مواسات در اموال نشانه شیعه بودن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش|کاربر=fabbasi}}  

در روایتی آمده است که شیعه باید در اموال خود مواسات کند، درهمی برای خود و درهمی برای دیگران بذل کند و گرنه شیعه نیست: « وَ فِي أَمْوَالِهِمْ يَتَوَاسَوْنَ وَ فِي اللَّهِ يَتَبَاذَلُونَ يَا نَوْفُ دِرْهَمٌ وَ دِرْهَمٌ وَ ثَوْبٌ وَ ثَوْبٌ وَ إِلَّا فَلَا» آيا واقعا که الان مردم چنين نمي‌کنند، شیعه نیستند؟ آیا این روایت صحيح است؟ تفسير صحيح آن چيست؟

حدیث نوف شامی '''در نشانه شیعه بودن مواسات اموال و بذل آن به دیگران''' سند معتبری ندارد. مواسات و بذل مال به دیگران در آیات قرآن و روایات معتبر آمده است و می‌توان آموزه الهی بودن بذل مال به نیازمندان و یاری کردن آن‌ها را از شاخصه‌های برجسته مومنان دانست. برخی از این روایات با صرف نظر از معتبر نبودن سند آن، به بالاترین کمال ایمان اشاره دارد که شیعه کامل باید چنان صفاتی داشت باشد و به معنای خارج شدن مواسات نکننده، از مکتب شیعه نیست.

== متن روايت ==

علامه مجلسی از کنز الفوائد کراجکی روایتی نقل می‌کند که حضرت علی(ع) در روایتی برخی از صفات شیعه را به نوف شامی بیان کرده است. امام(ع) مواسات در مال را یکی از صفات برجسته شیعه دانسته است که اگر نباشد فرد نباید خود را شیعه بداند:

 

|ترجمه= در اموال خود مواسات‏ مى‏‌كنند و آن را در راه خدا به يك ديگر مى‏‌بخشند؛ اى نوف! درهمى و درهمى و لباسی و لباسی(از آنچه دارى درهمى برای خود و درهمى برای دیگران؛ لباسی برای خود و لباسی برای دیگران). و گر نه شیعه نیستند.}}

* محمد بن طالب اولین راوی در [[سلسله حدیث|سلسله سند]] این حدیث است. نام کامل وی در کنز الفوائد ابو ارجاء محمد بن علی بن طالب البلدی است.<ref>كراجكى، محمد بن على، كنز الفوائد، قم، دار الذخائر، چاپ اول، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۸۷.</ref> نام وی در کتاب‌های رجال نیامده است.<ref>نمازى شاهرودى، على، مستدركات علم رجال الحديث، تهران، فرزند مولف، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۲۳۴.</ref>

* ابي المفضل الشيباني راوي ديگر حدیث، ضعيف است. <ref>طوسى، محمد بن حسن، رجال الطوسي، قم، مؤسسة النشر الإسلامي، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش، ص۴۴۷.</ref>

* عبدالله بن جعفر الازدي راوی دیگر است که در کتب رجال نامش نیامده است.

* خالد بن يزيد الثقفي هم مهمل است و معلوم نیست ثقه بود یا نه.<ref>مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال، قم، موسسة آل البيت (عليهم السلام) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۳۱ق، ج۲۵، ص۲۱۹.</ref>

 

 

 

 

 

در سوره بلد بخشش ها و دستگيري ها به عنوان «عقبه» و گردنه هاي سخت معرفي شده است که هر کس نمي‌تواند از آن عبور کند.<ref>کلباسي، محمد، الرسائل الرجاليه، قم، دارالحديث، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۳۸۸.</ref>

چه قدر از شيعيان در گردنه‌هاي خمس، زکات، صدقات و بذل مال در عرصه جهاد، از قافله عقب مي‌مانند و عقب نشيني مي‌کنند: {{قرآن| لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّي تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِيمٌ|ترجمه=|سوره=|آیه=}}

«حجاب هاي» بي شماري بر سر راه شيعيان وجود دارد که مانع شکوفا گشتن و تکامل و تعالي ايشان مي شود.<ref>جوادي آملي، عبدالله، تفسير موضوعي قرآن کريم، حيات حقيقي انسان در قرآن ـ ج۱۵، چاپ چهارم، ۱۳۸۷ش، ص۶۸.</ref> اين گونه روايات که درباره حقوق و وظايف شيعيان و برادران ديني وارد شده است، اشاره به سطح والا و مصداق اکمل ايمان است نه اين که بدون اين ويژگي، فرد شيعه نباشد.  

==منابع==

  | شاخه فرعی۲ =  

  | شاخه فرعی۳ =  

  | ویرایش =  

  | لینک‌دهی = شد  

  | ناوبری =  

  | نمایه =  

  | تغییر مسیر =  

  | ارجاعات =  

  | بازبینی =  

  | تکمیل =