لعن قاتلان امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

لعن به معنای دوری از لطف و رحمت الهی است و از سنخ نفرین است که مصدر و منشأ شرعی و قرآنی دارد. آنچه نکوهش شده ناسزاگویی به خدایان مشرکان است<ref>(انعام: ۱۰۸).</ref> لعن مانند دشنام نیست، بلکه یک نوع نفرین است که مصدر و منشأ شرعی و قرآنی دارد. اولین بار، خداوند، شیطان را مورد لعنت خود قرار داد.  

۱. '''منافقان''': کسانی هستند که در قرآن مستحق لعن قرار گرفته‌اند «خدا به مردان و زنان منافق و به کفار، آتش جهنم وعده داده، که جاودانه در آنند، و همان بسشان است، خدا لعنتشان کرده، و برای آنان عذابی است همیشگی.».<ref>(توبه: ۶۸).</ref>  

۲. '''اذیت کنندگان خدا و فرستاده خدا''': «کسانی که خدا و پیامبرش را اذیت می‌کنند، خداوند در دنیا و آخرت آنها را لعنت کرده، و عذابی خوار کننده برای ایشان مهیا نموده است.»<ref>(احزاب: ۵۷).</ref>  

* علی بن عاصم کوفی می‌گوید: به امام عسکری(ع) عرض کردم: من با دست، توان یاری شما را ندارم، ولی در دل شما را دوست دارم و از دشمنان شما بیزارم و در خلوت آن‌ها را لعنت می‌کنم، حال من چگونه است آقای من؟ حضرت فرمود: پدرم ازجدم رسول خدا حدیث کرد که فرمود: هر کس از یاری ما اهل بیت ناتوان باشد و در خلوت خویش، دشمنان ما را لعنت کند، خداوند صدای او را به تمام ملائکه می‌رساند … هنگامی که صدای وی به ملائکه رسید، ملائکه برای او استغفار می‌کنند و بر او ثنا می‌گویند …<ref>علامه مجلسی محمد باقر، بحار الانوار، ۵۰/۳۱۶.</ref>

۳. '''ظالمان و ستم‌گران''': «و در جهان از آنهایی که به خدا نسبت دروغ دادند ستمکارتر کیست؟ آنان بر خدای خود عرضه داشته شوند و گواهان (محشر) گویند: اینان هستند که بر خدای خود دروغ بستند، آگاه باشید که لعن خدا بر ستمکاران عالم است‏.».<ref>(هود: ۱۸).</ref>  

۴. '''کسی که مؤمنی را عمداً به قتل برساند''': «و هر کس مؤمنی را به عمد بکشد مجازات او (آتش) جهنم است، که در آن جاوید (معذّب) خواهد بود و خدا بر او خشم و لعن کند و عذابی بسیار شدید بر او مهیا سازد.»<ref>(نساء ۹۳).</ref>