۱۱٬۹۱۳
ویرایش
(منابع لغوی به جای تفسیر نور و بحار الانوار جایگزین شد.) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
رمضان از ماده «رَمَض» بهشدت گرما و تابش آفتاب بر رمل (شن) معنا شده است.<ref>حسيني زبيدي، محمد مرتضى، تاج العروس من جواهر القاموس، بيروت، دار الفکر، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۶۷. طريحي، فخر الدين بن محمد، مجمع البحرين، تهران، مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۲۰۸.</ref> رمضان در اصطلاح مسلمانان نام ماه نهم از ماههای هجری قمری است که در این ماه هر ساله به دستور خداوند [[روزه]] میگیرند.<ref>قرشى بنايى، على اكبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۲۳.</ref> | رمضان از ماده «رَمَض» بهشدت گرما و تابش آفتاب بر رمل (شن) معنا شده است.<ref>حسيني زبيدي، محمد مرتضى، تاج العروس من جواهر القاموس، بيروت، دار الفکر، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۶۷. طريحي، فخر الدين بن محمد، مجمع البحرين، تهران، مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۲۰۸.</ref> ماههای قمری در گردش است و در فصلها ثابت نیستند و رمضان گاه در زمستان و گاه در تابستان واقع میشد. پیش از اسلام، عربها هر سه سال یک سال را کبیسه قرار میدادند. آنها یک ماه اضافه میکردند تا ماهها در فصلها ثابت باشد و ماههای مناسب برای تجارت با فصلهای خوش آب و هوا مقارن شود. به این ترتیب ذیالحجه در زمستان بود و رمضان همیشه در تابستان قرار میگرفت. این عمل به تصریح قرآن ممنوع شد و ماهها در فصلها تغییر میکنند.<ref>سروش، «شرح غزلیات شمس»، جلسه شانزدهم، ص۳.</ref> | ||
رمضان در اصطلاح مسلمانان نام ماه نهم از ماههای هجری قمری است که در این ماه هر ساله به دستور خداوند [[روزه]] میگیرند.<ref>قرشى بنايى، على اكبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۲۳.</ref> | |||
در متون حدیثی معانی مختلفی برای رمضان نقل شده است: | در متون حدیثی معانی مختلفی برای رمضان نقل شده است: |