پرش به محتوا

اقدامات ضد استعماری سید جمال‌الدین اسدآبادی در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
(۱۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۶: خط ۵:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|حوزه و روحانیت}}
{{درگاه|حوزه و روحانیت}}
سید جمال‌الدین اسدآبادی یا سید جمال‌الدین افغانی (۱۲۵۴–۱۳۱۴ق) عالم مسلمان معتقد به مبارزه با استعمار و تقریب مذاهب اسلامی که به سیاست‌های استعماری ملل استعمارگر مانند انگلیس در کشورهای اسلامی اعتراض داشت.
'''اقدامات ضد استعماری سید جمال‌الدین اسدآبادی در ایران''' اقداماتی برای جذب و پرورش نیروهای مستعد برای آگاهی‌دهی به مردم ایران و بالابردن سطح آگاهی‌های علما برای مبارزه با استعمار در رخدادهایی چون [[جنبش تنباکو]] بود.


== استعمار در نگاه سید جمال‌الدین ==
[[سید جمال‌الدین اسدآبادی]] یا سید جمال‌الدین افغانی (۱۲۵۴–۱۳۱۴ق) عالم مسلمان معتقد به مبارزه با استعمار و [[تقریب مذاهب اسلامی]]، مهم‌ترین و مزمن‌ترین درد جامعه اسلامی را استبداد داخلی و استعمار خارجی می‌دانست. او در دوران حیات خود با این دو به‌شدت مبارزه کرد. اسدآبادی برای مبارزه با این دو عاملْ آگاهی سیاسی و شرکت فعالانه مسلمانان را در سیاست لازم می‌دانست.
سید جمال‌الدین اسدآبادی مهم‌ترین و مزمن‌ترین درد جامعه اسلامی را استبداد داخلی و استعمار خارجی تشخیص داد. او در دوران حیات خود با این دو به‌شدت مبارزه کرد. اسدآبادی برای مبارزه با این دو عامل آگاهی سیاسی و شرکت فعالانه مسلمانان را در سیاست واجب و لازم می‌شمرد.<ref>مطهری، مرتضی، بررسی اجمالی نهضت‌های اسلامی در صد ساله اخیر، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۷۳ش، ص۱۵.</ref> سید جمال‌الدین اسدآبادی معتقد بود که زیانبارترین پیامد استعمار نو از میان بردن فرهنگ و هویت ملت‌هاست. از نظر او استعمار فرهنگی زمینه‌ساز استعمار سیاسی و اقتصادی است.<ref>صاحبی، محمدجواد، اندیشه اصلاحی در نهضت‌های اسلامی، قم، چاپخانه دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ص۱۵۶–۱۵۷.</ref>


اقداماتی که سید جمال الدین در رابطه با مبارزه علیه استعمار نمود، در جهان اسلام قابل توجه است و نهضت‌های بعد از سیّد اکثراً نشأت گرفته از تفکرات و اندیشه‌های ضد استعماری او بود.
سید جمال‌الدین اسدآبادی در دوران حضور خود در ایران افرادی را دعوت کرد و آنان را با خود همراه ساخت تا در مقابل استبداد داخلی و استعمار دولت‌های بیگانه خارجی، راهنمای اقشار مختلف مردم در داخل ایران باشند. از سوی دیگر، او تلاش کرد تا سطح آگاهی‌های سیاسی علمای زمان خود را بالا ببرد. همچنین، یکی از فعالیت‌های ضد استعماری سید جمال‌الدین اسدآبادی مخالفت با اعطای امتیاز تنباکو به دولت استعماری انگلستان بود.


