automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
در عصر خوارزمی مذهب شایع در خراسان بزرگ و ماوراء النهر، از جمله منطقه خوارزم، مذهب حنفی بوده و خوارزمی نیز در فروع، این مذهب را اختیار کرده است. کتاب مناقب ابی حنیفه اثر خوارزمی که در فضایل ابوحنیفه نوشته شده و در آن به مدح و ثنای وی، در قالب قصیده ای طولانی پرداخته است، شاهد قوی بر مذهب اوست. با این همه، او متمایل به تشیع و علاقهمند به اهل بیت (ع) بوده است.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین (ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۷.</ref> | در عصر خوارزمی مذهب شایع در خراسان بزرگ و ماوراء النهر، از جمله منطقه خوارزم، مذهب حنفی بوده و خوارزمی نیز در فروع، این مذهب را اختیار کرده است. کتاب مناقب ابی حنیفه اثر خوارزمی که در فضایل ابوحنیفه نوشته شده و در آن به مدح و ثنای وی، در قالب قصیده ای طولانی پرداخته است، شاهد قوی بر مذهب اوست. با این همه، او متمایل به تشیع و علاقهمند به اهل بیت (ع) بوده است.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین (ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۷.</ref> | ||
== جایگاه | == معرفی و جایگاه == | ||
در میان مقتلهای موجود درباره امام حسین(ع) مقتل الحسین خوارزمی از جایگاه ویژهای در میان اندیشمندان مسلمان، به ویژه عالمان شیعه برخوردار است، تا آن جا که در میان آثار مورخان اهل سنت که واقعه عاشورا را گزارش کردهاند، بعد از مقتل ابومخنف در اتقان و اعتماد، مقتل خوارزمی مطرح و محل رجوع اندیشمندان شیعه است. خوارزمی در نگارش حوادث قیام کربلا تا قبل از روز عاشورا، عمدتاً از گزارشهای ابن اعثم، بهره برده و اثر خود را طبق کتاب وی تنظیم کرده است.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین (ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۴.</ref> | در میان مقتلهای موجود درباره امام حسین(ع) مقتل الحسین خوارزمی از جایگاه ویژهای در میان اندیشمندان مسلمان، به ویژه عالمان شیعه برخوردار است، تا آن جا که در میان آثار مورخان اهل سنت که واقعه عاشورا را گزارش کردهاند، بعد از مقتل ابومخنف در اتقان و اعتماد، مقتل خوارزمی مطرح و محل رجوع اندیشمندان شیعه است. خوارزمی در نگارش حوادث قیام کربلا تا قبل از روز عاشورا، عمدتاً از گزارشهای ابن اعثم، بهره برده و اثر خود را طبق کتاب وی تنظیم کرده است.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین (ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۴.</ref> | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
۱ بهترین مردم، بعد از پیامبر (ص)، ابوبکر و عمر هستند! | ۱ بهترین مردم، بعد از پیامبر (ص)، ابوبکر و عمر هستند! | ||
۲ ابوبکر بر جنازه حضرت زهرا (ع) نماز گزارد و او را به همراه علی و عمر و چند تن دیگر، به خاکش سپردند.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین (ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۱۱.</ref> | ۲ ابوبکر بر جنازه حضرت زهرا (ع) نماز گزارد و او را به همراه علی و عمر و چند تن دیگر، به خاکش سپردند.<ref>رنجبر، محسن، «معرفی و بررسی «مقتل الحسین (ع)» خوارزمی»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۳ش، ص۱۱۱.</ref> | ||
ابو المؤيّد موفّق بن احمد بن ابى سعيد خوارزمى مكّى (م 568 ق) مشهور به اَخطَب خوارزم ، از عالمان حنفى و معتزلى و جانشين زَمَخشرى در مَناصب شرعى خوارزم بوده است . خوارزمى ، سخنورى بليغ ، محدّثى شهير ، فقيهى خبير و در علوم گوناگونى از جمله : سيره ، تاريخ و ادب ، چيره دست بود . او تأليفات فراوانى دارد و به دليل علاقه اش به اهل بيت عليهم السلام چندين كتاب در فضايل امير مؤمنان عليه السلام و امام حسين عليه السلام نوشت . خوارزمى ، روايات بخش هاى اوّل را به صورت مستند و از مشايخ خود ، نقل مى كند ؛ امّا از آغاز فصول مربوط به نهضت كربلا ، مطالب را از الفتوح ابن اعثم مى آورد و گاه آنها را تلخيص و تهذيب مى كند و گاه حديثى را بر آنها مى افزايد و دوباره به مطالب الفتوح باز مى گردد . اين افزوده ها در بسيارى موارد ، مستند و منقول از مشايخ خوارزمى (مانند : زمخشرى ، ابو منصور شهردار بن شيرويِه ديلمى و حسن بن احمد عطّار همدانى)اند . خوارزمى در بخش هاى انتهايى كتاب و فصل قيام مختار ، گاه از المعارف ابن قتيبه و مقتل ابو مخنف نيز مطالبى نقل كرده است . از ديگر منابع او ، تاريخ عبد الكريم بن حمدان است كه براى ما ناشناخته است . برخى احتمال داده اند كه خوارزمى به نسخه ديگرى از الفتوح ، دست يافته كه تفاوت هايى با نسخه كنونى آن داشته است يا ابن اعثم ، افزون بر الفتوح ، كتاب تاريخ هم داشته است و خوارزمى از هر دو كتاب ، نقل كرده است .<ref>محمدی ریشهری، محمد، دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاریخ، دار الحديث، قم، ج۱، ص۷۷.</ref> | |||
== محتوا == | == محتوا == |