۱۱٬۸۷۷
ویرایش
←تألیف کتاب و اشاعهٔ فرهنگ شیعه
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
* '''الباب الحادی عشر''': این کتاب باب یازدهم کتاب منهاج الصالح فی مختصر المصباح {{یادداشت|کتابی از علامهٔ حلی دربارهٔ دعا که تلخیص کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی در ده باب است.}} است. از آنجا که علامه حلی، استجابت دعا را فرع بر معرفت به خدا می‌دانسته، پس از اتمام تلخیص ده بابی خود، در باب یازدهم، چکیده‌ای کارآمد و موجز از اصول اعتقادی شیعه را آورده است. این کتاب از کتاب‌های مهم آموزش [[کلام شیعه]] است و بیش از بیست شرح بر آن نگاشته شده است.<ref>زادهوش، محمدرضا، «کتاب‌شناسی باب حادی عشر»، آینه پژوهش، ش ۸۷، مرداد و شهریور ۱۳۸۳ش، ص۱۱۴-۱۱۵. </ref> | * '''الباب الحادی عشر''': این کتاب باب یازدهم کتاب منهاج الصالح فی مختصر المصباح {{یادداشت|کتابی از علامهٔ حلی دربارهٔ دعا که تلخیص کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی در ده باب است.}} است. از آنجا که علامه حلی، استجابت دعا را فرع بر معرفت به خدا می‌دانسته، پس از اتمام تلخیص ده بابی خود، در باب یازدهم، چکیده‌ای کارآمد و موجز از اصول اعتقادی شیعه را آورده است. این کتاب از کتاب‌های مهم آموزش [[کلام شیعه]] است و بیش از بیست شرح بر آن نگاشته شده است.<ref>زادهوش، محمدرضا، «کتاب‌شناسی باب حادی عشر»، آینه پژوهش، ش ۸۷، مرداد و شهریور ۱۳۸۳ش، ص۱۱۴-۱۱۵. </ref> | ||
* '''نهایة المرام فی علم الکلام''': مفصل‌ترین کتاب کلامی شیعه به‌شمار می‌رود. علامهٔ حلی در این کتاب مباحث گوناگون کلامی و فلسفی را بنا بر آراء فرق کلامی مختلف نقل و نقد کرده و رأی کلامی شیعه را تثبیت و وجوه برتری آن را تبیین کرده است.<ref>عرفان، فاضل، «نهایة المرام فی علم کلام»، روش‌شناسی علوم انسانی، تابستان ۱۳۷۴ش، ش۳، ص۶۵-۵۹؛ نیز: انصاری قمی، ناصرالدین، «نهایة المرام فی علم الکلام»، کتاب ماه دین، ش۱۹، اردیبهشت ۱۳۷۸ش، ص۸-۱۱.</ref> | * '''نهایة المرام فی علم الکلام''': مفصل‌ترین کتاب کلامی شیعه به‌شمار می‌رود. علامهٔ حلی در این کتاب مباحث گوناگون کلامی و فلسفی را بنا بر آراء فرق کلامی مختلف نقل و نقد کرده و رأی کلامی شیعه را تثبیت و وجوه برتری آن را تبیین کرده است.<ref>عرفان، فاضل، «نهایة المرام فی علم کلام»، روش‌شناسی علوم انسانی، تابستان ۱۳۷۴ش، ش۳، ص۶۵-۵۹؛ نیز: انصاری قمی، ناصرالدین، «نهایة المرام فی علم الکلام»، کتاب ماه دین، ش۱۹، اردیبهشت ۱۳۷۸ش، ص۸-۱۱.</ref> | ||
* '''نهج الحق و کشف الصدق''': علامهٔ حلی در این کتاب عقاید کلامی شیعه را با روشی استدلالی ارائه کرده است. این کتاب به درخواست سلطان محمد خدابنده اولجایتو (حکومت ۷۰۳-۷۱۶ق) از علامهٔ حلی برای تألیف کتابی در اثبات حقانیت شیعه نگاشته و به سلطان تقدیم شده است.<ref>الامین، اعیان الشیعة، ج۱۰، ص۲۲۹ | * '''نهج الحق و کشف الصدق''': علامهٔ حلی در این کتاب عقاید کلامی شیعه را با روشی استدلالی ارائه کرده است. این کتاب به درخواست سلطان محمد خدابنده اولجایتو (حکومت ۷۰۳-۷۱۶ق) از علامهٔ حلی برای تألیف کتابی در اثبات حقانیت شیعه نگاشته و به سلطان تقدیم شده است.<ref>الامین، اعیان الشیعة، ج۱۰، ص۲۲۹.</ref> | ||
