trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
'''غبطه شهدا به مقام حضرت عباس در بهشت''' با گزارههای دینی درباره درجات بهشت و مراتب | '''غبطه شهدا به مقام حضرت عباس در بهشت''' با گزارههای دینی درباره درجات بهشت و مراتب بهشتیان، بر حسب این درجات، مطابقت دارد. طبق آیات قرآن [[بهشت]] دارای درجات متفاوتی است و مقام افراد در نتیجه تفاوت اعمال، [[اخلاص]] و معرفت آنان متفاوت است.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، منشورات اسماعيليان، بیتا، ج۲۰، ص۲۳۵.</ref> برخی بهشتیان به مقام افراد بالاتر غبطه میخورند.<ref>فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۴۲۴.</ref> | ||
[[حضرت عباس(ع)]]، براساس [[روایت|روایات]]، در بهشت جایگاه رفیعی دارد و [[شهداء]] در روز [[قیامت]] به مقام او غبطه میخورند.<ref>صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۴۶۳.</ref> در روایتی از امام سجاد(ع) نقل شده است: {{متن عربی|رَحِمَ اللَّهُ عَمِیَّ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وأَبْلی وفَدی أَخاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّی قُطِعَتْ یَداهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مِنْهُما جِناحَیْن یَطیرُ بِهِما مَعَ الْمَلائِکَةِ فی الْجَنَّةِ کَما جُعِلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبی طالِبْ علیه السلام؛ وَإنَّ لِلْعَبّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبارَکَ وَتَعالی مَنْزِلَةٌ یَغبِطَهُ بِها جَمیعَ الشُّهدَاءِ یَوْمَ القِیامَة|ترجمه=خدا عمویم عباس را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد تا آنکه دستهایش از پیکر جدا گردید. آنگاه خداوند به جای آنها دو بال به وی عنایت کرد که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند، آنچنان که به جعفر طیار بالهایی بهشتی داد. عباس نزد خداوند مقامی دارد که همه شهدا در قیامت بدان غبطه میخورند}}.<ref>بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، بیروت، مؤسسة الأعلمی، بیتا، ج۲، ص۱۳۹. </ref> | [[حضرت عباس(ع)]]، براساس [[روایت|روایات]]، در بهشت جایگاه رفیعی دارد و [[شهداء]] در روز [[قیامت]] به مقام او غبطه میخورند.<ref>صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۴۶۳.</ref> در روایتی از [[امام سجاد(ع)]] نقل شده است: {{متن عربی|رَحِمَ اللَّهُ عَمِیَّ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وأَبْلی وفَدی أَخاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّی قُطِعَتْ یَداهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مِنْهُما جِناحَیْن یَطیرُ بِهِما مَعَ الْمَلائِکَةِ فی الْجَنَّةِ کَما جُعِلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبی طالِبْ علیه السلام؛ وَإنَّ لِلْعَبّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبارَکَ وَتَعالی مَنْزِلَةٌ یَغبِطَهُ بِها جَمیعَ الشُّهدَاءِ یَوْمَ القِیامَة|ترجمه=خدا عمویم عباس را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد تا آنکه دستهایش از پیکر جدا گردید. آنگاه خداوند به جای آنها دو بال به وی عنایت کرد که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند، آنچنان که به جعفر طیار بالهایی بهشتی داد. عباس نزد خداوند مقامی دارد که همه شهدا در قیامت بدان غبطه میخورند}}.<ref>بیضون، لبیب، موسوعة کربلاء، بیروت، مؤسسة الأعلمی، بیتا، ج۲، ص۱۳۹. </ref> | ||
[[غبطه]] حالتی است که شخص با مشاهده موفقیت و کمال دیگران آرزوی داشتن آن را میکند. بدون آنکه آرزوی نابودی آنرا برای دیگری نماید.<ref>ابنمنظور، مکرم بن علی، لسان العرب، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۹.</ref> غبطه با [[حسد]] متفاوت است و [[رذیله اخلاقی]] نیست.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علیاکبر غفاری، تهران، دارالكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۰۷.</ref> | [[غبطه]] حالتی است که شخص با مشاهده موفقیت و کمال دیگران آرزوی داشتن آن را میکند. بدون آنکه آرزوی نابودی آنرا برای دیگری نماید.<ref>ابنمنظور، مکرم بن علی، لسان العرب، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۹.</ref> غبطه با [[حسد]] متفاوت است و [[رذیله اخلاقی]] نیست.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علیاکبر غفاری، تهران، دارالكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۰۷.</ref> |