محیط طباطبائی می‌نویسد: «خاور شناسان و پژوهندگان اروپایی در صدد تحقیق و تشخیص اصول نهضت سیاسی و اجتماعی کشورهای اسلامی برآمدند و در کنجکاویهای خود به نام سید جمال الدین برخوردند که در همه نهضت‌های سیاسی و اجتماعی و ادبی و فلسفی و تربیتی و انقلابی شرق اسلامی، اثرهای جداگانه داشته است.<ref>محیط طباطبائی، محمد، نقش سید جمال الدین اسدآبادی در بیداری مشرق زمین، دفتر تبلیغات اسلامی قم، بی تا، چاپ اول، ص۴.</ref>
== استعمار در نگاه سید جمال‌الدین ==
 
سید جمال‌الدین اسدآبادی مهم‌ترین و مزمن‌ترین درد جامعه اسلامی را استبداد داخلی و استعمار خارجی تشخیص داد. او در دوران حیات خود با این دو به‌شدت مبارزه کرد. اسدآبادی برای مبارزه با این دو عامل آگاهی سیاسی و شرکت فعالانه مسلمانان را در سیاست لازم می‌دانست.<ref>مطهری، مرتضی، بررسی اجمالی نهضت‌های اسلامی در صد ساله اخیر، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۷۳ش، ص۱۵.</ref> سید جمال‌الدین اسدآبادی معتقد بود که زیانبارترین پیامد استعمار نو از میان بردن فرهنگ و هویت ملت‌هاست. از نظر او استعمار فرهنگی زمینه‌ساز استعمار سیاسی و اقتصادی است.<ref>صاحبی، محمدجواد، اندیشه اصلاحی در نهضت‌های اسلامی، قم، چاپخانه دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ص۱۵۶–۱۵۷.</ref>
در این میان اقدامات سیّد جمال در مبارزات ضد استعماری در ایران نیز اهمیّت بالائی دارد. که ما در این مجال به اختصار بدان اقدامات می‌پردازیم.
 
== جذب و پرورش نیروهای مستعد، برای آگاهی دهی به مردم ایران ==
سیّد در دوران حضور خود در ایران افرادی را دور خود جمع، و آنان را با خود همراه ساخت تا در مقابل استبداد داخلی و استعمار دول بیگانه خارجی، راهنمای اقشار مختلف مردم در داخل ایران باشند از این افراد که به همکاری سیّد پرداختند می‌توان به؛ میرزا آقا خان کرمانی، شیخ احمد روحی و میرزا حسن خان خبیر الملک اشاره کرد. این افراد در دوره استبداد ناصر الدین شاه که پای استعمار را نیز به ایران کشانید، ایران را ترک کردند و به استانبول که در آن زمان روشنفکران ایرانی در آن جا جمع شده بودند رفتند و کانون نهضت ایران را تشکیل داده و به بیدار کردن افکار ملت ایران همت گماشتند.<ref>رائین، اسماعیل، انجمن‌های سری در انقلاب مشروطیّت، تهران ۱۳۴۵ هجری. ش، ص۳۸ و۳۹.</ref>
 
== ارتقاء سطح آگاهیهای مردم، بالاخص علماء در جهت مبارزه با استعمار ==
کشیده شدن تدریجی علمای دوره قاجار به مسیر استعمار ستیزی، آنان را در استبداد ستیزی نیز فعّال تر و جدّی تر کرد. نخست آنان را به تعمّق جدّی تر در مسائل سیاسی سوق داد، دیگر آنکه باعث تحکیم بیشتر پیوند اجتماعی و سیاسی آنان با مردم و توسعه بیشتر زعامت آنان در پهنه مسائل سیاسی گردید و در نتیجه، تعارض آنان با دستگاه حاکمه شدّت بخشیده و متبلور ساخت، در این میان تلاشهای مرحوم اسدآبادی به نحو خیره کننده ای در ارتقاء سطح آگاهیهای سیاسی علمای زمان خود، اعم از شیعه و سنی تأثیر بالائی داشت. سیّد جمال چه طی اقامت در ایران و ارتباط مستقیم با علمای ایران و چه از طریق آثار خود نظیر «چرا اسلام ضعیف شد» و نیز نامه‌های ارزنده اش به علماء و مراجع؛ مانند نامه ای که در خطر غلبه استعمار و اقتصاد بیگانه و نیز افسار گسیختگی استبداد، به مرحوم میرزای شیرازی نوشته است، منشأ آگاهیهای عمیقی در ایران گردید، برای درک تأثیر مرحوم سیّد جمال همین اندازه کافی است بدانیم که اکثر علمای آزاداندیش دوره ناصری در آستانه مشروطیت به نوعی شاگرد وی و تحت تأثیر اندیشه‌های او قرار داشتند.<ref>زرگری نژاد، دکتر غلامحسین، رسائل مشروطیّت، انتشارات کویر، چاپ اول، ۱۳۷۴هجری. ش، ص۷۸.</ref>
 
