چگونگی نزول فرشتگان در شب قدر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش|کاربر=Mafkalam}}

با توجه به اینکه درباره فرشتگان بُعد زمانی و مکانی راه ندارد، نزول آنها در شب قدر که زمان معیّنی است، چگونه تصور و اثبات می‌شود؟

در تجرد یا مادی بودن فرشتگان دو نظر وجود دارد که مسئله نزول آن‌ها در شب قدر بنابر هرکدام از اقوال، وضعیت متفاوتی پیدا می‌کند. متکلمان فرشتگان را جسم لطیف می‌دانند و در بحث تنزل در شب قدر و امثال آن قائل به پایین آمدن فرشته‌ها در شب مقرّر هستند؛ اما فلاسفه فرشتگان را مجرّد می‌دانند که تجردشان دارای مراتبی است. بعضی از آنها مادی نیستند و خواص ماده همچون شکل و صورت را نیز ندارند و گاهی از آن‌ها به عنوان ملائکه مقربین نام برده شده است. بعضی دیگر از فرشتگان دارای تجرد مثالی هستند یعنی هر چند از ماده مجرد هستند ولی آثار مادّه مانند شکل و صورت را دارا هستند. گاهی از این فرشتگان با عنوان فرشتگان مدبرین تعبیر می‌شود. بنابر این نظریه کیفیت نزول فرشتگان در شب قدر به دو صورت تبیین شده است:۱. اینکه فقط فرشتگان دسته دوم در شب قدر تنزل می‌کنند. ۲. تنزل فرشتگان نوعی نزول معنوی است همچون نزول قرآن که به معنای فرود آمدن از مکانی در سطوح بالا به زمین نیست.

در مورد حقیقت ملائکه میان دو گروه از اندیشمندان اختلاف نظر وجود دارد گروهی می‌گویند آنها اجسام هوایی لطیفی هستند که می‌توانند به اشکال مختلف درآیند و جایگاهشان در آسمان هاست. در شرح مقاصد آمده است:

جمهور المسلمین علی أن الملائکه أجسام لطیفه تظهر فی صور مختلفه؛<ref>تفتازانی‏، سعد الدین، شرح المقاصد، قم‏، الشریف الرضی، ۱۴۰۹ ق‏، ج۵، ص۶۳.</ref>

عموم مسلمین بر این عقیده هستند که ملائکه أجسام لطیفی هستند که در صورت‌های مختلف جلوه می‌کنند.

مرحوم علامه مجلسی می‌گویند: ملائکه أجسام لطیف نورانی هستند که دارای دو یا سه یا چهار بال یا بیشتر هستند و توانایی اینکه به اشکال مختلف درآیند را دارند … و می‌توانند حرکات صعودی و هبوطی انجام دهند و أنبیاء و أوصیاء(ع) آن‌ها را می‌دیدند.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت‏، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق‏، ج۵۶، ص۲۰۳.</ref>

اما فلاسفه معتقدند: فرشتگان جواهر قائم به ذاتی هستند که غیرمتحیزند. آنها از جهت ماهیت با نفوس ناطق بشری متفاوتند و از حیث نیرو تواناتر و از حیث علم داناترند.<ref>همان، ص۲۰۵.</ref>

ملّاصدرا می‌گوید که آفرینش فرشتگان غیر از آفرینش انسان است؛ زیرا آنها دارای وجود بسیط و مجرد و بُعد عقلانی اند، بی آنکه ترکیب یافته از عقل و شهوت باشند و تزاحم و تضادی در کارها و صفات ذاتشان نیست.<ref>قوام شیرازی، محمد بن ابراهیم، الحکمه المتعالیه، بیروت‏، دار احیاء التراث‏، ۱۹۸۱ م‏، چاپ سوم‏، ج۷، ص۱۳۰.</ref>

مرحوم علامه طباطبائی می‌فرماید:

«ملائکه موجوداتی هستند که در وجودشان منزه از ماده جسمانی‌اند، چون ماده جسمانی در معرض زوال و فساد و تغییر است، و نیز کمال در ماده، تدریجی است، از مبدأ سیر و حرکت می‌کند تا به تدریج به‌غایت کمال برسد، و چه بسا در بین راه به موانع و آفاتی برخورد کند و قبل از رسیدن به حد کمالش از بین برود، ولی ملائکه این‌طور نیستند.»

ایشان سپس نظر خود را در مورد روایاتی که ظاهر در جسمانی بودن ملائکه هستند این چنین بیان می‌کنند:

«و نیز از این بیان روشن می‌شود اینکه در روایات، سخن از صورت و شکل و هیأتهای جسمانی ملائکه رفته از باب تمثل است، و خواسته‌اند بفرمایند: فلان فرشته طوری است که اگر اوصافش با طرحی نشان داده شود، به این شکل درمی‌آید، و به همین جهت انبیا و امامان، فرشتگان را به آن صورت که برای آنان مجسم شدند، توصیف کرده‌اند و گرنه ملائکه به صورت و شکل درنمی‌آیند.»<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ترجمه: موسوی همدانی‏، محمد باقر، قم‏، دفتر انتشارات اسلامی‏، ۱۳۷۴ ش‏، چاپ پنجم‏، ج۱۷، ص۱۳.</ref>

اما تجرد دارای مراتبی است در بعض مراتب موجود مجرد هم از ماده و هم از لوازم آن مجرد است ولی در بعض مراتب دیگر هر چند فاقد ماده است ولی بعضی اوصاف ماده همچون رنگ و شکل و اندازه را دارد. ملّاصدرا قائل به تجرد تام دسته ای از ملائکه که همان ملائکه مقرب نام دارند است و آنان را «جواهر مقدسه ای» می‌نامد که در سلسله عقول مفارقه قرار دارند.<ref>قوام شیرازی، محمد بن ابراهیم، مفاتیح الغیب، تهران‏، مؤسسه تحقیقات فرهنگی‏، ۱۳۶۳ ش‏، ص۳۵۰.</ref>

