آزادی و آزادگی در مکتب امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

{{درگاه|اندازه=گوچک|امام حسین}}'''آزادی و آزادگی در مکتب امام حسین(ع)''' از اصول بنیادی و از علل اساسی [[قیام عاشورا]] قلمداد شده است. برخی معتقدند مفهوم آزادی و آزادگی با نام امام حسین(ع) و قیام عاشورا گره خورده است. [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] اگرچه در متون تاریخی و روایی با کنیه «اباعبدالله» نام برده شده، در متون ادبی و قصاید حماسی بیشتر با کنیه «ابوالاحرار» و «سرور آزادگان» شناخته شده است.  

برخی محققان [[آزادی]] را در مقابل بردگی، اصطلاحی حقوقی و اجتماعی دانسته‌اند که به‌معنای رهایی تن از اسارت و نیز خلاصی از تنگناهای زندگی و انتخاب آگاهانه مسیر حیات است. آنان [[آزادگی]] را برتر از آزادی دانسته‌اند و آن را نوعی رهایی انسان از قید و بندهای ذلت‌آور حیات به‌شمار برده‌اند.  

برخی محققان آزادی را در مقابل بردگی، اصطلاحی حقوقی و اجتماعی دانسته‌اند که به‌معنای رهایی تن از اسارت و نیز خلاصی از تنگناهای زندگی و انتخاب آگاهانه مسیر حیات است. آنان آزادگی را برتر از آزادی دانسته‌اند و آن را نوعی رهایی انسان از قید و بندهای ذلت‌آور حیات به شمار برده‌اند. همچنین، آزادگی را به‌معنای رهایی عقل و جان آدمی از زندان نفس و شهوت و گام‌برداشتن در وادی عشق و حیرت دانسته‌اند.<ref>محدثی، جواد، پیام‌های عاشورا، قم، انتشارات پیک جلال‌، ۱۳۷۹ش، ص۵۵.</ref>

بعضی محققان معتقدند از آنجا که پای‌بندی‌های انسان به مظاهر دنیایی چون ثروت، اقوام، مقام، فرزند و... در مسیر آزادی روح او مانع ایجاد می‌کند و اسارت در برابر خواست نفسانی خود نشانه ضعف اراده بشری و نوعی بندگی است، آزادگی (آزادی درونی) خود از مهم‌ترین مراحل آزادی انسان است. این آزادی درونی، پله اول نردبان کمال و مقدمه‌ای برای رسیدن به درجات بالای آزادی، یعنی آزادگی نفس، است. آزادگی در اوج ارزش‌های انسانی قرار دارد و آدمی را از خوی پست حیوانی به معرفت و معنویت می‌رساند.<ref>محدثی، پیام‌های عاشورا، ص۵۵-۵۶.</ref>

در سخنان امام حسین(ع) تأکید بر آزادی و آزادگی، به‌خصوص از آغاز قیام عاشورا در رجب سال۶۰ق، دیده می‌شود؛ از جمله:

* امام حسین(ع) زمانی که به پیش‌باز حر بن یزید ریاحی، پس از بیدار شدن او و جدا شدنش از لشکر کوفه، رفت، به او گفت: {{عربی|انْتَ حُرٌّ كَما سَمَّتْكَ امُّكَ، وَ انْتَ حرٌّ فِى الدُّنْيا وَ انتَ حُرٌّ فِى‌ الْآخَرة|ترجمه=تو آزادمردی چنان که مادرت تو را با همین نام نامید و تو نه‌تنها در این دنیا که در آخرت نیز آزادمردی}}.<ref>خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسين عليه السلام، بی‌جا، انتشارات انوار الهدی، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۱۴.</ref>

* وقتی در آخرین ساعات کارزار عاشورا امام حسین(ع) تعدادی زیادی از سپاه کوفه را به هلاکت رساند، دشمن تلاش کرد تا از خستگی امام(ع) استفاده کند و با فاصله‌انداختن میان او و خیمه‌های حرمْ او را از نظر روحی تضعیف کند.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۳۲۸.</ref> حرکت سپاه کوفه به سمت حرم موجب شد تا امام حسین(ع) با صدایی رسا آنان را چنین مخاطب قرار دهد: {{عربی|وَيحَكُم يا شيعَةَ آلِ أبي سُفيانَ ! إن لَم يَكُن [لَكُم] دينٌ و كُنتُم لا تَخافونَ المَعادَ فَكونوا أحراراً في دُنياكُم هذِهِ|ترجمه=واى بر شما  اى پيروانِ خاندان ابوسفيان! اگر دين نداريد و از [روز] معاد نمى‌هراسيد، پس در اين دنيايتان آزاده باشيد}}<ref>ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۱۷.</ref> این سخن امام حسین(ع) از مشهورترین سخنان او درباره آزادی و آزادگی قلمداد شده و آن را «منشور جهانی آزادی و آزادگی»، «منشور آزادی» و «حدیث حریت» خوانده‌اند.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۳۲۸؛ نیز: صحتی سردرودی، عاشوراپژوهی، ص۳۵۶.</ref>

* مسلم بن عقیل، سفیر امام حسین(ع) در کوفه، در روز شهادت خود چنین رجز می‌خواند: {{عربی|أقسَمتُ لا اُقتَلُ إلّا حُرّاً/ و قَد وَجَدتُ المَوتَ شَيئاً مُرّاً|ترجمه=سوگند خورده‌ام كه جز به آزادگى كشته نشوم، گرچه مرگ را تلخ يافته‌ام}}.<ref>مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، قم، منشورات دارالهجرة، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۵۸.</ref> در منابع آمده که یکی از [[فرزندان شهید شده مسلم بن عقیل|فرزندان شهید مسلم بن عقیل]] در کربلا همین رجز پدر درباره آزادی و آزادگی را پیش از شهادت در روز عاشورا می‌خوانده است.<ref>صدوق، محمد بن علی، الامالی، قم، مرکز چاپ و نشر بنیاد  بعثت، ۱۴۱۷ق، ص۲۲۵.</ref>

*در برخی روایت‌ها آمده که امام سجاد(ع) در مرثیه‌ای که برای حر بن یزید ریاحی سروده او را آزاده خوانده است: {{عربی|فَنِعْمَ الْحُرُّ حُرُّ بَني رِياحِ‌/ وَ حُرٌّ عِنْدَ مُخْتَلَفِ الرِّماحِ‌. وَ نِعْمَ الْحُرُّ إِذْ نادى‌ حُسَيْناً/ فَجادَ بِنَفْسِهِ عِنْدَ الصِّباحِ‌|ترجمه=حر رياحى چه نيكو آزاده‌ای بود! او هنگام فرودآمدن نيزه‌هاى دشمن آزاده بود. چه نيكو حرى بود كه براى يارى حسين(ع) اعلام آمادگى كرد و صبح‌گاهان جانش را فداى حسين(ع) كرد}}.<ref>قندوزی حنفی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، قم، دارالأسوة للطباعة و النشر، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۴۴۴.</ref>