== اقدامات سیّد جمال الدین در جنبش تنباکو ==
قرارداد امتیاز شوم تنباکو در تاریخ ۲۸ رجب ۱۳۰۷ هجری در پانزده فصل منعقد گردید. وجود چنین پیمانهائی برای سیّد جمال و هر ایرانی شرافتمند آزاده ای غیرقابل تحمل بود، سیّد جمال در راستای اقدامات ضد استعماری خویش جسته و گریخته زمزمه‌های مخالفت را در این زمینه به میان آورد و نتیجه آن شد که ندای اعتراض بر خودسری‌های شاه و طرفدارانش بلند گردد. در این زمان سیّد که به خاطر مخالفت با چنین اقداماتی از ایران اخراج شده و در بصره حضور داشت نامه ای مفصّل و مهیج برای مجتهد وقت میرزای شیرازی فرستاد و در آن نامه خطرات فراروی انعقاد چنین معاهده‌هایی را متذکر شد.<ref>صدر واثقی، پیشین، ص۲۱۰.</ref>در همان ایام میرزای شیرازی با فرستادن تلگرافی به شاه مبنی بر اعتراض خود و عامه مردم از وجود چنین قراردادهایی، خواستار لغو آن می‌شود، ولی شاه قاجار ترتیب اثر نمی‌دهد. میرزای شیرازی که، برهم زدن این امتیاز را یک وظیفه دینی می‌دانست در مقابل آن سر سختانه ایستادگی کرده و علی‌رغم خواسته‌های شاه مجدداً تلگرافی به ناصرالدین شاه مخابره می‌کند و چون دوباره با بی اعتنائی شاه مواجه می‌شود، در جواب استفتائی که از وی در رابطه با استعمال تنباکو می‌شود، حکم بر تحریم آن نموده و فتوای تاریخی خود را می‌دهد که «بسم الله الرحمن الرحیم ـ الیوم استعمال تنباکو و توتون بایّ نحو کان در حکم محاربه با امام زمان صلوات الله و سلامه علیه است ـ حرره اقل محمد حسن الحسینی». پس از این حکم، ناصر الدین شاه خطرناکترین شخصی را که مُخل بر ادامه کارهای خود سرانه اش تشخیص داده بود سیّد جمال الدین بود بدین جهت سیّد جمال از بصره نیز مهاجرت نموده به لندن رفت.
 
== تشویق سیّد جمال به دخالت هر چه بیشتر علماء در امور سیاسی و اجتماعی ==
سیّد جمال الدین برای علم و عالم به‌طور کلّی ارزش بسیاری قائل بود و با درک عمیقی که از مقام علم و نقش علماء در رشد و تکامل مادی و معنوی جوامع و سیادت و عزّت ملل مسلمان داشت، همواره از یک سو مردم را به نزدیکی با آنها تشویق می‌کرد و از سوئی دیگر علماء را تحریک و تشویق می‌نمود به دخالت هر چه بیشتر در امور سیاسی و اجتماعی و نجات ملل مسلمانی که تحت سلطه اجانب قرار می‌گرفتند و آنان را به مبارزه با استعمار و نفوذ بیگانگان فرا می‌خواند.