* '''منهاج الکرامة فی معرفة الامامة''': کتابی کلامی دربارهٔ [[امامت]] است که علامهٔ حلی آن را برای سلطان محمد خدابنده اولجایتو نوشته است. علامهٔ حلی در این کتاب به اثبات حقانیت مذهب شیعه و اقامهٔ دلیل بر امامت [[امام علی(ع)]] و ائمهٔ شیعه(ع) می‌پردازد.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۷۲.</ref> | * '''منهاج الکرامة فی معرفة الامامة''': کتابی کلامی دربارهٔ [[امامت]] است که علامهٔ حلی آن را برای سلطان محمد خدابنده (اولجایتو) نوشته است. علامهٔ حلی در این کتاب به اثبات حقانیت مذهب شیعه و اقامهٔ دلیل بر امامت [[امام علی(ع)]] و ائمهٔ شیعه(ع) می‌پردازد.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۷۲.</ref> | ||
* '''مناهج الیقین فی اصول الدین''': کتابی که با محوریت اصول عقاید شیعه نگاشته شده و علامهٔ حلی طی آن به مباحثی چون اثبات واجب الوجود و بیان صفات آن، نبوت، امامت، [[معاد]]، وعد و وعید الهی و امر به معروف و نهی از منکر.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۲۲، ص۳۵۲.</ref> | * '''مناهج الیقین فی اصول الدین''': کتابی که با محوریت اصول عقاید شیعه نگاشته شده و علامهٔ حلی طی آن به مباحثی چون اثبات واجب الوجود و بیان صفات آن، نبوت، امامت، [[معاد]]، وعد و وعید الهی و امر به معروف و نهی از منکر.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۲۲، ص۳۵۲.</ref> | ||
== تربیت شاگرد و تأسیس مدارس == | == تربیت شاگرد و تأسیس مدارس == | ||
از حوزهٔ درسی علامهٔ حلی | شاگردان بسیاری از حوزهٔ درسی علامهٔ حلی استفاده کردند؛ به طوری که گفته شده در مجلس درس او پانصد مجتهد تربیت شدند.<ref>الصدر، السید حسن، تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، بی‌جا، منشورات اعلمی، بی‌تا، ص۲۷۰.</ref> یکی از برجسته‌ترین شاگرد علامهٔ حلی فرزندش [[فخرالمحققین]] محمد بن حسن حلی (۶۸۲-۷۷۱ق) بوده است.<ref>شوشتری، نورالله حسینی، مجالس المؤمنین، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۵۷۶.</ref> برخی مشاهیر شاگردان علامهٔ حلی عبارت‌اند از: | ||
{{ستون|۲}} | {{ستون|۲}} | ||
* [[قطب‌الدین رازی]]؛ | * [[قطب‌الدین رازی]]؛ | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
== مناظرات علامه حلی با دانشمندان اهل‌سنت == | == مناظرات علامه حلی با دانشمندان اهل‌سنت == | ||
[[سلطان محمد خدابنده | [[سلطان محمد خدابنده]] اولین سلطان ایلخانی است که به تشیع گرایش پیدا کرد.<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص۶۹۴.</ref> یکی از مهم‌ترین عوامل گرایش او به تشیع تلاش‌های علامهٔ حلی عنوان شده است.<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص۷۰۲.</ref> دغدغه‌های مذهبی الجایتو موجب شد که میان عالمان مذاهب مختلف مناظراتی برگزار کند. این موضوع موجب شد تا الجایتو از علامهٔ حلی برای شرکت در این مناظرات دعوت کند. دعوت از علامهٔ حلی موجب حضور او در ایران شد.<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص۷۲۲.</ref> | ||