آیت الله جوادی آملی در کیفیت افزایش علم برای ملائکه بیانی دارند که نشان دهنده وجود مراتب مختلفی از تجرد برای ملائکه است:

«لیکن می‌توان در پاسخ گفت احتمال دارد چنان‌که روح انسان، در عین تجرد، بر اثر تعلق تدبیری به بدن، افزایش علم برایش ممکن است، فرشتگان نیز در عین تجرد نفسانی، چون مدبرات آسمان‌ها و زمین و به منزله ارواح آسمان‌ها و زمین هستند، راه برای فراگیری علوم جدید برای آنان نیز باز است و به بیان دیگر، احتمال دارد دست کم بعضی از فرشتگان از تجرد نفسی (در برابر تجرد عقلی) برخوردار باشند؛ یعنی همانند روح انسان، دارای قوه ای باشند که از طریق ابزار بدن (که عبارت از همان آسمان و زمین یا بدن خاص خود آنان است) به فعلیت می‌رسد.

تذکر:

۱- آنچه از افزایش و کاهش مصون است موجود مجرد و عقلی است که از هر گونه قوه، منزه است و تطبیق آن بر هر فرشته ای نیازمند به برهان است.

۲- از طرفی تکامل، منحصر در موجود مرکب از نفس و بدن نیست، بلکه معیار تکامل پذیری، صحابت قوه و عدم تجرد تام عقلی است، هر چند آن موجود دارای بدن نباشد.»<ref>عبدالله، جوادی آملی، تفسیر تسنیم، قم، اسراء، ج۳، ص۲۴۲</ref>

ایشان در جای دیگری می‌گویند: «فرشتگان درجاتی دارند: و ما منا الا له مقام معلوم، برخی از آنان در عالم تجرد تام و برخی در علم مثال و گروه سومی در عالم ماده و مسیطر بر زمین زمینیان هستند.»<ref>همان، ص۲۷۹</ref>

پس فرشتگان از نگاه فلاسفه دارای مراتبی هستند که در بعض مراتب، آثار مادّه را با خود دارند به عقیده برخی از علما، تنزل ملائکه در شب قدر مختص به گروهی از آن هاست که تجرّد تام ندارند بلکه آثار مادّه را به همراه دارند. آیت الله مصباح یزدی در این باره می‌گویند:

«دسته‌ای از ملائکه، در قرآن به نام «عالین»، نامیده شده‌اند. وقتی شیطان بر آدم سجده نکرد، به او گفتند: «أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ»؛ آیا تو از روی استکبار سجده نکردی یا اینکه از فرشتگان عالین بودی، که مأمور به سجده نبودند؟ در روایتی نقل شده است که «عالین»؛ دسته‌ای از ملائکه مقرّب و ممتاز و عالی‌رتبه‌ای هستند که جز مقام ربوبی، به هیچ چیز دیگری توجّه ندارند. این فرشتگان به اینکه انسان خلق و به او مقام داده شده، توجهی نداشتند و تنها به مقام ربوبی توجه داشته و او را عبادت می‌کردند. از همین رو از سجده به آدم، مستثنا شده بودند. در برخی روایات این فرشتگان به نام «مُهَیمین»؛ نیز نامیده شده‌اند. به نظر می‌رسد که در شب قدر فرشتگان عالین نازل نمی‌شوند و فرشتگانی که مأموریت اجرایی دارند، به همراه روح، که گویا فرمانده ملائکه و بزرگ‌ترین آن‌ها به حساب می‌آید، در شب قدر نازل می‌شوند.»<ref>سخنان حضرت آیت اللّه علامه مصباح یزدی (دامت برکاته) در دفتر مقام معظم رهبری است که در تاریخ ۲۰/۰۶/۸۷ مطابق با شب دهم ماه مبارک؛ رمضان ۱۴۲۹</ref>

اما بعضی دیگر از محققان پرسش حاضر را به این صورت پاسخ گفته‌اند که نزول فرشتگان به معنای مادّی آن یعنی نزول از مکان بالاتر به مکان پایین نیست؛ بلکه همچون آنچه در مورد نزول قرآن گفته می‌شود به معنای تنزل از مراتب معنوی است<ref>ر. ک. http://www.erfan.ir/farsi/36434.html</ref> که اینجا هم بحث مفصلی است در اینکه آیا خود ملائکه تنزل می‌کنند یا معارف را تنزل می‌دهند و به هر صورت این تنزل، مادی نیست تا با زمان و مکان تطبیق داده شود.

آری با نسبت سنجی بین ما و موجودات زمانی و امور عالی چه فرشتگان چه خود خداوند می‌توان زمان و مکان را به کار برد؛ مثلاً می‌گوییم خداوند دیروز به من در بیابان لطف کرد. یا ملک رقیب دیروز در فلان مجلس اعمال من را ضبط کرد. اگر هم ملائکه مجرد باشند، چنین جملاتی صحیح است و معنایش الزاماً زمانمند و مکانمند بودن خدا یا ملک نیست.

== منابع ==

  | شاخه اصلی =

  | شاخه فرعی۱ =

  | شاخه فرعی۲ =

  | شاخه فرعی۳ =

  | شناسه =

  | تیترها =

  | ویرایش =

  | لینک‌دهی =

  | ناوبری =

  | نمایه =

  | تغییر مسیر =

  | ارجاعات =

  | بازبینی =

  | تکمیل =

  | اولویت =

  | کیفیت =