سیّد در نامه اش به علمای ایران ضمن اشاره به نقشه دولت‌های اروپایی برای نفوذ در کشور و نیرنگ‌ها و
اقداماتی که سید جمال‌الدین در رابطه با مبارزه علیه استعمار کرد در جهان اسلام مورد توجه قرار گرفت؛ به طوری که نهضت‌های بعدی اسلامی عموماً تحت تأثیر تفکرات و اندیشه‌های ضد استعماری او بود. [[محمد محیط طباطبایی]] (۱۲۸۰-۱۳۷۱ش)، محقق تاریخ و فرهنگ ایران، در این مورد معتقد است که [[خاور‌شناسان]] و پژوهشگران اروپایی در صدد تحقیق و تشخیص اصول نهضت سیاسی و اجتماعی کشورهای اسلامی برآمدند و در کنجکاوی‌های خود به جایگاه  سید جمال‌الدین در رشد نهضت‌های اسلامی توجه یافتند؛ آنان دریافتند که در همه نهضت‌های سیاسی، اجتماعی، ادبی، فلسفی، تربیتی و انقلابی شرق اسلامی، آثار جداگانه داشته و این آثار در برانگیختن نهضت‌های اسلامی تأثیر داشته است.<ref>محیط طباطبایی، سید محمد، سید جمال‌الدین اسد آبادی و بیداری مشرق‌زمین،‌ به‌کوشش سید هادی خسروشاهی، تهران، کلبه شروق، ۱۳۸۰ش، ص۴.</ref>
دسیسه‌های آنها می‌نویسد: در هر نقطه ای که نیروی علماء کم شده، قدرت اروپائیان در آن جا بیشتر گردیده است به حدّی که شوکت اسلام را درهم شکسته، نام دین را از آن جا محو ساخته‌اند.<ref>سید احمد، موثقی، پیشین، ص۹۰.</ref>


نتیجه آنکه در عقیده سیّد اگر علماء در مسائل سیاسی و اجتماعی جامعه ایران وارد شده و امور کشور را در دست گیرند استعمار بیگانگان پسروی کرده موجبات شکوفائی کشور در تمامی زمینه‌ها آماده و مهیا می‌گردد.
== جذب و پرورش نیروهای مستعد، برای آگاهی‌دهی به مردم ایران ==
سید جمال‌الدین اسدآبادی در دوران حضور خود در ایران افرادی را دعوت کرد و آنان را با خود همراه ساخت تا در مقابل استبداد داخلی و استعمار دولت‌های بیگانه خارجی، راهنمای اقشار مختلف مردم در داخل ایران باشند.<ref>رائین، اسماعیل، انجمن‌های سری در انقلاب مشروطیت، تهران، انتشارات جاویدان، ۱۳۴۵ش، ص۳۸-۳۹.</ref>


شهید مطهری می‌نویسد: روش سیّد جمال در قبال روحانیّت شیعه، تأثیر فراوانی داشت هم در جنبش تنباکو که منحصراً بوسیله علماء صورت گرفت و مشتی آهنین بود بر دهان استعمار خارجی و استبداد داخلی و هم در نهضت مشروطه ایران که به رهبری و تأیید علماء صورت گرفت.<ref>شهید مطهری، پیشین، ص۱۸.</ref>
از جمله افرادی که به همکاری با سید جمال‌الدین پرداختند می‌توان به [[میرزا آقاخان کرمانی]]، شیخ احمد روحی و میرزا حسن‌خان خبیرالملک اشاره کرد. این افراد در دوره استبداد [[ناصرالدین شاه]] ایران را ترک کردند و به استانبول، که در آن زمان روشنفکران ایرانی در آن جا جمع شده بودند، رفتند و کانون نهضت ایران را تشکیل داده و به بیدارکردن افکار ملت ایران همت گماشتند.<ref>رائین، انجمن‌های سری در انقلاب مشروطیت، ص۳۸-۳۹.</ref>


