۱۱٬۹۱۳
ویرایش
آیه «إن تنصروا الله ینصرکم»: تفاوت میان نسخه‌ها
←منظور از «یاری‌کردن»
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== منظور از «یاری‌کردن» == | == منظور از «یاری‌کردن» == | ||
منظور از یاری خداوند در این آیه، یاری رساندن به دین خدا، کمک به اجرای احکام و دستورات الهی در بین انسان‌ها است. هر | منظور از یاری خداوند در این آیه، یاری رساندن به دین خدا، کمک به اجرای احکام و دستورات الهی در بین انسان‌ها است. هر نوع فعالیتی که در راه خدا باشد و به‌قصد گسترش و بالابردن نام و دین خداوند باشد، مصداقی برای این آیه قرار می‌گیرد. چنین بیانی در [[قرآن]]، به‌منظور تشویق و ترغیب مؤمنین برای [[جهاد]] و تلاش در راه بالابردن کلمه حق است تا سختی‌ها را پذیرفته و از مشکلات نهراسند.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۲۹. مکارم شیرازی ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، تهران چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج۲۱، ص۴۲۵.</ref> | ||
خداوند در ادامه آیه می‌اورد که هر کس با چنین نیتی (یاری رساندن به دین)، اقدام کند، خداوند هم به او یاری می‌رساند.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۲۲۹.</ref> یاری‌کردن از سوی خدا بر چند نوع است: پیروزی بر دشمن از راه پیکار و نیروی اسلحه، یاری‌کردن از راه فرستادن عذاب از آسمان، یاری رساندن از راه نیروی حجّت و برهان در هنگام گفت و گو و جدال با دشمن. یاری کردن با بالا بردن مقام و نام نیک همیشگی در دنیا، و یاری‌کردن در آخرت.<ref> مغنیه، محمد جواد، تفسیر کاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۷، ص۱۱۲.</ref> | خداوند در ادامه آیه می‌اورد که هر کس با چنین نیتی (یاری رساندن به دین)، اقدام کند، خداوند هم به او یاری می‌رساند.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۲۲۹.</ref> یاری‌کردن از سوی خدا بر چند نوع است: پیروزی بر دشمن از راه پیکار و نیروی اسلحه، یاری‌کردن از راه فرستادن عذاب از آسمان، یاری رساندن از راه نیروی حجّت و برهان در هنگام گفت و گو و جدال با دشمن. یاری کردن با بالا بردن مقام و نام نیک همیشگی در دنیا، و یاری‌کردن در آخرت.<ref> مغنیه، محمد جواد، تفسیر کاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۷، ص۱۱۲.</ref> | ||