۴۸۶
ویرایش
تعطیلی حدود در زمان غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها
←عموم و اطلاق آیات حدود در قرآن
Am.gashool (بحث | مشارکتها) |
Am.gashool (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
=== عموم و اطلاق آیات حدود در قرآن === | === عموم و اطلاق آیات حدود در قرآن === | ||
آیاتی از قرآن در مورد برخی از جرایم به صورت عام و بدون هیچ قیدی دستور به اجرای حد می‌دهد «فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما» <ref> سوره مائدة آیه: 38.</ref> «فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ» .<ref> سوره نور آیه 2.</ref> عمومیت و اطلاق دستور به اجرای حد در این گونه آیات قرآن، دوران غیبت امام زمان (عج) را نیز در بر می‌گیرد.<ref> موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم (1427) فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج 1، ص 81 به بعد</ref> | آیاتی از قرآن در مورد برخی از جرایم به صورت عام و بدون هیچ قیدی دستور به اجرای حد می‌دهد «فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما» <ref> سوره مائدة آیه: 38.</ref> «فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ» .<ref> سوره نور آیه 2.</ref> ادعای محدودیت این آیات به عصر حضور معصومان قابل قبول نیست؛ زیرا عمومیت و اطلاق دستور به اجرای حد در این گونه آیات قرآن، دوران غیبت امام زمان (عج) را نیز در بر می‌گیرد.<ref> موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم (1427) فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج 1، ص 81 به بعد</ref> | ||
=== برخی از روایات معصومین (ع) پیرامون حدود اختیارات فقها === | === برخی از روایات معصومین (ع) پیرامون حدود اختیارات فقها === | ||
از جمله روایاتی که برای اثبات مشروعیت اجرای حد در زمان غیبت بر شمرده شده است، روایت عمر بن حنظلة است که به جهت پذیرفته شدن این روایت در کلمات فقها به مقبولة عمر بن حنظله معروف شده‌است. در این روایت امام صادق با عبارت «... من قد روى حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف أحكامنا...» (یعنی کسی که حدیق ما را روایت می کند و در حلال و حرام ما نگاه کرده و احکام ما را می شناسد) برای شناخت احکام و رفع اختلاف به فقها ارجاع می دهند؛ این عبارت صفاتی را بر می‌شمارد که تنها مصداق آن فقیه جامع الشرایط است. در ادامه امام صادق (ع) می فرماید «...فليرضوا به حكماً، فإنّي قد جعلته عليكم حاكماً ...» <ref> من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 51، ا و وسائل الشيعة، ج 28، ص 49 ، باب 28 از أبواب مقدّمات الحدود، حدیث 1،.</ref> بی تردید اعلام حد نیز حکمی است که مورد نیاز جامعه و مورد سوال شیعیان است و حد بدون اجرا شدن آن ثمری ندارد. پس مجاز بودن فقیه به اعلام حد برخی جرائم مساوی با اجرا کردن آن تحت نظارت وی است. در حقیقت اطلاق این عبارت برای اثبات مجاز بودن اجرای حد در زمان غیبت کافی است. <ref>موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم (1427) فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج 1، ص 80</ref> | از جمله روایاتی که برای اثبات مشروعیت اجرای حد در زمان غیبت بر شمرده شده است، روایت عمر بن حنظلة است که به جهت پذیرفته شدن این روایت در کلمات فقها به مقبولة عمر بن حنظله معروف شده‌است. در این روایت امام صادق با عبارت «... من قد روى حديثنا و نظر في حلالنا و حرامنا و عرف أحكامنا...» (یعنی کسی که حدیق ما را روایت می کند و در حلال و حرام ما نگاه کرده و احکام ما را می شناسد) برای شناخت احکام و رفع اختلاف به فقها ارجاع می دهند؛ این عبارت صفاتی را بر می‌شمارد که تنها مصداق آن فقیه جامع الشرایط است. در ادامه امام صادق (ع) می فرماید «...فليرضوا به حكماً، فإنّي قد جعلته عليكم حاكماً ...» <ref> من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 51، ا و وسائل الشيعة، ج 28، ص 49 ، باب 28 از أبواب مقدّمات الحدود، حدیث 1،.</ref> بی تردید اعلام حد نیز حکمی است که مورد نیاز جامعه و مورد سوال شیعیان است و حد بدون اجرا شدن آن ثمری ندارد. پس مجاز بودن فقیه به اعلام حد برخی جرائم مساوی با اجرا کردن آن تحت نظارت وی است. در حقیقت اطلاق این عبارت برای اثبات مجاز بودن اجرای حد در زمان غیبت کافی است. <ref>موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم (1427) فقه الحدود و التعزيرات، قم، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ج 1، ص 80</ref> | ||