== مقابله سیّد جمال با روشنفکران غرب زده ==
== بالابردن سطح آگاهی‌های علما برای مبارزه با استعمار ==
در عین حال که سیّد در کشورهای اسلامی بالاخص ایران متوجه روحانیان و علماء بود به دانشمندان و روشنفکران و جوانان نیز عنایت داشت و بیشترین مخالفت او با آن دسته از روشنفکرانی بود که در جریان گرایش به غرب و
گفته شده تلاش‌های سید جمال‌الدین اسدآبادی در ارتقاء سطح آگاهی‌های سیاسی علمای زمان خود، اعم از عالمان شیعه و سنی، تأثیر بالایی داشت. کشیده‌شدن تدریجی عالمان دوره قاجار تحت تأثیر سید جمال‌الدین به مسیر استعمارستیزی، آنان را در استبدادستیزی نیز فعال‌تر و جدی‌تر کرد؛ نخست آنان را به تعمق جدی‌تر در مسائل سیاسی دعوت کرد و سپس باعث تحکیم بیشتر پیوند اجتماعی و سیاسی آنان با مردم و توسعه بیشتر زعامت آنان در پهنه مسائل سیاسی گردید. در نتیجه، تعارض آنان را با دستگاه حاکمه شدت بخشید.<ref>زرگری‌نژاد، غلامحسین، رسائل مشروطیت، تهران، انتشارات کویر، ۱۳۷۴ش، ص۷۸.</ref>
خود باختگی در برابر غرب و تقلید از آنها قرار داشتند، چرا که این مرحله اوّل استعمار یعنی استعمار فرهنگی است که با هجوم ظواهر تجدّد شروع می‌شود و سپس مرحله دوّم و سوّم استعمار یعنی استعمار اقتصادی و سیاسی به دست این غرب زدگان جای پای محکمی در کشور پیدا می‌کند و کشور را آماج چپاول و غارت خویش می‌سازد. «ملکم خان» را می‌توان مظهر و نمونه کاملی از روشنفکران غرب باور و سر سلسله روشنفکران از این دست در تاریخ معاصر ایران دانست. ملکم خان مروّج فکر در تسلیم مطلق به تمدّن غربی بود و بیش از پنجاه سال از عمرش را در اروپا گذرانید.


وی در مذاکراتی که با ویلفرد اسکاون بلنت مؤلف تاریخچه مخفی اشغال مصر به وسیله انگلستان نموده بود، به وی گفته بود: من مایل بودم اصول تمدن غربی را در ایران شیوع دهم و برای این کار از جامعه دیانت استفاده نمودم.<ref>اسماعیل رائین، پیشین، ص۸.</ref>
در این میان، سید جمال‌الدین طی اقامت در ایران و ارتباط مستقیم با علمای ایران و از طریق آثار خود و نیز نامه‌هایش به علما و مراجع زمان؛ مانند نامه‌ای که به [[میرزای شیرازی]] نوشت، منشأ آگاهی‌های قابل توجهی در ایران گردید. گفته شده که برای درک تأثیر جمال‌الدین اسدآبادی باید توجه داشت که اکثر علمای آزاداندیش دوره ناصری در آستانه مشروطیت به‌نوعی شاگرد او و تحت تأثیر اندیشه‌هایش قرار داشتند.<ref>زرگری‌نژاد، رسائل مشروطیت، تهران، ص۷۸.</ref>


اسماعیل رائین می‌نویسد: ملکم خان اصول عقاید «اگوست کنت» فیلسوف معروف را سر مشق افکار و عقایدش قرار داده بود.<ref>همان، ص۱۷۳.</ref>
سید جمال‌الدین در نامه‌ای به علمای، ایران ضمن اشاره به نقشه دولت‌های اروپایی برای نفوذ در کشور، درباره دسیسه‌های آنها نوشت: در هر نقطه‌ای که نیروی علما کم شده قدرت اروپاییان در آن جا بیشتر شده، به‌حدی که شوکت اسلام را درهم شکسته و نام دین را از آن جا محو ساخته‌ است.<ref>صاحبی، اندیشه اصلاحی در نهضت‌های اسلامی، ص۱۵۶–۱۵۷.</ref>


