automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۲۵۷
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
آیا افطاری دادن در ماه رمضان ثواب دارد؟ | آیا افطاری دادن در ماه رمضان ثواب دارد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}هر کس از شما در این ماه روزه داری را افطار دهد؛ خدای تعالی پاداش عملش را ثواب یک بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته او قرار خواهد داد. فردی گفت: یا رسول الله! همه ما که توانایی افطار دادن نداریم. حضرت فرمود: از آتش جهنم بپرهیزید، گرچه به دادن نصف دانه خرما باشد (اگر این را هم ندارید) به دادن شربت آب ساده ای باشد. | {{پاسخ}} | ||
== روایات درباره افطاری دادن == | |||
هر کس از شما در این ماه روزه داری را افطار دهد؛ خدای تعالی پاداش عملش را ثواب یک بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته او قرار خواهد داد. فردی گفت: یا رسول الله! همه ما که توانایی افطار دادن نداریم. حضرت فرمود: از آتش جهنم بپرهیزید، گرچه به دادن نصف دانه خرما باشد (اگر این را هم ندارید) به دادن شربت آب ساده ای باشد. | |||
ابی بصیر از امام صادق علیه السلام چنین نقل می کند: | ابی بصیر از امام صادق علیه السلام چنین نقل می کند: | ||
خط ۲۳: | خط ۲۶: | ||
ثواب افطار دادن برادر مؤ منت برتر است از روزه گرفتن است.<ref>[https://hawzah.net/fa/Question/View/65933/%D8%AB%D9%88%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D9%81%D8%B7%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%86 ثواب افطاری دادن]، پایگاه اطلاع رسانی حوزه، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۸، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.</ref> | ثواب افطار دادن برادر مؤ منت برتر است از روزه گرفتن است.<ref>[https://hawzah.net/fa/Question/View/65933/%D8%AB%D9%88%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D9%81%D8%B7%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%86 ثواب افطاری دادن]، پایگاه اطلاع رسانی حوزه، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۸، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.</ref> | ||
بنا بر روایات و احادیث، افطاری دادن نیز خود ثواب بزرگی دارد، چنانکه به فرمودۀ امام صادق (ع): «هرکس روزهداری را افطاری بدهد، برای او مثل اجر روزهدار است» (کلینی، 4 / 68) و یا در روایت منقول از حضرت امام کاظم (ع) آمده است: «افطاری دادن به برادر روزهدارت از روزهداری بهتر است» (همانجا).<ref>عظیمیپور، نسیم، «افطاری»، دانشنامه فرهنگ مردم ایران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱، ذیل مدخل.</ref> | |||
== سنت افطاری دادن == | |||
رسم افطاری دادن بنا بر سنت دینی مسلمانان از دیرباز در ایران رواج داشته است و این موضوع را در بسیاری از متون تاریخی، میتوان پی گرفت؛ بهطور مثال، در دورۀ آل بویه، در بغداد، ضیافتهایی در همۀ شبهای ماه رمضان بر پا بود و بیش از 000‘1 تن در این میهمانیها شرکت میکردند. مهمانی افطاری در دورۀ صفویه نیز رواج داشت. | |||
در دورۀ قاجار هنگام افطار در دربار، وزرا، امرا، اشراف و اعیان در محضر شاه، افطار میکردند. همچنین بیشتر اعیان در همۀ شبهای ماه رمضان افطاری میدادند، بدینترتیب که در بیرونی خانه 5 الى 15 نفر حاشیه، سپس خدمۀ منزل افطار میکردند و کسانی که توانایی اینگونه اطعامها را نداشتند، در مسجد میان روزهداران خرما خیرات میکردند و خرمای نذری را همۀ روزهداران در مسجد میپذیرفتند، زیرا به روایتی منقول از حضرت رسول (ص) بر این باور بودند که هم خود و هم فرد نذرکننده به ثواب میرسند. تمایل به درک این ثواب چندان بود که آشنایان گاه بیدعوت بر سر افطار یکدیگر وارد میشدهاند و همچون اهل خانه افطار میکردند. همچنین هنگام افطار مستمندی یافت نمیشد که کسی داوطلب دادن افطاری به او نباشد. بهطورکلی برپایی ضیافتهای افطار در این دوره بسیار مرسوم بود.<ref>عظیمیپور، نسیم، «افطاری»، دانشنامه فرهنگ مردم ایران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱، ذیل مدخل.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == |