دعای روز دوم ماه رمضان: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان ستون چپ = ترجمه|اللَّهُمَّ إِلَيْكَ غَدَوْتُ بِحاجَتِي، وَ بِكَ أَنْزَلْتُ الْيَوْمَ فَقْرِي وَ مَسْكَنَتِي، فَانِّي لِمَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ أَرْجى مِنِّي لِعَمَلِي، وَ مَغْفِرَتُكَ أَوْسَعُ لِي مِنْ ذُنُوبِي كُلِّها.|خدايا، صبح امروز،  حاجتم را به درگاه تو آورده‌ام. نيازمندى و بيچارگى‌ام را به سوی تو فرود آوردم، زيرا اميد من به رحمت تو بيشتر از اميدم به عمل خودم است و بخشايش تو گسترده‌تر از همه‌ى گناهان من است.|اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ تَوَلِّ قَضاءَ كُلِّ حاجَةٍ لِي، بِقُدْرَتِكَ عَلَيْها وَ تَيْسِيرِها عَلَيْكَ وَ فَقْرِي إِلَيْكَ، فَانِّي لَمْ اصِبْ خَيْراً قَطُّ إِلَّا مِنْكَ، وَ لَمْ يَصْرِفْ عَنِّي سُوءً قَطُّ غَيْرُكَ‏، وَ لا أَرْجُو لِأَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيايَ سِواكَ، يَوْمَ يُفْرِدُنِي النَّاسُ فِي حُفْرَتِي وَ أُفْضى إِلَيْكَ يا كَرِيمُ.|خدايا، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و برآوردن همه‌ى خواسته‌هاى مرا عهده‌دار شو، به قدرتى كه بر برآوردن آن‌ها دارى و برآوردن آن‌ها بر تو آسان است و به نيازى كه من به تو دارم. زيرا من به هيچ خيرى دست نيافته‌ام جز اين‌كه از تو است و هيچ‌كس جز تو بدى را از من بازنداشته است.|اللَّهُمَّ مَنْ تَهَيَّأَ وَ تَعَبَّأَ، وَ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفادَةٍ إِلى‏ مَخْلُوقٍ رَجاءَ رِفْدِهِ وَ طَلَبَ نائِلِهِ وَ جائِزَتِهِ، فَالَيْكَ يا رَبِّ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ اسْتِعْدادِي، رَجاءَ رِفْدِكَ وَ طَلَبَ نائِلِكَ وَ جائِزَتِكَ، فَلا تُخَيِّبْ دُعائِي|خدايا، هركس خود را آماده و مهيا برای کمک گرفتن از مخلوقی می‌كند تا به عطاى او دست يابد و بخشش و جايزه‌اش را بطلبد. پس اى پروردگار من، من خود را تنها به اميد دست يافتن به پاداش و بخشش و جايزه‌ى تو آماده نموده‌ام؛ پس دعايم را نوميد مكن.|يا مَنْ لا يَخِيبُ عَلَيْهِ السَّائِلُ، وَ لا يَنْقُصُهُ نائِلٌ، فَإِنِّي لَمْ آتِكَ ثِقَةً بِعَمَلٍ صالِحٍ عَمِلْتُهُ، وَ لا لِوِفادَةٍ إِلى‏ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ. أَتَيْتُكَ مُقِرّاً بِالإِساءَةِ عَلى‏ نَفْسِي وَ الظُّلْمِ لَها، مُعْتَرِفاً بِأَنْ لا حُجَّةَ لِي وَ لا عُذْرَ، أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخاطِئِينَ‏،|اى كسى كه هيچ درخواست‌كننده‌اى از تو محروم نگرديده و بخشش تو از چيزى نمى‌كاهد. من نه با اعتماد به عمل شايسته‌اى كه انجام داده باشم به درگاه تو آمده‌ام. و نه براى وارد شدن به آفريده‌اى كه بدان اميد بسته باشم، بلكه با اقرار به عمل بد و ستم به خويشتن و اعتراف به اين‌كه دليل و عذرى ندارم به درگاهت آمده‌ام، به درگاهت آمده‌ام درحالى‌كه به آن گذشت بزرگ تو كه با آن از خطاكاران گذشتى اميد بسته‌ام كه به مدت طولانى.|فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلى‏ عَظِيمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالرَّحْمَةِ، فَيا مَنْ رَحْمَتُهُ واسِعَةٌ وَ عَفْوُهُ عَظِيمٌ، يا عَظِيمُ يا عَظِيمُ‏. يا رَبِّ لَيْسَ يَرُدُّ غَضَبَكَ إِلَّا حِلْمُكَ، وَ لا يُنْجِي مِنْ سَخَطِكَ إِلَّا التَّضَرُّعُ إِلَيْكَ،|چسبيدن آنان بر گناه بزرگ مانع از آن نشد كه رحمت [و آمرزش]خود را به آنان ارزانى دارى. پس اى خدايى كه رحمتت گسترده و گذشتت بزرگ است، اى بزرگ اى بزرگ [اى بزرگ] اى پروردگار من، خشم تو را جز بردبارى‌ات دفع نمى‌كند و از خشم تو جز تضرّع و التماس به درگاهت نجات نمى‌بخشد.