إن مع العسر یسرا: تفاوت میان نسخه‌ها

}}'''إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا''' آیه‌ای از قرآن است که آسانی پس از سختی را بشارت می‌دهد.

مفسران در تفسیر این آیه گفته‌اند مشکلات و سختی‌ها و مصایب و دشواری‌های زندگی هیچگاه دایمی و همیشگی نیستند و برای انسان مؤمن، آسانی و آسایش و گشایش می‌آید.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۲۷، ص۱۲۸.</ref>

بعضی در تفسیر این آیه گفته‌اند یعنی با فقر و بینوایی، توانگری و توسعه خواهد بود. و بعضی گفته‌اند یعنی پس از مزاحمت مشرکین و اذیّت آنان، آسانی و راحتی و آسایش خواهد بود به اینکه خدا پیامبر(ص) را بر آنها غلبه دهد تا اینکه اطاعت کنند حق را. از ابن عباس روایت شده است که گفت خداوند متعال می‌فرماید من یک ناراحتی و شدّت خلق کردم و دو راحتی و آسایش، پس هرگز سختی بر راحتی غلبه نکند.<ref>طبرسی، فضل بن حسن‏، تفسیر مجمع البیان، ترجمه حسین نورهمدانی و دیگران، تهران، فراهانی، ج۲۷، ص۱۵۸.</ref> [[رسول اکرم(ص)]] در این مورد فرمودند: {{عربی|لَنْ يَغْلِبَ عُسْرٌ يُسْرَيْنِ فَإِنَّ مَعَ اَلْعُسْرِ يُسْراً، إِنَّ مَعَ اَلْعُسْرِ يُسْراً|ترجمه=هرگز يك عسر، غالب بر دو يسر نشود}}<ref>عروسی حویزی، عبد علی، نورالثقلین، قم، اسماعیلیان، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۶۰۴.</ref>؛ پس «عُسر» میان دو «یُسر» است: گشایش در دنیا یا ثواب در آخرت.<ref>طبرسی، فضل، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۷۱.</ref> در این رابطه رسول اکرم(ص) فرمودند: {{عربی|وَ اعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مَعَ الصَّبْرِ وَ أَنَ الْفَرَجَ مَعَ الْكَرْبِ وَ أَنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً|ترجمه=بدان كه با صبر پيروزی و با غم و اندوه خوشحالی و گشايش است و با سختي‌ها آسانی است، همانا با سختی‌ها آسانی است}}.<ref>ابن بابویه، محمد، من لا یحضره الفقیه، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۴۱۳.</ref>

گرچه بعضی از مفسران این آیات را اشاره به فقر مالی عمومی مسلمانان در آغاز ظهور اسلام شمرده‌اند، ولی گستردگی مفهوم آیات همه مشکلات را شامل می‌شود، این دو آیه به صورتی مطرح شده که اختصاص به شخص پیامبر(ص) و زمان او نیز ندارد و بلکه به صورت یک قاعده کلی و به عنوان تعلیلی بر مباحث سابق مطرح است، و به همه انسانهای مؤمن مخلص و تلاشگر نوید می‌دهد که همیشه در کنار سختیها آسانیها است، حتی تعبیر به «بعد» نمی‌کند بلکه تعبیر به «مع» که نشانه همراهی است می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۲۷، ص۱۲۸.</ref>

برخی گفته اند «لام» در عسر لام جنس است نه استغراق. جنس عسر این‌طور است که به دنبالش یسر می‌آید، نه تمامی فرد فرد عسرها. می‌توان گفت یسر و عسر نشانگر سنت تحول حوادث و تقلب احوال و بی‌دوامی همه شؤون زندگی دنیا است.<ref>طباطبایی، محمدحسین‏، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۵۳۳.</ref>