در نهایت ملکم خان پس از جریان مفتضحانه «معاملات لاتاری» با شیخ جمال الدین ارتباط پیدا کرد و با تأسیس روزنامه قانون حملات ضد قاجاری را آغاز نمود.<ref>اصیل، حجت‌الله، زندگی و اندیشه میرزا ملکم خان ناصر الدوله، نشر «نی»، چاپ اول ۱۳۷۶هجری. ش، تهران، ص۳۶ و ۴۲.</ref>
[[شهید مطهری]] در این مورد می‌گوید که روش سید جمال‌الدین در قبال روحانیت شیعه تأثیر فراوانی داشته، هم در جنبش تنباکو که به‌وسیله علما صورت گرفت و هم در نهضت مشروطه ایران که به رهبری و تأیید علما صورت گرفت.<ref>مطهری، مرتضی، نهضت‌های اسلامی در صد سال اخیر، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ص۱۸.</ref>


البته این مواردی که ذکر شد تنها بخشی از اقدامات سید جمال در راه زدودن غبار استعمار از چهره ایران اسلامی بود و ما در این‌جا بحث را با کلام آن بزرگ‌مرد تاریخ معاصر خاتمه می‌دهیم، آنجا که می‌نویسد: مرا در این جهان چه در غرب باشم و چه در شرق، مقصدی نیست جز آنکه در اصلاح دنیا و آخرت مسلمانان بکوشم و آخر آرزویم آن است که چون شهدای صالحین، خونم در این راه ریخته شود.<ref>مهدوی، اصغر و افشار، ایرج، مجموعه اسناد و مدارک چاپ نشده درباره سید جمال مشهور به افغانی، دانشگاه تهران، تهران۱۳۴۲هجری. ش، ص۹۳.</ref>
== اقدامات سید جمال‌الدین در جنبش تنباکو ==
{{نوشتار اصلی|نامه سید جمال‌الدین اسدآبادی به میرزای شیرازی در تحریم تنباکو}}
یکی از فعالیت‌های ضد استعماری سید جمال‌الدین اسدآبادی مخالفت با [[قرارداد اعطای امتیاز تنباکو]] به دولت استعماری انگلستان بود. قرارداد اعطای امتیاز تنباکو در تاریخ ۲۸ رجب ۱۳۰۷ق در پانزده فصل منعقد گردید.<ref>قدسی‌زاده، پروین، «تحرین تنباکو»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دایرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۳، ذیل وا‌ژه.</ref> انعقاد چنین قراردادی مخالفت شدید سید جمال‌الدین را در پی داشت. در زمان عقد این قرارداد، سید جمال‌الدین، که به‌خاطر مخالفت با چنین اقداماتی، از ایران اخراج شده و در بصره حضور داشت، نامه‌ای مفصل برای مرجع وقت [[میرزای شیرازی]] فرستاد. او در آن نامه خطرات انعقاد چنین معاهده‌هایی را متذکر شد.<ref>محیط طباطبایی، سید جمال‌الدین اسد آبادی و بیداری مشرق‌زمین،‌ ص۷۳.</ref>


{{پایان پاسخ}}
میرزای شیرازی تحت تأثیر نامه سید جمال‌الدین با فرستادن تلگرافی به شاه مبنی بر اعتراض علما و عامه مردم از وجود چنین قراردادهایی خواستار لغو آن شد. اما شاه قاجار به این نامه ترتیب‌اثر نداد. میرزای شیرازی که لغو این امتیاز را وظیفه دینی خود می‌دانست، علی‌رغم بی‌توجهی شاه، مجدداً تلگرافی به ناصرالدین‌ شاه مخابره کرد.<ref>ناظم الاسلام کرمانی، محمد بن علی، تاریخ بیداری ایرانیان، به‌کوشش علی‌اکبر سعیدی سیرجانی، تهران، ۱۳۵۷ش، ج۱، ص۳۴.</ref> از آنجا که این تلگراف دوم دوباره با بی‌اعتنایی شاه مواجه شد، در جواب استفتایی که از او در رابطه با استعمال تنباکو شد، حکم بر تحریم آن کرد و فتوای تاریخی خود را صادر کرد.<ref>کدی، نیکی، تحریم تنباکو در ایران، ترجمۀ شاهرخ قائم‌مقامی، تهران، شرکت سهامی انتشارات کتاب‌های جیبی، ۱۳۵۸ش، ص۱۲۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۵۹: خط ۴۵:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
trustworthy
۷٬۳۴۶

ویرایش