trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
اسفار اربعه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== ویژگی‌های اسفار چهارگانه == | == ویژگی‌های اسفار چهارگانه == | ||
اسفار چهارگانهٔ عرفانی دو به دو در مقابل یکدیگر قرار دارند و نسبت به هم دارای تقابل و تعاکس هستند.<ref>صدرالدین الشیرازی، محمد بن ابراهیم، الحكمة المتعالية فی الأسفار العقلية الأربعة، بیروت، دار إحياء التراث العربيی، ۱۹۸۱م، ج۱، ص۱۳.</ref> سفر اول و سوم از دو جهت با هم تقابل دارند: سفر اول با حق نیست، ولی سفر سوم با حق است؛ سفر اول و سوم در مبدأ و منتهی عکس یکدیگر هستند، یعنی خلق در سفر اول مبدأ و در سفر سوم مقصد سفر است. سفر دوم و چهارم هم، با اینکه در صفت با حق بودن مشترک هستند، با یکدیگر از جهتی تقابل دارند: سفر دوم در حق است، ولی سفر چهارم در خلق.<ref>حسن‌زاده کریم‌آبادی، «اسفار اربعه در عرفان اسلامی»، حکمت عرفانی، ص۱۵.</ref> | |||
به | |||
=== سفر اول === | === سفر اول === | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۶: | ||
=== سفر دوم === | === سفر دوم === | ||
در این سفر، که سفر از حق به سوی حق با حق است، سالک، پس از اینکه در سفر اول به مقام یقین و معرفت به وجود حق رسید، از حرکت اشتیاقی به خداوند باز نمی‌ایستد و با عشق فطری به کمال مطلقْ متوجه به سوی حق می‌شود و در مراتب اسماء و صفات الهی سیر می‌کند. او در این مرحله عاشق حسن و کمال مطلق و نامتناهی الهی می‌شود و به سیر معنوی و تعلیم اسماء وجودی و حقیقی الهی، و نه اسماء لفظی، می‌پردازد. سالک در این سفر ظهور هر اسم از اسماء الهی را در مظهر خود به طور وجودی ادراک می‌کند و از طریق درک اسماء و صفات لطف و قهر الهی بر جایگاه وجودی بهشتیان و دوزخیان آگاهی می‌یابد. او در این مقام به یقین در میابد که هر چیز در حقیقت به وجود الهی موجود است. در این سفر، سالک به مقام توحید خاص نائل می‌شود و طلیعهٔ رسیدن به شأن نبوی را می‌بیند؛ شأنی که از طریق آن سالک توانایی اخبار از جانب حق را پیدا می‌کند.<ref>الهی قمشه‌ای، مهدی، حکمت الهی عام و خاص، تهران، مؤسسهٔ مطبوعاتی اسلامی، ۱۳۴۵ش، ج۲، ص۴۶-۴۷ ؛نیز: صدرالدین الشیرازی، | در این سفر، که سفر از حق به سوی حق با حق است، سالک، پس از اینکه در سفر اول به مقام یقین و معرفت به وجود حق رسید، از حرکت اشتیاقی به خداوند باز نمی‌ایستد و با عشق فطری به کمال مطلقْ متوجه به سوی حق می‌شود و در مراتب اسماء و صفات الهی سیر می‌کند. او در این مرحله عاشق حسن و کمال مطلق و نامتناهی الهی می‌شود و به سیر معنوی و تعلیم اسماء وجودی و حقیقی الهی، و نه اسماء لفظی، می‌پردازد. سالک در این سفر ظهور هر اسم از اسماء الهی را در مظهر خود به طور وجودی ادراک می‌کند و از طریق درک اسماء و صفات لطف و قهر الهی بر جایگاه وجودی بهشتیان و دوزخیان آگاهی می‌یابد. او در این مقام به یقین در میابد که هر چیز در حقیقت به وجود الهی موجود است. در این سفر، سالک به مقام توحید خاص نائل می‌شود و طلیعهٔ رسیدن به شأن نبوی را می‌بیند؛ شأنی که از طریق آن سالک توانایی اخبار از جانب حق را پیدا می‌کند.<ref>الهی قمشه‌ای، مهدی، حکمت الهی عام و خاص، تهران، مؤسسهٔ مطبوعاتی اسلامی، ۱۳۴۵ش، ج۲، ص۴۶-۴۷ ؛نیز: صدرالدین الشیرازی، الحكمة المتعالية فی الأسفار العقلية الأربعة، ج۱، ص۱۴.</ref> | ||
=== سفر سوم === | === سفر سوم === | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۵: | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* | *«اسفار اربعه در عرفان اسلامی»، داود حسن‌زاده کریم‌آبادی، فصلنامهٔ حکمت عرفانی، ش۲، ۱۳۹۰. | ||
== منابع == | == منابع == | ||