مناظرات مذهبی علامهٔ حلی در دربار الجایتو با برخی | مناظرات مذهبی علامهٔ حلی در دربار الجایتو با برخی عالمان اهل‌سنت، چون شیخ نظام‌الدین عبدالملک مراغی (از بزرگان مذهب شافعی)، و برتری علامه حلی موجب گرایش سلطان به مذهب تشیع شد. این مناظرات که دربارهٔ اثبات ولایت و امامت امام علی(ع) برگزار شد موجب شکست رقیب علامهٔ حلی و اعتراف او به فضل و دانش علامه شد.<ref>الموسوی الخوانساری، روضات الجنات، بیروت، ج۲، ص۲۷۹.</ref> از پس برتری علامهٔ حلی بر عالمان سایر مذاهب اسلامی، توجه الجایتو به علامه حلی و تأثیرپذیریش از او بیشتر شد. این موضوع موجب تلاش الجایتو برای ترویج مذهب شیعه شد.<ref>ابن بطوطه، محمد بن عبدالله، رحلة ابن بطوطة (تحفة النظار في غرائب الأمصار و عجائب الأسفار)، تحقیق عبدالهادی تازی، رباط، أکاديمية المملکة المغربية، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۷-۳۸.</ref> | ||
از نمونه‌های ترویج مذهب تشیع توسط الجایتو تحت تأثیر علامهٔ حلی، فرمان او برای یادکرد از ائمهٔ شیعه(ع) در مساجد و مشاهد است.<ref>الموسوی الخوانساری، روضات الجنات، بیروت، ج۲، ص۲۷۸.</ref> نیز ایلخان فرمان علنی‌شدن و رسمیت‌یافتن مذهب تشیع را صادر کرد. همچنین، دستور داد تا جملهٔ حی علی خیر العمل در اذان‌ها گفته شود و سکه‌هایی با نقش نام [[ائمهٔ اطهار(ع)]] ضرب شود.<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص۷۰۱.</ref> فعالیت‌های علامهٔ حلی برای ترویج تشیع موجب ایجاد انگیزه در سایر علمای شیعه شد؛ به همین جهت، کتاب‌هایی در اثبات حقانیت تشیع و رد شبهات مذاهب دیگر بر تشیع به‌نگارش درآمد.<ref>دوانی، مفاخر اسلام، ج۴، ص۲۷۶؛ نیز: جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص۷۲۵.</ref> | از نمونه‌های ترویج مذهب تشیع توسط الجایتو تحت تأثیر علامهٔ حلی، فرمان او برای یادکرد از ائمهٔ شیعه(ع) در مساجد و مشاهد است.<ref>الموسوی الخوانساری، روضات الجنات، بیروت، ج۲، ص۲۷۸.</ref> نیز ایلخان فرمان علنی‌شدن و رسمیت‌یافتن مذهب تشیع را صادر کرد. همچنین، دستور داد تا جملهٔ [[حی علی خیر العمل]] در اذان‌ها گفته شود و سکه‌هایی با نقش نام [[ائمهٔ اطهار(ع)]] ضرب شود.<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص۷۰۱.</ref> فعالیت‌های علامهٔ حلی برای ترویج تشیع موجب ایجاد انگیزه در سایر علمای شیعه شد؛ به همین جهت، کتاب‌هایی در اثبات حقانیت تشیع و رد شبهات مذاهب دیگر بر تشیع به‌نگارش درآمد.<ref>دوانی، مفاخر اسلام، ج۴، ص۲۷۶؛ نیز: جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص۷۲۵.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||