|فَهَبْ لِي يا إِلهِي فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتِي تُحْيِي بِها مَيْتَ الْبِلادِ، وَ لا تُهْلِكْنِي غَماً حَتَّى‏ تَسْتَجِيبَ لِي دُعائِي وَ تُعَرِّفَنِي الإِجابَةَ، وَ أَذِقْنِي طَعْمَ الْعافِيَةِ إِلى‏ مُنْتَهى‏ أَجَلِي، وَ لا تُشْمِتْ بِي عَدُوِّي، وَ لا تُسَلِّطْهُ عَلَيَّ، وَ لا تُمَكِّنْهُ مِنْ عُنُقِي. إِلهِي إِنْ وَضَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْفَعُنِي،|پس اى معبود من، به قدرتى كه با آن مردگان سرزمين‌ها را زنده مى‌گردانى، گشايش به من ارزانى دار و با دلگيرى و اندوه نابودم مكن تا اين‌كه دعايم را مستجاب كنى و اجابت آن را به من بفهمانى و مزه‌ى عافيت را تا منتهاى سرآمد عمرم به من بچشان و مرا دشمن‌شاد مكن و دشمنم را بر من مسلط مگردان و امكان كشتن مرا به او مده. معبودا، اگر تو خوارم كنى چه كسى مى‌تواند بلندم كند|وَ إِنْ رَفَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَضَعُنِي، وَ إِنْ أَهْلَكْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَعْرِضُ لَكَ فِي عَبْدِكَ أَوْ يَسْأَلُكَ عَنْ أَمْرِهِ، وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ لَيْسَ فِي حُكْمِكَ ظُلْمٌ، وَ لا فِي نَقِمَتِكَ عَجَلَةٌ، وَ إِنَّما يَعْجلُ مَنْ يَخافُ الْفَوْتَ، وَ إِنَّما يَحْتاجُ إِلى‏ الظُّلْمِ الضَّعِيفُ، وَ قَدْ تَعالَيْتَ عَنْ ذلِكَ عُلُواً كَبِيراً.|و اگر تو بالايم ببرى چه كسى مى‌تواند خوارم كند؟ ! و اگر تو نابودم كنى چه كسى مى‌تواند درباره‌ى بنده‌ات به تو اعتراض نموده يا در رابطه با او از تو پرس‌وجو كند؟ ! قطعا مى‌دانم كه در فرمان تو ستم و در كيفرت، شتاب راه ندارد، زيرا آنكه از دست شدن چيزى بيم دارد، شتاب مى‌كند و فقط شخص ناتوان نياز به ستم پيدا مى‌كند و تو از اين‌ها منزّه و بسيار بلندپايه‌اى.|فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ انْصُرْنِي وَ اهْدِني وَ ارْحَمْنِي، وَ آثِرْنِي وَ ارْزُقْنِي، وَ أَعِنِّي وَ اغْفِرْ لِي، وَ تُبْ عَلَيَّ وَ اعْصِمْنِي، وَ اسْتَجِبْ لِي فِي جَمِيعِ ما سَأَلْتُكَ، وَ أَرِدْهُ بِي، وَ قَدِّرْهُ لِي، وَ يَسِّرْهُ وَ امْضِهِ وَ بارِكْ لِي فِيه، وَ تَفَضَّلْ عَلَيَّ بِهِ، وَ أَسْعِدْنِي بِما تُعْطِينِي مِنْهُ وَ زِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ الْواسِعِ سَعَةً مِنْ نِعَمِكَ الدَّائِمَةِ، وَ أَوْصِلْ لِي ذلِكَ كُلَّهُ بِخَيْرِ الآخِرَةِ وَ نَعِيمِها يا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.<ref>ابن‌طاووس، اقبال الاعمال، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۴۹-۲۵۰.</ref>|پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و مرا يارى و هدايت كن و رحمتت را شامل حالم كن و [بر ديگران]مقدم نما و روزى‌ام عطا كن و يارى‌ام كن و بيامرز و توبه‌ام را بپذير و نگاهم بدار و تمام خواسته‌هايم را مستجاب نما و آن‌ها را براى من اراده و مقدّر كن و آسان ساز و امضا كن و خجسته بگردان و به من ارزانى دار و به آنچه عطايم كرده‌اى، نيكبخت گردان و از [روزى] افزون و گسترده‌ى خود نعمت‌هاى پيوسته را به‌طور وسيع، بر آن بيفزاى و همه‌ى اين‌ها را به خير و نعمت بزرگ آخرت بپيوند، اى مهربان‌ترين مهربانان.