و اندیشه‌ای داشت؟
دستة سوم‌ از تأليفات‌ بروجردي‌ را آثار رجالى‌ و حديثى‌ تشكيل‌ مى‌دهند. آثار رجالى‌ وي‌ در مجموعة بزرگى‌ به‌ نام‌ الموسوعة الرجالية در مجلد توسط بنياد پژوهشهاي‌ اسلامى‌ آستان‌ قدس‌ رضوي‌ مشهد، 413-414ق‌ به‌ طبع‌ رسيده‌ است‌ براي‌ ديگر آثار، نك: آقابزرگ‌، الذريعة، /11، جم؛ رازي‌، گنجينه‌، /47؛ استادي‌، 93- 00؛ نيز بروجردي‌، البدر، 5.<ref>تولاّيى‌، على‌، «بروجردی»، دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۲، ذیل مدخل.</ref>
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|حوزه و روحانیت}}
آثار: بروجردی علاوه بر تصحیح و طبع مجموعه‌ای از آثار متقدم امامیه چون الخلاف شیخ طوسی، قرب الاسناد حمیری و جامع الرواة اردبیلی نک: رازی، آثار…، /۹؛ دوانی، همان، ۹۳–۹۶؛ استادی، ۹۵، آثار فراوانی از خود برجای گذارده است. گفتنی است که در حیات وی، تنها پاره‌ای از تقریرات فقهی و اصولی او به طبع رسید. رضا استادی در مقاله‌ای با عنوان «آثار و تألیفات آیت‌الله بروجردی» فهرست جامعی از این آثار به دست داده است ص ۸۷–۰۴؛ نیز نک: رازی، گنجینه، /۵۱–۵۲.
آثار علمی بازمانده از بروجردی را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد:
نخست تقریرات فقهی و اصولی که به وسیلة جمعی از شاگردان او ضبط و تحریر شده است. از میان تقریرات فقهی می‌توان به نهایة التقریر در مبحث نماز به قلم محمد فاضل لنکرانی در مجلد قم، ۴۲۰ق؛ البدر الزاهر، دربارة نماز جمعه و نماز مسافر در یک مجلد به قلم حسینعلی منتظری قم، ۳۶۲ش؛ زبدة المقال، تقریرات بحث خمس در یک مجلد به قلم عباس ابوترابی قم، ۴۱۴ق / ۳۷۲ش؛ مجموعه‌ای در یک مجلد مشتمل بر موضوعات غصب، وصیت و منجزات مریض و میراث ازواج با عنوان تقریرات ثلاثة، به قلم علی پناه اشتهاردی قم، ۴۱۳ق؛ «الصلاة فی اللباس المشکوک» و «القضاء» به قلم عبدالرسول شریعتمداری جهرمی؛ و نیز «رسالة فی القبلة» به قلم محمدتقی ستوده نک: فقه اهل البیت ع،۶ اشاره کرد. نسخه‌ای از تقریرات اصولی بروجردی توسط حسینعلی منتظری جمع‌آوری شده، و در حیات خود او با نام نهایة الاصول به طبع رسیده است تجدید چاپ: قم، ۴۱۵ق، جلد در یک مجلد. از علمای دیگر که به جمع‌آوری تقریرات اصولی بروجردی اقدام کرده‌اند، باید به امام خمینی با عنوان لمحات الاصول قم، ۴۲۱ق‌/۳۷۹ش و نیز مهدی حائری‌یزدی با عنوان الحجة فی الفقه اصفهان، ۴۱۹ق اشاره کرد. لطف‌الله صافی گلپایگانی نیز، تقریراتی از بحث حجیت شهرت تهیه کرده است نک: بروجردی، «بحث حجیة»، ۸۰–۸۷. شایان ذکر است که آراء و نظریات اصولی بروجردی در کتاب شرح کفایة الاصول بهاءالدین حجتی بروجردی، از شاگردان خاص وی در بروجرد که بنا به تصریح استاد بر مبانی فقهی و اصولی وی مسلط بوده، و از او اجازة اجتهاد داشته، آمده است قم، ۴۱۲ق، مجلد.
دستة دوم از آثار بروجردی را رساله‌های عملیه و فتوایی تشکیل می‌دهد که به وسیلة دیگران تنظیم شده است. از مهم‌ترین این رساله‌ها، توضیح المسائل به زبان فارسی است که به دست علی‌اصغر کرباسچیان معروف به علامه و به یاری برخی از فضلا نگارش یافته، و به تأیید بروجردی رسیده است استادی، ۰۳. دیگر از این رساله‌ها، مجمع الفروع، به زبان فارسی و به سبک العروة الوثقی، تألیف سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی که توسط علی آشتیانی تدوین شده، و از نظر کثرت فروع ممتاز است آقابزرگ، طبقات، /۰۹؛ استادی، ۰۲–۰۳. همچنین المسائل الفقهیة به زبان عربی آقابزرگ، همان‌جا و نیز متنی فتوایی با عنوان مناسک الحج که در ۳۲۸ش چاپ شده، و بار دیگر به نام توضیح المناسک تنظیم و منتشر شده است استادی، ۰۳. رسالة عملیة بروجردی با عنوان نورالهدی توسط محمدحسین ناشرالاسلام هندی شوشتری به زبان اردو ترجمه، و در ۳۶۹ق در هند به طبع رسیده است. این رساله شامل ابواب طهارت تا ارث است.
دستة سوم از تألیفات بروجردی را آثار رجالی و حدیثی تشکیل می‌دهند. آثار رجالی وی در مجموعة بزرگی به نام الموسوعة الرجالیة در مجلد توسط بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی مشهد، ۴۱۳–۴۱۴ق به طبع رسیده است برای دیگر آثار، نک: آقابزرگ، الذریعة، /۱۱، جم؛ رازی، گنجینه، /۴۷؛ استادی، ۹۳–۰۰؛ نیز بروجردی، البدر، 5.<ref>تولاّیی، علی، «بروجردی»، دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۲، ذیل مدخل.</ref>
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
| شاخه اصلی = ادیان و مذاهب
|شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه
|شاخه فرعی۲ = دانشمندان بزرگ شیعه
|شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
| شناسه =
| تیترها =
| ویرایش =
| لینک‌دهی =
| ناوبری =
| نمایه =
| تغییر مسیر =
| ارجاعات =
| بازبینی =
| تکمیل =
| اولویت =
| کیفیت =
}}
{{پایان متن}}
automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱

ویرایش