۸٬۳۲۱
ویرایش
تغییر ضمیر در دعا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== اختراع دعا == | == اختراع دعا == | ||
در روایتی از [[معصوم(ع)]] اختراع و ساختن دعا نهی شده است. در کتاب [[کافی]] روایتی با این مضمون نقل شده است: {{متن عربی|دخلت علی أبی عبدالله(ع) فقلت: جعلت فداک إنی اخترعت دعاء قال: دعنی من اختراعک|ترجمه=بر امام صادق(ع) وارد شدم و گفتم فدایتان شوم من از پیش خود دعایی اختراع کرده‌ام؛ حضرت فرمود رها کن مرا از اختراع خود.}} <ref>محمد بن یعقوب الکلینی، الکافی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ج ۳، ص ۴۷۶، ح ۱.</ref>. سپس [[امام صادق(ع)]] به راوی حدیث دعایی آموزش می‌دهد. | در روایتی از [[معصوم(ع)]] اختراع و ساختن دعا نهی شده است. در کتاب [[کافی]] روایتی با این مضمون نقل شده است: {{متن عربی|دخلت علی أبی عبدالله(ع) فقلت: جعلت فداک إنی اخترعت دعاء قال: دعنی من اختراعک|ترجمه=بر امام صادق(ع) وارد شدم و گفتم فدایتان شوم من از پیش خود دعایی اختراع کرده‌ام؛ حضرت فرمود رها کن مرا از اختراع خود.}}<ref>محمد بن یعقوب الکلینی، الکافی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ج ۳، ص ۴۷۶، ح ۱.</ref>. سپس [[امام صادق(ع)]] به راوی حدیث دعایی آموزش می‌دهد. | ||
برخی عالمان شیعه با تکیه بر این روایت ساختن ادعیه و اذکار و استفاده از آنها به جای ادعیه و اذکار مأثور (نقل شده از معصوم) را، از سوی برخی گروه‌های مذهبی، مذمت کرده‌اند. برای نمونه، [[میرزا حبیب الله هاشمی خویی]]،شارح [[نهج البلاغه]] و [[فقیه شیعه]] در قرن سیزدهم و چهاردهم قمری، استفاده [[صوفیه]] از ادعیه، اوراد و اذکار غیر مأثور را نقد کرده است.<ref>میرزا حبیب الله الهاشمی الخوئی، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، تهران، مکتبة الاسلامیة، ج ۱۳- ص ۳۸۱.</ref> | برخی عالمان شیعه با تکیه بر این روایت ساختن ادعیه و اذکار و استفاده از آنها به جای ادعیه و اذکار مأثور (نقل شده از معصوم) را، از سوی برخی گروه‌های مذهبی، مذمت کرده‌اند. برای نمونه، [[میرزا حبیب الله هاشمی خویی]]،شارح [[نهج البلاغه]] و [[فقیه شیعه]] در قرن سیزدهم و چهاردهم قمری، استفاده [[صوفیه]] از ادعیه، اوراد و اذکار غیر مأثور را نقد کرده است.<ref>میرزا حبیب الله الهاشمی الخوئی، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، تهران، مکتبة الاسلامیة، ج ۱۳- ص ۳۸۱.</ref> | ||