trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
تشنگی امام حسین(ع) و همراهانش در کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها
تشنگی امام حسین(ع) و همراهانش در کربلا (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۰
، ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Shamloo صفحهٔ وضعیت آب در خیمههای امام حسین(ع) را به تشنگی امام حسین(ع) و همراهانش در کربلا منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}}'''تشنگی امام حسین(ع) و همراهانش در کربلا''' از حقایق تاریخی و از مسائل جدی و مؤثر در واقعه کربلا برشمرده شده است. در [[واقعه کربلا]]، نبود آب و تشنگى از اهمیتی ویژه‌اى برخوردار بوده، چنان که تا حدى دیگر وقایع این رخداد را تحت تأثیر خود قرار داده بوده است. اهمیت آب در کربلا چنان بوده که حتى نزاع بر سر آن چند روزى قبل از [[عاشورا]] آغاز شده و تا پایان جنگ در روز عاشورا ادامه داشته است. بنا بر منابع تاریخی، منع آب از سوی سپاه کوفه به‌عنوان یک استراتژی نظامی از همان ابتدای ماجرای کربلا در دستورکار قرار گرفته بوده است. | ||
پس از منع آب از سوی سپاه کوفه، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و یارانش از راه‌های گوناگون تلاش کردند تا به آب دسترسی پیدا کنند؛ حفر چاه و تلاش برای دسترسی به شریعه فرات با جنگیدن از جمله این راه‌ها بوده است. در متون تاریخی مربوط به حادثه کربلا، امام حسین(ع) و خاندان و یارانش بارها بر کمبود آب و تشنگی اشاره کرده‌اند و در پی رفع آن بوده‌اند. در روایاتی از [[معصومان(ع)]] هم به تشنگی امام حسین(ع)، خاندان و یارانش در جریان واقعه عاشورا اشاره شده است. | |||
== جایگاه و سابقه == | == جایگاه و سابقه == | ||
در منابع تاریخی، تشنگی کاروان امام حسین(ع) و منع آب از سوی دشمنان آنها از مسائل جدی آن رخداد برشمرده شده است.<ref>ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۹۲؛ نیز: مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۲۱۷.</ref> از نظر محققان، در [[واقعه کربلا]]، نبود آب و تشنگى از اهمیتی ویژه‌اى برخوردار بوده، چنان که تا حدى دیگر وقایع این رخداد را تحت تأثیر خود قرار داده و بخش قابل توجهى از گفت‌وگوهای میان دو سپاه بر سر آب بوده است. اهمیت آب در کربلا چنان بوده که حتى نزاع بر سر آن چند روزى قبل از عاشورا آغاز شده و تا پایان جنگ در روز عاشورا ادامه داشته است.<ref>فروغی ابری، اصغر، «مسئله آب در کربلا»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۳.</ref> | در منابع تاریخی، تشنگی کاروان امام حسین(ع) و منع آب از سوی دشمنان آنها از حقایق تاریخی و از مسائل جدی آن رخداد برشمرده شده است.<ref>ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۹۲؛ نیز: مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۲۱۷.</ref> از نظر محققان، در [[واقعه کربلا]]، نبود آب و تشنگى از اهمیتی ویژه‌اى برخوردار بوده، چنان که تا حدى دیگر وقایع این رخداد را تحت تأثیر خود قرار داده و بخش قابل توجهى از گفت‌وگوهای میان دو سپاه بر سر آب بوده است. اهمیت آب در کربلا چنان بوده که حتى نزاع بر سر آن چند روزى قبل از عاشورا آغاز شده و تا پایان جنگ در روز عاشورا ادامه داشته است.<ref>فروغی ابری، اصغر، «مسئله آب در کربلا»، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۴، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۳.</ref> | ||
در واقعه کربلا، از آب به‌عنوان حربه‌ای نظامی از سوی لشکریان کوفه علیه کاروان امام حسین(ع) استفاده شد.<ref>فروغی ابری، «مسئله آب در کربلا»، ص۱۳۴.</ref> استفاده از آب به عنوان حربه نظامی در برخی درگیری‌های تاریخ اسلام، از جمله در جریان [[نبستن آب به روی مشرکان در جنگ بدر|جنگ بدر]]<ref>ابن اثیر، ابوالحسن علی بن محمد، الكامل فی التاريخ، بیروت، دار صادر و دار بیروت، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۱۲۲.</ref>، در رخداد محاصره خانه خلیفه سوم<ref>ابن اثیر، الكامل فی التاريخ، بیروت، ج۳، ص۱۷۲.</ref> و در جریان [[جنگ صفین]]<ref>منقری، نصر بن مزاحم، وقعة الصفین، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، قاهره، المؤسسة العربیة الحدیثة، ۱۳۸۲ق، ص۱۶۰-۱۶۲.</ref>، سابقه داشته است. در جریان واقعه کربلا [[عمر بن سعد]]، به دستور ابن‌زیاد، آب را بر امام حسین(ع)، یاران و خانواده‌اش بست.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری (تاريخ الامم والملوک)، لیدن هلند، مطبعه بریل، ۱۸۷۹م، ج۴، ص۳۱۱.</ref> این در حالی بود که پیش از آن امام حسین(ع)، در جریان روبه‌رویی با سپاه [[حر بن یزید ریاحی]] به سپاهیان تشنه او با دست خود آب نوشانده بود.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۰۲.</ref> | در واقعه کربلا، از آب به‌عنوان حربه‌ای نظامی از سوی لشکریان کوفه علیه کاروان امام حسین(ع) استفاده شد.<ref>فروغی ابری، «مسئله آب در کربلا»، ص۱۳۴.</ref> استفاده از آب به عنوان حربه نظامی در برخی درگیری‌های تاریخ اسلام، از جمله در جریان [[نبستن آب به روی مشرکان در جنگ بدر|جنگ بدر]]<ref>ابن اثیر، ابوالحسن علی بن محمد، الكامل فی التاريخ، بیروت، دار صادر و دار بیروت، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۱۲۲.</ref>، در رخداد محاصره خانه خلیفه سوم<ref>ابن اثیر، الكامل فی التاريخ، بیروت، ج۳، ص۱۷۲.</ref> و در جریان [[جنگ صفین]]<ref>منقری، نصر بن مزاحم، وقعة الصفین، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، قاهره، المؤسسة العربیة الحدیثة، ۱۳۸۲ق، ص۱۶۰-۱۶۲.</ref>، سابقه داشته است. در جریان واقعه کربلا [[عمر بن سعد]]، به دستور ابن‌زیاد، آب را بر امام حسین(ع)، یاران و خانواده‌اش بست.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری (تاريخ الامم والملوک)، لیدن هلند، مطبعه بریل، ۱۸۷۹م، ج۴، ص۳۱۱.</ref> این در حالی بود که پیش از آن امام حسین(ع)، در جریان روبه‌رویی با سپاه [[حر بن یزید ریاحی]] به سپاهیان تشنه او با دست خود آب نوشانده بود.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۰۲.</ref> | ||