نجاست سگ: تفاوت میان نسخه‌ها

اصلی‌ترین دلیل برای حکم نجاست سگ، احادیثِ مرتبط با این حکم است. یکی از احکامی که در قرآن بیان نشده ولی در احادیث  [[پیامبر اسلام(ص)]] و یا ائمه معصوم(ع)  بیان گردیده است، نجاست سگ است. به عنوان نمونه، در روایتی ابی‌سهل قریشی از [[امام صادق(ع)]] در مورد گوشت سگ سؤال کرد. ایشان فرمودند: سگ نجس است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج6، صفحه ۲۴۵.</ref>

[[شیخ حر عاملی]] از علمای شیعه در کتاب [[وسائل الشیعه]] بخشی را به نجاست پوست، مو و پشم سگ و خوک اختصاص داده است و در  آن سگ را نجس و خرید و فروش آن را حرام می‌داند.<ref>حر عاملی، وسایل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ج۴، ص۳۵۲.</ref> تمامی فقها، سگ را نجس العین می‌دانند.<ref>موسوعة الإمام الخميني (استفتائات امام خمينى( س))، الخميني، السيد روح الله، ج۱، ص۳۵۰</ref> و از ادله احکام این فتوا را برداشت کرده‌اند.<ref>مجمع المسائل، گلپايگانى، سید محمدرضا، ج۱، ص۳۴</ref>  

تمامی فقهای شیعه سگ را عین نجس می‌دانند. سید مرتضی تنها فقیهی است که موی سگ را پاک می‌داند. و اعتقاد دارد مذهب شیعه هم چنین نظری دارد. و این نسبت را به ابوحنیفه هم می‌دهد.<ref>المسائل الناصریات، سید مرتضی، ص۱۰۰</ref> وی دلیل فتوای خود را بی روح بودن مو و نیز آیه ۸۰ سوره نحل می‌داند:{{قرآن|وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَنًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَيَوْمَ إِقَامَتِكُمْ ۙ وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ|ترجمه=و خدا براى شما خانه‌هايتان را مايه آرامش قرار داد، و از پوست دامها براى شما خانه‌هايى نهاد كه آن‌[ها] را در روز جابجا شدنتان و هنگام ماندنتان سبك مى‌يابيد، و از پشمها و كُركها و موهاى آنها وسايل زندگى كه تا چندى مورد استفاده است [قرار داد].|سوره=نحل|آیه=۸۰}}  

مذهب مالکیه هم اعتقاد بر عدم نجاست سگ دارد.<ref>الفقه على المذاهب الخمسة، مغنية، الشيخ محمد جواد، ج۱، ص۲۴</ref> در روایتی آمده است که پیامبر(ص) گفته است ظرفی که سگ آن را لیسیده را هفت بار بشویید. مالکی با استناد به آیه{{قرآن|فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ|ترجمه=از آن صيد كه برايتان مى‌گيرند و نگه مى‌دارند بخوريد|سوره=مائده|آیه=۴}} به این روایت اشکال می‌کند.<ref>مسايل كابل، محسنى، شيخ محمد آصف، ج۱، ص۱۴۴</ref> {{مطالعه بیشتر}}