trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
[[عوامل خشم خداوند بر امتها از نظر امام حسین(ع)|عامل خشم خداوند بر امتها از نظر امام حسین(ع)]] کفر آنان نسبت به حقیقت توحید و ظلم آنان به بندگان برگزیده خداوند بوده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۲۷۳.</ref> از نظر امام حسین(ع) عامل خشم خداوند بر امتهای یهودی، مسیحی و زرتشتی این بوده که کسان یا چیزهایی را شریک در ربوبیت یا عبادت خداوند قرار میدادند.<ref>ابناعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۰۱.</ref> از نظر او عامل خشم خداوند بر امت پیامبر اسلام(ص) عزم آنان برای کشتن فرزند پیامبرشان خواهد بود.<ref>ابناعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۰۱.</ref> | [[عوامل خشم خداوند بر امتها از نظر امام حسین(ع)|عامل خشم خداوند بر امتها از نظر امام حسین(ع)]] کفر آنان نسبت به حقیقت توحید و ظلم آنان به بندگان برگزیده خداوند بوده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۲۷۳.</ref> از نظر امام حسین(ع) عامل خشم خداوند بر امتهای یهودی، مسیحی و زرتشتی این بوده که کسان یا چیزهایی را شریک در ربوبیت یا عبادت خداوند قرار میدادند.<ref>ابناعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۰۱.</ref> از نظر او عامل خشم خداوند بر امت پیامبر اسلام(ص) عزم آنان برای کشتن فرزند پیامبرشان خواهد بود.<ref>ابناعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۰۱.</ref> | ||
[[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] زمانی این سخنان را بر زبان آورد که تعدادی از یارانش به دست سپاه کوفه به شهادت رسیدند. امام (ع) پس از اطلاع از [[شهادت]] یارانش دست به محاسن خود کشید و علل گرفتاری امتها به عذاب خداوند را بیان کرد.<ref>خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسين عليه السلام، بیجا، انتشارات انوار الهدی، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۱۱-۱۲.</ref> | |||
{{نقل قول دوقلو تاشو | {{نقل قول دوقلو تاشو |