سیر تاریخی حرم پیامبر(ص) و ائمه(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

== حرم امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) ==

در ۲۵ رجب سال ۱۸۳ هجری قمری امام موسی الکاظم(ع) به شهادت رسید و پیکر پاکش به مقابر قریش در حاشیه بغداد حمل و در آنجا دفن گردید. در آخر ذی القعده سال ۲۲۰ امام جواد(ع) نیز به شهادت رسید و در کنار تربت جدّش موسی بن جعفر(ع) دفن گردید. بعد از دفن امام جواد(ع) به مرور زمان بنایی بر قبر شریف آن دو امام ساخته شد و از اطراف به زیارت آن می‌رفتند به گونه ای که تا سال ۲۸۶ حرم کاظمین بنایی مخصوص داشته است. در کتب تاریخی مربوط به دوران قبل از آل بویه عبارت «تربت ابن ابراهیم موسی» به چشم می‌خورد و از این عبارت چنین استفاده می‌شود که در آنجا گنبدی بوده که شامل هر دو قبر شریف بوده است، چون تربت بر قبری گفته می‌شود که گنبد داشته باشد. در سال ۳۳۴ مغز الدوله آل بویه بغداد را به تصرف خود درمی‌آورد و در سال ۳۳۶ دستور می‌دهد حرم کاظمین را تجدید بنا کنند. وی ساختمان تازه ای ساخت و ضریح و دو گنبد از چوب ساج روی آن دو قبر بنا کرد. در سال ۴۴۳ حرم کاظمین غارت و به آتش کشیده شد و ضریح و گنبدهای حرم در آتش سوخت. در سال ۴۴۴ بساسیری و ملک رحیم به کمک هم اقدام به بازسازی و تجدید بنای آن کردند. در سال ۴۹۰ مجد الملک ابوالفضل براوستانی قمی دستور تعمیر و باز سازی حرم را صادر کرد و دو گلدسته برای آن ساخته شد و همچنین گنبد حرم کاشی کاری و خاتم کاری گردید. در سال ۵۷۵ الناصر دین الله عبّاسی گلدسته‌های متعددی را برای حرم کاظمین ساخت. در سال ۶۲۳ مستنصر عبّاسی تالار حرم را توسعه داد. در محرم سال ۶۵۶ بغداد توسط مغول اشغال شد در اثر این اشغال حرم کاظمین در آتش سوخت. امیر قراتای به بغداد وارد شد و عماد الدین عمر بن محمّد قزوینی را به قائم مقامی انتخاب کرد، وی نیز شهاب الدین علی بن عبدالله را به سمت ریاست اوقاف تعیین نموده و دستور بازسازی مسجد جامع و حرم امام کاظم و امام جواد(ع) را به وی داد.