automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۲۵۸
ویرایش
مقام ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
از بعضی روایات معلوم می‌شود که منظور از مقام، سنگ معروف است.<ref>قرشی، سید علی اکبر، تفسيراحسن‌الحديث، قم، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۲۳۹.</ref> | از بعضی روایات معلوم می‌شود که منظور از مقام، سنگ معروف است.<ref>قرشی، سید علی اکبر، تفسيراحسن‌الحديث، قم، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۹۱ش، ج۱، ص۲۳۹.</ref> | ||
== تیتر == | |||
مقام ابراهيم از نشانه هاى روشن الهى و از نظر مشهور همان سنگ معروف در نزديكى كعبه است جايگاه ابراهيم عليه السلام، هنگام بالا بردن پايه هاى بيت «كعبه» بوده است در اين سنگ، أثر قدم انسان آشكار ديده مى شود و اين خود معجزه و آيه اى الهى است كه در يك جسم سخت و محكم، پا فرو رود و اثر آن ساليان دراز باقى بماند و سيل ها و جنگ ها و غارت ها را پشت سرگذارد. در تفسير ديگر از مقام ابراهيم از ابن عبّاس و مجاهد و عطا نقل شده است، ولى روايات، نظر مشهور را تأييد مى كند. در زمان وقوع اين معجزه الهى و ايستادن ابراهيم عليه السلامبر اين سنگ، اختلاف نظر هست، بعضى آن را هنگام بناى كعبه و بالا بردن پايه هاى كعبه مى دانند و معتقدند كه حضرت ابراهيم عليه السلام بر آن مى ايستاده است تا بتواند قسمت بالايى ديوار كعبه را بسازد. دسته دوّم مى گويند: حضرت ابراهيم عليه السلام هنگام اعلان حجّ، جهت امتثال امر «واذّن في الناس بالحجّ» بر روى اين سنگ ايستاد. برخى نيز مى گويند: اين سنگ در تمام واقعه هاى ذكر شده مورد استفاده حضرت ابراهيم عليه السلام قرار گرفته است. | |||
تغيير مكان «مقام ابراهيم» از مسلّمات تاريخ است و بسيارى ازكتاب هاى سيره و حديث و تاريخ آن را از مكان كنونى اش به كعبه نزديك تر و يا حتّى چسبيده به آن دانسته اند. بر طبق آن چه كه از برخى احاديث، به دست مى آيد، ابتدا در جاهليت آن را از كعبه دورتر بردند و سپس پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آن را پس از فتح مكّه به جاى نخستينش باز گرداند، يعنى همان مكانى كه ابراهيم عليه السلام آن را نهاده بود و سپس عمر آن را به مكانى كه هم اكنون قرار دارد، انتقال داد. در علّت اين انتقال اختلاف كرده اند: برخى آن را به جهت سيلى مى دانند كه مقام را با خود برد و برخى ديگر به جهت توسعه دادن مكان طواف و دسته اى به جهت اين كه زير پاى طواف كنندگان نرود، دانسته اند.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، سيماي حج و عمره در قرآن و حديث، ص۴۴ و ۴۵.</ref> | |||
در اصل، سنگى بوده كه حضرت ابراهيم عليه السّلام در هنگام ساختن كعبه روى آن مى‌ايستاد. بعدها كنار اين سنگ مصلّاى كوچكى ساخته شد كه مردم بعد از طواف، در آنجا دو ركعت نماز مى‌خواندند. اين مصلّا در عمليات توسعه مسجد الحرام خراب شد و محلّ نماز به شرق مصلّاى قبلى منتقل شد كه روبه‌روى چاه زمزم از سمت شمال واقع است. بر روى آن سنگ شيشه‌اى بلورى گذاشته‌اند كه از پشت آن جاى پاهاى ابراهيم كه بر سنگ نقش بسته است ديده مى‌شود. | |||
مقام، قدمگاه و محلّ ايستادن شخص است و مقام ابراهيم سنگى است كه آن حضرت هنگام ساختن كعبه و يا وقت دعوت از مردم براى انجام حج، روى آن ايستاده و جاى قدم‌هاى آن حضرت، به معجزه الهى، در آن نقش بسته است.<ref>حسن شُراب، محمد محمد، فرهنگ اعلام جغرافيايى - تاريخى در حديث و سيره نبوى (ترجمه المعالم الأثيره فى السنة و السيرة)، ترجمه حميد رضا شيخی، تهران، مشعر، ۱۳۸۳ش، ص۳۹۱.</ref> | |||
{{مطالعه بیشتر}}{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}}{{پایان مطالعه بیشتر}} | ||